Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst

Sectie je2»n(lheidS2»r0 en vi$tiim Het Richtsnoer

ledere patiënt gaat immers, ondanks dat dit nooit met zoveel woorden wordt gezegd, een geneeskundige behandelingsovereenkomst aan. Samengevat is een behandelingsovereenkomst in de wet omschreven als een overeenkomst waarbij de hulpverlener zich in de uitoefening van het geneeskundige beroep tegenover de patiënt een verbintenis aangaat tot het verrichten van geneeskundige handelingen, welke rechtstreeks betrekking hebben op die patiënt.

Tot de behandelingen welke onder de WGBO vallen horen ook het verplegen en verzorgen van een patiënt. Met name voor een verzorgingstehuis is hier niet duidelijk aan te geven welke verpleging en verzorging plaats vindt in het kader van deze overeenkomst en derhalve onder de WGBO valt en welke hier niet onder valt. Ook wanneer de gezondheidstoestand van de patiënt wijzigt kan hierbij verschuiving optreden.

Een verandering betreft wel de bewaartermijn van de dossiers. Voor de inwerkingtreding gold de open norm van de Wet Persoonsregistratie, waarbij de doelstelling van de registratie, namelijk de noodzakelijkheid voor de hulpverlening, bepalend was voor de bewaartermijn. Op grond van de WGBO is de bewaartermijn voor dossiers thans tien jaar

In het kader van de WGBO is belangrijk om te weten wie de hulpverlener is. Gaan we uit van een verzorgingstehuis dan zijn bij de verzorging een aantal partijen betrokken. Bijvoorbeeld de arts, de medewerker van het verzorgingstehuis en het verzorgingstehuis zelf als werkgever en zorgaanbieder

In de relatie arts-cliënt is de arts verantwoordelijk voor het nakomen van de plichten die op hem rusten op grond van de WGBO. De verzorging vindt echter plaats door medewerkers van het verzorgingstehuis. Deze op zijn beurt is verantwoordelijk als werkgever op grond van het Burgerlijk wetboek voor zijn medewerkers. Heeft echter de arts opdracht gegeven tot een behandeling dan is het mogelijk dat de arts ook aansprakelijk is, bijvoorbeeld wanneer deze verkeerde instructies heeft gegeven.

De belangrijkste rechten voor de cliënt en daarmee tegelijkertijd corresponderende plichten voor de hulpverlener zijn:

a. Recht van de cliënt op informatie Wanneer de cliënt op een verantwoorde wijze zal kunnen instemmen met een behandeling is het noodzakelijk dat deze voldoende geïnformeerd wordt. In de wet is dan ook opgenomen dat de hulpverlener de cliënt op duidelijke wijze informatie geeft over de voorgenomen behandeling, onderzoek, etc. Bij een ingrijpend onderzoek of behandeling zal de informatie dan ook gedetailleerder moeten zijn als bij een eenvoudige behandeling.

b. Geen behandeling zonder toestemming Teneinde toestemming te kunnen geven voor de behandeling zal het noodzakelijk zijn voor de cliënt om te weten wat de behandeling inhoudt. Zonder zijn toestemming mag een cliënt niet behandeld, verpleegd of verzorgd worden. Ook hier geldt weer dat afhankelijk van de situatie hoe uitdrukkelijk de toestemming moet worden gegeven. In acute situaties, waarin de cliënt niet in staat is zelf toestemming te geven en de tijd ontbreekt om aan zijn vertegenwoordiger toestemming te vragen (bijvoorbeeld bij bewusteloosheid) mag altijd worden gehandeld zonder dat toestemming Is verkregen.

c. Plicht om als goed hulpverlener op te treden Bij bijvoorbeeld bewusteloosheid van de cliënt is de hulpverlener zelfs verplicht direct te handelen op grond van de plicht de zorg van een goed hulpverlener te betrachten. Gedragsregels en protocollen zouden hier een goede leidraad voor de invulling van deze norm kunnen zijn.

d. Bijhouden van het dossier, recht op inzage De hulpverlener moet een dossier bijhouden met betrekking tot de behandeling, waaronder verzorging en verpleging van de cliënt. Hierin dienen aantekeningen te worden gemaakt van onder meer gegevens van de cliënt, verrichtingen en andere gegevens welke in het kader van een goede hulpverlening noodzakelijk zijn. Ook in het kader van het aansprakelijkheidsrecht is het dossier van groot belang. De norm voor het al dan niet opnemen van gegevens in het dossier is: zijn de gegevens noodzakelijk voor een goede dienstverlening.

Ook bij overlijden van de cliënt geldt de wettelijk aangegeven bewaartermijn van tien jaar Vraag is wel of het zinvol is om al de dagrapporten te bewaren. Waar het om gaat is dat die gegevens worden bewaard die voldoende inzicht geven in wat zich heeft voorgedaan met betrekking tot de verpleging en de verzorging van de cliënt.

De cliënt heeft recht op inzage in en afschrift van de gegevens in het dossier Hierop is één uitzondering: De hulpverlener dient geen inzage te geven als het belang van de bescherming van de privacy van een ander dit noodzakelijkerwijs met zich mee brengt. Het kan bijvoorbeeld gaan om gegevens die door een familielid zijn verstrekt in het vertrouwen dat de cliënt daar geen kennis van kan krijgen.

e. Recht op privacy De hulpverlener mag, tenzij de cliënt hiervoor toestemming heeft gegeven, aan anderen dan de cliënt geen inlichtingen verstrekkenover de cliënt of inzage verlenen in het dossier. Met anderen wordt hier bedoeld geen andere personen dan zij die rechtstreeks betrokken zijn bij de uitvoering van de behandelingsovereenkomst.

f. Vertegenwoordigingsregeling voor onbekwame cliënten In de WGBO is een regeling opgenomen voor de situatie waarin een cliënt niet in staat kan worden geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen., ofwel wilsonbekwaam is. In deze situatie dient een vertegenwoordiger op te treden voor de cliënt. In de wet is aangewezen wie als zodanig kan functioneren. Is er door de rechter een curator of mentor aangewezen dan treedt deze persoon op als vertegenwoordiger

D.C. Witter

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen