Wim Stuven (Johannesburg)

Met veel bombarie is in Pretoria (eigenlijk moeten we tegenwoordig zeggen: Tswane) onlangs het Freedom Park geopend, bedoeld om de verschillende rassen van Zuid-Afrika met elkaar te verzoenen en ieders verleden onder de aandacht te brengen.

Met hun naam gebeiteld in een lange muur worden personen herdacht die in oorlogen en bij onlusten zijn omgekomen. Dat was tenminste de oorspronkelijke opzet. Het Freedom Park gaat uiteindelijk (het is nog niet helemaal klaar) omgerekend 80 miljoen euro kosten, terwijl het was begroot op 55 miljoen euro (belastinggeld).

Het Freedom Park is echter allesbehalve een poging tot nationale verzoening, zoals president Thabo Mbeki het probeert voor te stellen. "Het is een poging van de ANC-regering om blanken verder te vernederen. Het park zou daarom eigenlijk ANC Park moeten heten", aldus een boze blanke schrijver van een ingezonden brief in een krant. Hij (en met hem honderdduizenden andere blanken) hebben voornamelijk twee bezwaren: in de herdenkingsmuur staan de namen gebeiteld van 2800 Cubaanse soldaten die in de strijd tegen het Zuid-Afrikaanse leger in Angola in de jaren zeventig zijn gesneuveld. Moet dat nu?

"Die Cubanen vochten niet tegen de apartheid. Zij vochten voor het communisme. Ik vocht niet voor de apartheid, ik vocht tegen het verderfelijke communisme dat toen van alle kanten op ons afkwam", zegt een andere brievenschrijver. En hij voegt er meteen het tweede blanke bezwaar aan toe: waar zijn de namen van de duizenden blanke dienstplichtigen die hun leven gaven in de strijd tegen het communisme van weleer?

Antwoord van een van de stichters van Freedom Park, de zwarte schrijver Wally Serote: "Die dienstplichtigen vochten voor de onderdrukking van hun zwarte landgenoten. Ze hadden toch Zuid-Afrika kunnen verlaten of dienst kunnen weigeren?"

Weliswaar wordt er summier aandacht geschonken aan de honderdduizenden blanke en gekleurde vrijwilligers die in de twee wereldoorlogen vochten en van wie er vele tienduizenden sneuvelden, maar de Boerenoorlog (1899-1902) was volgens het ANC een zuiver blanke oorlog en die heeft dus niets met Zuid-Afrika's vrijheid te maken.

Dit gebrek aan historisch besef van de zijde van het ANC blijkt verder uit het feit dat het Zuid-Afrikaanse aandeel in de oorlog in Korea in de jaren vijftig gewoon is 'vergeten'. De Zuid-Afrikaanse luchtmacht stuurde destijds diverse eskaders met vrijwilligers om aan de zijde van de Verenigde Naties tegen de Noord-Koreaanse indringers en de Chinezen te vechten. In Freedom Park wordt er met geen gebeiteld woord over gerept.

Nog een citaat uit een ingezonden brief: "Ik was officier in het leger toen we tegen de Cubanen moesten vechten. Ik heb nooit, zoals het ANC, bommen in winkelcentra geplaatst of met een machinegeweer gelovigen in kerken doodgeschoten. Maar mijn jongens die op het slagveld zijn gevallen, worden in Freedom Park niet genoemd. Bah!" Verzoening lijkt het laatste wat door Freedom Park wordt bereikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen