Te gek

"Dus ze leven nog?"

"Ja, het is ongelooflijk Ze zijn weer terug Allemaal!"

"Wat gaat er door u heen?!"

"Het is nog zo onwerkelijk Ik moet ze steeds weer bekijken, voelen!"

"Is het ook een soort bevestiging? Zo van: ik heb er goed aan gedaan ze te laten onderduiken?"

"Eh, ja, eigenlijk wel. Ze zijn erdoor gekomen. Ik kan het nog haast niet bevatten"

Emotie. Stilte. Onvermijdelijke tranen. Interviewer trekt zich discreet terug. De werkelijkheid op heterdaad. Alleen niet die van een Argentijnse dwaze moeder die haar kinderen toch nog terugvond, of van de directeur van de Israëlische busonderneming die bij de jongste aanslag nu eens geen personeel hoefde te verliezen. Wel die van een Hollandse hobbyboerin bij de ingetogen plechtigheid ter gelegenheid van de heropening van het schilderachtige kippenverblijf achterin de tuin. Haar hoenders mogen weer in vrijheid kakelen. Niet langer hoeven ze te zuchten onder het juk van de wrede dwingelandij der Nederlandse Staat. De meedogenloze minister Veerman zelve heeft, in een weekhartige bui, gratie verleend aan ondergedoken kippen en hun illegale redders. Vreugde, maar ook verdriet. Eerbied voor (de) hen die viel(en).

Turks vliegtuig in Eelde naast de baan. Drenthes eigen Bijlmerramp? Welnee. Enkel schrik en schrammen. Genoeg echter om huilende familieleden te laten toestromen met bossen bloemen en een cameraploeg naar de plaats van de crash (afgebroken start) te laten uitrukken.

"Op dit moment is het nog te vroeg om met zekerheid van een aanslag te kunnen spreken. Over naar onze verslaggever in Eelde. Gerrit, hoe is de toestand daar?"

"Ja, redelijk emotioneel dus; dat is wel begrij"

"Gerrit, zijn er gewonden?"

"Voorzover bekend, slechts enkele lichtgewonden." Hoorbare teleurstelling. Herkansing.

"Hebben de passagiers gevaar gelopen?"

"Ehm nou, ja, het had natuurlijk allemaal heel anders kunnen aflopen. Dus, eh, ja, ze hebben toch wel gevaar gelopen, ja." Toch nog een klein rampje dan.

En dan de nieuwe opleving van de Máxima-euforie. Kennelijk hield niemand het meer voor mogelijk: er is weer een koninklijke baby op komst. Volgens Alex was zijn moeder "dolenthousiast. Ze stond bijna te dansen en te juichen." Dansen en juichen? Gekker moet het niet worden! Zoiets heeft ze zelfs tijdens heel haar jaren-negentig-charme-offensief niet vertoond. Heeft Beatrix zelf het ons niet indertijd al voorgehouden? De leugen regeert.

Onlangs maakte Alphen aan den Rijn gebruik van het democratisch recht op vijftien minuten roem. Inwoner en tennisser Verkerk scoort op Roland Garros. Huilend van vreugde over zijn onvermoede slagkracht valt hij op de baan. In Alphen mag iedere televisiekijkende fan zijn allerindividueelste emotie tonen. "Jááh, fántástisch natuurlijk, wat die jongen hier eventjes presteert! Ben ook zo blij voor Piet en Marie, zijn ouders, goede vrienden van ons. Ze hebben hem altijd zo gesteund! Te gek gewoon!" Waarin een klein land groot kan zijn.

Stille tochten voor dooie honden of 'vermoorde' kippen. "Onschuldig en toch de doodstraf gekregen!" op het meegevoerde spandoek. Een leerling verzuchtte destijds, een beetje triest, maar zonder drama, dat nu ook hij zijn sierkippies de nek had moeten omdraaien. Dat deed me meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen