Kleine gemeente

Een ongehuwde vrouw van ongeveer veertig jaar voelt zich niet bij machte het ouderlijk huis te verlaten, naar een andere streek te verhuizen en zich elders bij een kerkelijke gemeente aan te sluiten.

Haar predikant heeft zijn kleine gemeente strak in de hand. Hij beweert dat daar en alleen daar de waarheid wordt verkondigd. Wie zich naar elders begeeft, onttrekt zich aan zijn bediening en gaat voor eeuwig verloren.

Het beslag op de gemeente is zo groot dat weinigen het in hun hoofd halen er weg te gaan. Wie toch de euvele moed heeft, raakt niet alleen het contact met de andere gemeenteleden, maar zelfs met zijn familie kwijt. Die wordt namelijk onder druk gezet om geen contact met de desbetreffende persoon meer te onderhouden.

De bewuste vrouw is zodanig getekend door het jarenlange verblijf in deze gemeente, dat zij nauwelijks eigen inzichten heeft ontwikkeld. En voorzover dit wel het geval is, durft ze er niet op te vertrouwen. Op momenten dat ze vastbesloten is met haar kerk en familie te breken, neemt de angst zo sterk toe dat ze haar voornemen intrekt of moet worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar valt zij op door haar afhankelijkheid, angst, passiviteit en gebrek aan initiatief.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen