„Ik ben zo kwaad op dat land"

Tweehonderdduizend mensen extra zullen volgens het Centraal Planbureau de komende twee jaar werkloos raken. Dat betekent misschien wel 200.000 keer een pijn zoals die van Koning (58).

De dag ervoor, een woensdag, was hij nog op een conferentie waar hij samen met honderden andere pers- en pr-managers uit de hele wereld te horen kreeg hoe belangrijk hun werk was voor het toerisme. Donderdagsmorgens rond 10 uur hoorde Koning dat hij werd ontslagen.

De pr-man is er voorlopig niet overheen. „Ik ben er nog steeds van ondersteboven. Ik zit in een soort rouwproces. Hoe konden ze het doen? Op die conferentie ontmoette ik de ceo van het bedrijf en stond ik oog in oog met een hoge directeur. Zij hebben toen al geweten dat ik weg moest; ze hadden mijn ontslagbrief getekend.

Het toeristenbureau waar ik werkte is de werkgever van mijn leven geweest. Ik heb me altijd erg ingezet. Ik kwam er terecht via een studentenbaantje; ik werkte er al toen ik Nederlands studeerde. De contacten met de pers deed ik graag. Ik verzond persberichten en nieuwsbrieven, organiseerde groeps- en individuele reizen.

Het meest succesvol waren voor mij themareizen. Dan vroeg ik journalisten bijvoorbeeld mee op de motor, waarbij zij overdag een eigen programma konden samenstellen. Ik organiseerde ook tochten met de fiets natuurlijk, en te voet, of reizen met klassieke autootjes.

Het ontslag kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Er speelt veel meer mee dan de kredietcrisis. Op de informatieafdeling werd de laatste jaren al veel geschoven en bezuinigd. Mensen zoeken gegevens via internet. Op hoogtijdagen zaten we met een man of dertien op kantoor -dat is zo’n vijf, zes jaar geleden-, nu zijn het er nog drie. We werden ook commerciëler, met aanbiedingen van openbaarvervoerpassen.

Voor de Nederlandse organisatie kwam steeds minder geld beschikbaar. De toeristische sector van het land, dat ik hier niet met name wil noemen, richt zich meer op opkomende markten: het voormalige Oostblok, Rusland, China, India. Maar ik denk dat juist in een crisis nabije markten belangrijk zijn. Nederland is een grote markt voor Europese landen. Beleidsmakers vergeten dat de groeimarkten alleen hoofdsteden bezoeken, die reizen niet rond, ze gaan niet naar de bed and breakfasts en chambres d’hôtes in de kleine dorpjes, wat Nederlanders wel doen.

Of ik mij niet verveel thuis? Nee, nog niet. Op het moment zit ik uit te puffen. Er zijn trouwens voordelen, zelfs aan dit nadeel. ’s Ochtends draai ik me nog een keer om in bed. Anders zat ik om acht uur in de trein, als het nog midden in de nacht leek.

Als mijn financiële zaken zijn uitgezocht, is het een kwestie van: Ga ik de WW in, of begin ik voor mezelf? Als ik dat laatste doe en zelfstandig doorga met mijn oude werk, vindt iedereen dat natuurlijk prima: hij doet toch het goede werk en brengt geld in het laatje - maar eigenlijk ben ik zo kwaad op dat land. Tegelijk heb ik het in alle hoeken en gaatjes gezien en heb ik nog zo veel ideeën voor verhalen… Die zou ik natuurlijk ook zelf kunnen gaan opschrijven.”

De naam van Kees Koning is om privacyredenen gefingeerd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen