Naastenliefde en orgaandonatie

"Een donor leeft voort na de dood." Die woorden plaatste Het Parool eind 1997 als kop boven een artikel. Christenen gebruiken deze heidense filosofie niet om het beschikbaar stellen van organen aan te moedigen. Zij tonen zich gevoelig voor een ander argument: naastenliefde. Maar mag dat -altijd en zonder onderscheid- gelden als doorslaggevende aansporing achter het afstaan van organen? Vormt die christelijke deugd een ethisch verantwoord motief om nieuwe donoren te werven? Een paar kanttekeningen bij een probleem.