"Ik zie meer vutters blij aan 't werk gaan"
RIJSSEN - Het slot van zijn afscheidsspeech na veertig jaar trouwe dienst was "tot maandag": de baas vroeg hem een project af te maken. Daarna kwam hij -nu vier jaar geleden- met 61 "fulltime thuis", maar dat was "helemaal niks." Na 3,5 jaar vut belde z'n oude werkgever. "Ik kon de voorwaarden stellen. Drie dagen in de week, práchtig."
Gerhard Baan (65) is een fitte zestiger. "In vriendenkring en werkomgeving zie ik steeds meer vutters en gepensioneerden betaald aan de slag gaan. Mogelijk kunt u deze categorie in uw serie betrekken", schreef hij bij de RD-enquête.
Veertig jaar werkte hij voor één bedrijf, dat onderwijl een paar keer van naam veranderde. Na hbs-b en dienstplicht trad hij in 1964 in dienst bij Philips Almelo. "Mijn vader was slager, hij wilde dat ik dierenarts werd, maar daar dacht ik anders over." Philips maakte in de jaren zestig van logistiek een apart vak en hbs'ers met exacte aanleg pasten prima in het profiel. "Röntgenanalyseapparatuur voor de industrie maakten we. Ik deed procesbewaking: van onderdelen bestellen tot fabrieksplanningen opzetten." In Almelo werkten 300 mensen.
Na 25 jaar Philips -een gouden horloge!- stond er vanaf 1989 Fluke op z'n loonstrookje: een deel van het bedrijf kwam in handen van deze Amerikaanse gigant in test- en meetapparatuur. "Alles werd geautomatiseerd. Ik bemoeide me ook steeds meer met de systemen die de logistiek aanstuurden." Na Fluke volgde in 2004 de naam Pemstar, met weer andere aansturing.
En toen zat Baan thuis, terwijl hij er nog niet aan toe was. "Veertig jaar bestuurslid en later voorzitter van Cantica, het koor van de gereformeerde gemeente waarin ik bas zing. Ooit vijf jaar bestuurslid van de Fruytier geweest, tot onze kinderen eraf waren. Klaagde m'n vrouw vroeger dat ik altijd weg was, nu liepen we elkaar in de weg." Hij zocht en vond emplooi: "Als luisterend oor in het inloophuis van de evangelisatie in Emmen, hier bij het brandweermuseum en nadien bij het aanpalende Rijssens museum, waar ik de financiën op orde bracht."
Baan en z'n vrouw Rikie (64) hebben beiden nog een hoogbejaarde moeder. Van hun vijf kinderen is een dochter boerin in Vroomshoop en woont de jongste zoon nog thuis. "Vier van de vijf zitten in het onderwijs, aangetrouwden idem. Jarenlang waren wij hofleverancier van de Driestar", lacht hij.
Hij toont de volle agenda naast de telefoon. "Verjaardag, vergadering museum, rondleiding, oma's feest, bezoek pasgeboren kleinkind, vergadering van de zang, zendingsmiddag" Toch weet hij nog goed hoe blij hij was toen z'n vroegere baas belde.
"Begin dit jaar, op een maandagmorgen. BenchMark -weer een nieuwe naam- zou overgaan op een ander systeem. Of ik Dat gaf een warm gevoel, ja, want ik had er geen contacten meer. Ik stelde drie voorwaarden: ik moet het leuk vinden, jullie moeten er iets aan hebben en er moet wel voor betaald worden." Sinds februari 2008 werkt hij weer, tot en met april 2009 is de bedoeling. "Op dinsdag, woensdag en donderdag. Officieel twintig uur, in de praktijk wat langer."
De tien kleinkinderen -de jongste een paar weken, de oudste 14 jaar oud- wonen merendeels ver van Twente. "Was dat anders geweest, dan zouden we ons ook niet hebben verplicht tot vaste oppasdagen. We zijn trouw voor onze moeders. Komen we op de boerderij bij onze dochter, dan zeggen ze daar grappenderwijs ook dat we de verkeerde kleren aan hebben. We deden er best wat, maar kunnen dat niet altíjd, al was het maar vanwege m'n slechte rug. Thuis maai ik het gras, maar de rest van de flinke tuin doet m'n vrouw, dat is haar lust en haar leven."
Wat ruimte in de privéagenda is fijn, maar niet te veel. Hij lacht. "Ik vergat nog te vertellen dat ik sinds twee jaar een nieuwe hobby heb: vissen! Waar? In de Regge. Soms samen met m'n broer, soms in m'n eentje. Op reis gaan? Daar houdt Rikie echt niet van."
Het leukste aan werken voor vutters of gepensioneerden? "Dat je werkt, maar niet meer de verantwoordelijkheid hebt. Meekomen lukt prima. Ik was er ruim drie jaar uit, maar na een halfuur voelde alles vertrouwd. Collega's zeiden: Hé, leuk, jij bent er ook weer! Het voelt prettig als je wordt gewaardeerd."
Dit is het derde deel in een serie over werk-privébalans. Morgen deel 4.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 december 2008
Reformatorisch Dagblad | 23 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 december 2008
Reformatorisch Dagblad | 23 Pagina's