"Professor Pim, dit heb je niet verdiend"

Massale ontreddering heerst bij de poorten van het Media Park. Door bomen vol bloesem richten tientallen fotografen de lens op de parkeerplaats waar Fortuyn een uur geleden is vermoord. Leden van de mobiele eenheid houden pers en publiek op afstand. In de verte blaffen politiehonden. Tegen achten arriveert een lijkwagen. Pim Fortuyn is niet meer. Kogels maakten abrupt een einde aan het leven van de meest geruchtmakende politicus sinds jaren. 6 mei 2002 schrijft geschiedenis.

Carry van Dongen uit Hilversum kan het nieuws nauwelijks bevatten. "Dit is echt eng", zegt ze vanachter het rood-witte afzettingslint. "Dit komt in Nederland toch niet voor? Pim Fortuyn komt voor zijn mening uit en hem wordt de nek omgedraaid." Van Dongen gelooft niet dat Fortuyns dood het einde inluidt van zijn partij. "Het kan wel eens zo zijn dat er bij de verkiezingen juist meer mensen op zijn partij gaan stemmen."

Hilversumer C. Doornekamp noemt het "diep- en dieptriest" dat Fortuyn door kogels aan zijn einde is gekomen. "Ik moet weinig hebben van zijn ideeën. Het waren vaak veel loze kreten. Toch wist hij wel deuren open te trappen. Dat die man op zo'n manier aan zijn einde moet komen, is van de gekke."

Het is "een beetje bizar en angstig" dat Fortuyn "niet voor zijn mening uit mocht komen", zegt Ruud van Bemmelen vanachter het afzettingslint. "Fortuyn wilde de stroom asielzoekers indammen. Daar zit best wat in. Ik heb niks tegen buitenlanders, maar ons land begint wel een beetje vol te raken."

De Antilliaan Aldrish Ishenia (24) vindt "het niet prettig om te horen" dat Fortuyn is doodgeschoten. Toch komt voor Ishenia de aanslag niet helemaal als een verrassing, zegt hij. "Hij zei veel te veel dingen die niemand durfde te zeggen. Hij ging te ver." De dood van Fortuyn, die vaak van leer trok tegen buitenlanders, zal de kloof tussen allochtonen en autochtonen verbreden, denkt de Antilliaan. "Er wordt nu verkeerd naar ons gekeken."

De moord op Fortuyn kan de discussie over allochtonen onder grote spanning zetten, vreest Gert-Jan Struik, voorheen onderwijzer op een zwarte school. "Dat zag je ook na 11 september. Veel allochtone leerlingen toonden begrip voor de aanslagen in Amerika."

Struik vindt niet dat Fortuyn een racist was. "Hij heeft dat label een beetje over zichzelf afgeroepen. Hij was natuurlijk vaak provocerend bezig." In Fortuyn zal Nederland een persoonlijkheid missen, denkt Struik. "Hij was direct, open, menselijk. Hij had dat olijke, dat menselijke."

Een groep van een achttal jeugdige Marokkanen reageert beduidend anders dan de doorsnee autochtone Nederlander in Hilversum. "Weet je wat ik net zei voor de tv-camera?" vraagt Fayet. "Eigen schuld, dikke bult." Haar buurmeisje wuift met haar handen. "Zo moet je dat niet zeggen. Het is ook best zielig." Fayet: "Natuurlijk is het zielig, maar Fortuyn zette ons buitenlanders neer als dieren. Dat is niet leuk. Er zijn best Marokkaanse jongens die vervelend zijn, maar Pimmie moet weten dat er slechte en goede mensen zijn onder buitenlanders, maar ook onder Nederlanders."

"Hij was wel eerlijk. En hij was geen racist", vindt een Marokkaans meisje. "Hij was wél racist", werpt een jongen tegen.

"Schandalig", zegt de Turkse Fevzi Yilmaz hoofdschuddend. Speciaal uit Utrecht is hij naar Hilversum gekomen. Zojuist heeft hij een bos bloemen op een herdenkingsplek buiten de hekken van het Media Park neergelegd. "Dit kan gewoon. Het is gewoon een lafaard die dit heeft gedaan."

Tv-camera's richten zich op een Amsterdammer die "even over zes de luiken van de zaak" dichtdeed en in allerijl naar Hilversum reed om protestposters neer te hangen. "Pim was eerlijk!" zegt de man met stemverheffing. "En dat schijnt niet te kunnen! Waarom doen we gewoon niet normaal in dit land?"

De bloemenzee net buiten de hekken van het Media Park groeit aan. Tegen tienen worden waxinelichtjes ontstoken. Tussen de bloemen liggen pluche beren en afscheidskaartjes. "Professor Pim. Dit heb je niet verdiend. We zullen je missen. Rust in vrede."

Gerda de Vink heeft zojuist een bos bloemen neergelegd. Ze had vast en zeker op Pim Fortuyn gestemd. "Fortuyn wist de koe bij de hoorns te vatten. Ik ben het eens met veel van zijn opvattingen. Tolerant zijn is goed, maar té niet. En wij zijn altijd té geweest."

Haar zoon Dennis, ook Fortuyn-stemmer, noemt de dood van de markante stemm entrekker een groot verlies voor de democratie. Dat de democratie het af laat weten, zegt Dennis aan den lijve te ervaren. Hij wijst op zijn volledig kale hoofd. "Ik heb wel wat van Pim weg. Daarom word ik uitgescholden. Kale Pim, fascist. Moet ik daar dan op afgerekend worden?"

Er gaan verontwaardigde verhalen rond over allochtonen die misbruik maken van voorzieningen. Dennis: "Ze hebben zich hier als gast te gedragen. Anders moeten ze meteen met het vliegtuig terug." Zijn moeder: "Je moet ze niet allemaal over één kam scheren. Dat deed Pim ook niet."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen