Land teruggeven aan het water

Terwijl een vrachtwagen via de pas aangelegde dijk een nieuwe lading zand aflevert, bewerkt op de achtergrond een boer met een trekker zijn akker. Ook tijdens de werkzaamheden die eind 2014 gestart werden, ging het leven in de uiterwaarden van de IJssel gewoon door. „Dat was ook de grootste uitdaging van dit project”, zegt Leonard van der Vorm, projectmanager van de aannemerscombinatie IJsselweide.

Meest opvallende werk in deze hoogwatergeul is de 800 meter lange inlaat. Zestig kleppen worden geopend als het waterpeil in de IJssel te hoog wordt. Gestaag stroomt dan het gebied tussen de gemiddeld vijf meter hoge dijken vol zodat een zijtak van de rivier ontstaat. Dat moet dan een verlaging van het waterpeil met 71 centimeter veroorzaken. Voldoende om niet alleen de omgeving maar ook Deventer te verlichten in tijden van hoogwater. De kans dat een inwoner van dit gebied een volle geul aanschouwt, is eens in een mensenleven.

„Aanvankelijk was in de plannen voorgesteld dat de geul eens in de 25 jaar vol zou stromen”, aldus Toine Tillemans, projectmanager van waterschap Vallei en Veluwe. „Maar in onderhandelingen met de omwonenden is dat veranderd.”

De komst van de 200 miljoen euro kostende voorziening, onderdeel van het landelijke project Ruimte voor de Rivier, werd allesbehalve toegejuicht. In augustus 2005 blokkeerden boeren met zestig trekkers het waterschapshuis in Apeldoorn waar op dat moment over de geul werd vergaderd. Boeren waren boos omdat boerderijen plat moesten, landbouwgrond nagenoeg onbruikbaar werd en burgers vreesden dat hun dorpen onbereikbaar werden. Die weerstand was begrijpelijk, erkent dijkgraaf Tanja Klip-Martin. „Maar waterveiligheid is niet onderhandelbaar.”

Na de MKZ-crisis heerste in het gebied het gevoel dat niet naar de inwoners werd geluisterd. Dat gevoel kwam opnieuw boven toen het besluit voor een hoogwatergeul genomen moest worden. Daarom is ervoor gekozen de overlast zoveel mogelijk te beperken, zegt de dijkgraaf.

De geul is een van de grootste projecten in de landelijke aanpak van de grote rivieren. Het idee dat rivieren bij hoogwater de ruimte moeten krijgen, is niet nieuw. Al eeuwen worden dijken van polders doorgestoken om zo rivieren de ruimte te geven. De geul bij Veessen lijkt op zo’n overlaatgebied. „Maar hier stroomt het water met de rivier mee. Bij een overlaat stroomt de polder vol en daar blijf het bij”, zegt Wim Visscher, medewerker van het waterschap.

De hoogwatergeul moet 1 januari gereed zijn. „De miljoenen die nodig waren de geul aan te leggen, waren het waard”, zegt de dijkgraaf. Ze merkt dat de omgeving de geul geaccepteerd heeft. „We hebben geen keuze. We moeten land teruggeven aan het water.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen