Klussenproject bevordert integratie in wijk

Mensen met een verstandelijke of psychiatrische beperking worden geregeld gepest en uitgebuit. En het contact met buurtgenoten komt veel minder van de grond dan beleidsmakers hopen. Dat zijn enkele opvallende uitkomsten van een onderzoek van dr. Femmianne Bredewold. Ze promoveerde afgelopen week aan de Universiteit van Amsterdam op haar proefschrift Lof der oppervlakkigheid (uitg. Van Gennep, Amsterdam).

Bredewold is onderzoeker en docent van het Centrum voor Samenlevingsvraagstukken aan de Gereformeerde Hogeschool (GH) in Zwolle. Mede op initiatief van haar voormalige leidinggevende dr. Roel Kuiper startte ze vier jaar geleden een onderzoek naar het contact tussen mensen met een verstandelijke of psychiatrische beperking en buurtbewoners. Ze spitste haar studie toe op de situatie in twee Zwolse woonwijken, waar beide groepen te vinden zijn.

De oppervlakkigheid van het contact tussen mensen met en zonder beperking verraste Bredewold. Ze duidt die overigens niet negatief. „Elkaar groeten, een praatje maken in het trappenhuis of bij de visboer is voor mensen met een beperking heel belangrijk. Het betekent dat ze gezien worden, terwijl zij juist vaak het idee hebben dat ze niet meetellen.”

Onderlinge zorg in de buurt komt vrijwel niet van de grond, concludeert Bredewold. „Dat past niet goed bij burencontact, dat in het algemeen oppervlakkig is.” Wijkbewoners die wél een verdergaande relatie aangaan met mensen met een beperking hebben bijna altijd een link met de doelgroep, bijvoorbeeld doordat ze in de zorg werken, stelt Bredewold vast.

Schokkend noemt ze het dat mensen met een beperking geregeld slachtoffer worden van pesterijen of uitbuiting. Circa de helft van de 25 ondervraagden met een verstandelijke beperking en 4 van de 22 mensen met een psychiatrische achtergrond hadden hiermee te maken. Bij uitbuiting betrof het veelal niet buren, maar bijvoorbeeld verkopers van dure producten en abonnementen. „Ik houd m’n hart vast hoe dat in de toekomst gaat, omdat er steeds meer mensen vanuit ggz-instellingen in woonwijken terechtkomen, waarbij er slechts af en toe een hulpverlener aan huis komt. Er moet meer aandacht komen voor preventieve maatregelen die mensen weerbaarder maken. Hulpverleners zijn sterk gericht op de cliënt, maar zullen meer oog moeten krijgen voor de plek die hij in de buurt heeft. Ook is het belangrijk dat buurtbewoners de hulpverleners met vragen kunnen benaderen.”

Positief is Bredewold vooral over kleinschalige projecten waarbij wijkbewoners met en zonder beperking elkaar ongedwongen ontmoeten. Drie van dergelijke initiatieven in Zwolle betrok ze in haar onderzoek. „In Zwolle-Zuid is een klussenproject waarbij mensen met een beperking bijvoorbeeld een fietsband van buurtbewoners plakken of ouderen helpen in de tuin. Op die manier ontstaat er een contact waarin mensen met een beperking iets voor een ander kunnen betekenen. Dat vinden ze prettig. En het helpt om stigma’s te doorbreken. Het zou goed zijn om sterker op dit soort projecten in te zetten.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.