Cannabis weer terug in Bekavallei

"De mensen hebben honger, we moeten onze gezinnen toch te eten kunnen geven. We weten dat drugs 'haram' zijn (door Allah verboden), maar je kinderen laten sterven is dat toch ook", zegt een moeder van zes kinderen uit het plaatsje Hermel. Voor het eerst sinds acht jaar heeft ze op 5 hectare grond cannabis geplant. Ze is er zich van bewust dat ze daarvoor in de gevangenis terecht kan komen, maar ze is bereid het risico te nemen, zodat haar kinderen weer naar school kunnen. Sinds 1992 komt de regering met allerlei alternatieven over de brug, zoals suikerbieten en Amerikaanse melkkoeien, maar niets bleek het winstgevende cannabis te kunnen evenaren.

Het telen van cannabis is in de Bekaavallei een eeuwenoude traditie, die in de jaren vijftig haar absoluut hoogtepunt kende. Cannabis werd een volwaardig onderdeel van het leven en de tradities van de boeren in de Bekaavallei. De plant speelde een belangrijke rol in het leven van de boeren, die het als ruilmiddel en zelfs als bruidsschat gebruikten. Hoewel niet veel boeren dat nu nog willen toegeven, gebruikten ze zelf ook hasjiesj en boden ze het hun gasten aan alsof het een sigaret of een snoepje was.

De illegale cannabisoogst bloeide vooral tijdens de vijftien jaar lange Libanese burgeroorlog, die begon in 1975. In het midden van de jaren tachtig telde Libanon 60.000 hectare cannabisvelden, wat het land een hoge notering op de Amerikaanse lijst van drugsproducerende landen opleverde. De campagne tegen het verbouwen van cannabis beroofde 25.000 gezinnen van hun inkomen. Een van de meest armoedige streken van Libanon moest het voortaan zonder de 500 miljoen dollar stellen die de cannabisverkoop elk jaar opbracht.

In de steek gelaten

Nasser Ferjani, hoofd van het VN-programma voor geïntegreerde landbouwontwikkeling in het noorden van de Bekavallei, vindt dat buitenlandse donorlanden de boeren in de steek hebben gelaten. De Libanese regering, die aankijkt tegen een schuld van 75 miljard gulden, heeft weinig geld in kas voor de boeren. "De internationale gemeenschap heeft nog niet beslist of er steun komt voor het anticannabisbeleid van de regering", zegt Ferjani. "We hebben nog maar 6 procent van het geld dat nodig is voor de ontwikkeling van deze streek bij elkaar gekregen."

Een van de redenen waarom het zo moeilijk is buitenlandse donoren over te halen om te investeren in de projecten in de Bekavallei, is mogelijk het inkomen per hoofd van de bevolking. Dat bedraagt ruim 10.000 gulden, wat te veel is om Libanon te beschouwen als een hulpbehoevend land. Het inkomen van de lokale boeren bedraagt gemiddeld rond de 1000 gulden, wat wel laag genoeg is om in aanmerking te komen voor hulp. Het probleem is echter dat regionale factoren geen rol spelen bij de keuze van landen die ontwikkelingshulp krijgen, zegt Ferjani. "Ik heb de internationale gemeenschap er in 1994 voor gewaarschuwd dat de boeren opnieuw cannabis zullen gaan telen als ze geen steun krijgen om nieuwe landbouwprojecten uit te bouwen."

Ferjani's voorspelling is uitgekomen. Deze zomer hebben de boeren de aardappelen, die nog geen twee kwartjes per kilo opbrengen, gelaten voor wat ze zijn en zijn ze overgeschakeld naar cannabis. Deze plant kan hen 340 dollar per kilo opleveren. Op ongeveer 15.000 hectare staan opnieuw cannabisplanten.

Landbouwer Ali Hajj Hassan (50) werd door de VN ingehuurd voor de bewaking van een nieuw irrigatiesysteem op de velden buiten het dorp Shaat in de Bekavallei. Dit systeem is bedoeld om de boeren te helpen andere gewassen te verbouwen. Hoewel Hajj Hassan vol lof is over het project, heeft ook hij voor zichzelf wat cannabis geplant. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom. Hajj Hassan kocht de cannabiszaden voor 3,65 gulden. Zoveel kostte namelijk het zakje vogelzaad waar hij de zaden uit heeft gehaald. Zijn stukje grond van 3 bij 7 meter zal hem voor 200 dollar aan cannabis opleveren. Het alternatief is ruim 400 gulden uitgeven aan zaad, water en ploegen voor een hoeveelheid tarwe die iets meer dan 100 gulden opbrengt. "Dit jaar plant iedereen weer cannabis. Als er komende zomer weer een anticannabiscampagne komt, zullen de rellen niet van de lucht zijn", zegt hij.

Laatste hoop

De boeren hebben nog één laatste hoop: het project dat landbouwkundige Hassan Mahklouf in 1999 opzette. Mahklouf, die de mogelijkheden van alternatieve gewassen uitvoerig heeft onderzocht, stelde voor om cannabis te vervangen door winstgevende gewassen zoals pistache en saffraan. Deze planten kunnen de streek jaarlijks 500 miljoen gulden opleveren, tegenover een investering van 25 miljoen. Tot nu toe nemen meer dan 700 enthousiaste boeren deel aan het project. "Eén hectare met cannabis kan 6000 gulden opbrengen, maar het kan ook maar 2000 zijn, als het aanbod groot is", zegt Mahklouf, die zelf opgroeide in de Bekaavallei en wiens vader cannabis teelde. "Saffraan is een belangrijk gewas, dat even duur is als goud. Eén hectare levert 1 kilogram saffraan op, goed voor 10.000 tot 20.000 gulden. Dat is een heleboel geld voor een boerengezin."

Mahklouf, die twaalf jaar in Parijs woonde, kwam naar Libanon op uitnodiging van de Libanese antidrugsbrigade. Die was geïnteresseerd in zijn ideeën en vroeg hem die ook in Libanon toe te passen. Nu, twee jaar later, wacht hij nog steeds op de officiële goedkeuring van zijn project. Zonder die goedkeuring kan hij geen potentiële sponsors benaderen. Het is hem niet helemaal duidelijk waarom de regering geen werk maakt van dit initiatief, dat een duurzame oplossing kan bieden voor het cannabisprobleem.

Sommige boeren beweren echter dat de regering dit jaar de ogen zal sluiten voor de illegale cannabisteelt. Niet alleen het gebrek aan een alternatief, maar ook bepaalde hogere belangen zouden daarbij een rol spelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen