Adieu eenzaamheid

Stel je voor: je bent achtendertig jaar ziek. Steeds op hulp van anderen aangewezen. Misschien moet je bij alles geholpen worden. Bij eten en drinken, en als je je behoefte moet doen. Je wórdt gewassen, aan- en uitgekleed. Privacy ? Wat is dat?
Je wereld is klein. Misschien altijd geweest. Was deze man verlamd vanaf z’n geboorte? Of kwam het door een ongeval? Achtendertig jaar lang. Alle dagen hetzelfde. Belangstelling en meeleven lopen terug als het lang duurt. Familieleden, vrienden en bekenden vallen weg of worden zelf hulpbehoevend. Anderen geven het op. ‘Waarom zou ik naar Bethesda gaan? Je hebt er weinig aan als je hem bezoekt.’ Voor wie ga je eigenlijk …? Voor jezelf? Of voor die man die daar ligt? ‘Maar hij is zo lastig.’ Hoe zou ík onder zulke omstandigheden zijn? Kan ik iets voor hem betekenen?

Eindelijk weer eens bezoek. Een Onbekende. Hij stelt een vreemde vraag. Of hij genezen wil worden? Dat spreekt toch vanzelf …?! Niet minder eigenaardig is het antwoord van de zieke. Geen ‘ja’ of ‘nee’. Dat laatste kan ook, al wordt het niet hardop gezegd. Iemand kan alle moed verloren hebben. ‘Laat maar … Er zijn al zo veel hulpverleners aan m’n bed geweest. Ik heb al zoveel nieuwe medicijnen geslikt. Zoveel valse hoop gekoesterd. Laat maar.’

De zieke heeft zich overgegeven aan zijn ziekte. ‘Wil je dan niet …?’ ‘Ik heb geen mens …’ Dat is de nood in de nood. Eenzaamheid, volksziekte nummer één. Triest. Je bent vergeten. Wat een verrassing. Bezoek. Voor mij? Wie? Jezus. Hij heeft de tijd en neemt de tijd. Echte aandacht voor deze man. Zijn vraag is meer dan nieuwsgierigheid. Hij kan de diepste oorzaak van zijn eenzaamheid wegnemen.

Het is lijdenstijd. We volgen Jezus. Echt? Hij brengt ons bij de nood van onze naaste en die van onszelf. Er is maar één oplossing. Hij zorgde ervoor. Hij werd de eenzaamste mens op aarde. Op Golgotha doorhuiverde Hij de diepste eenzaamheid, maar overwon die ook.
Adieu eenzaamheid. Wie door het geloof uit Christus leeft, kan wel alleen zijn, maar is niet langer eenzaam. ‘In zijn krankheid verandert Gij Zijn ganse legerstede’, weet David (Psalm 41).
Heerlijke wetenschap. Zalige ervaring. Ook voor de handen aan het bed.

Vragen
- Hoe signaleer je eenzaamheid tijdens je werk en wat doe je ermee?

- Je kunt zelf ook prooi worden van eenzaamheid. Misschien wel op je werk. Wat is de oorzaak daarvan? Kun je er iets in veranderen?

- Eenzaamheid kan nuttig en heilzaam zijn. Hoe kun je vanbinnen gevuld worden als je het ‘eenzaam bidden’, het contact met de Heere niet kent …?

ds. J. Belder, predikant in Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen