Het Wilhelmus als heldendicht

De nationale Gedichtendag viert donderdag zijn eerste lustrum, deze keer rond het thema "Helden en heldendichten". "Helden zijn er om bezongen te worden", meldt de gedichtendagwebsite. "Maar wie zijn de helden van deze tijd? Krijgsheren en heiligen zijn sinds lang niet meer favoriet. Nu zijn het de filmsterren, pop-idolen, sportkampioenen; of heeft de dichter zijn hart aan de anti-held verpand?" De huidige Dichter des Vaderlands, Gerrit Komrij, op z'n zachtst gezegd niet positief. Zijn meest recente gedicht, over de geboorte van prinses Amalia, eindigt met het treurige dieptepunt: "Zorg dat het kind een leven krijgt dat echt is,/ Gun het een stem, een hart, een eigen pad -/ En schop de monarchie onder haar gat." Nee, heldenverering is vandaag bepaald niet in de mode. Maar ooit was dat anders, ooit kon je als dichter met oprechte waardering en hartelijke bezieling iemands grote en goede daden bezingen, iemands trouw, dapperheid, onbaatzuchtigheid en godsvertrouwen. Wie dus échte helden wil, moet terug naar het verleden. Naar Homerus bijvoorbeeld, of naar Vondel, of Bilderdijk. Of naar het Wilhelmus.