De Encycliek “Humani Generis” - pagina 14

wijsbegeerte een adventsstemming. Het vermoeden komt op, dat vanaf de oever, die door de van onze natuurlijke krachten uitgaande golfbeweging niet bereikt kan worden, ons een tegengolving tegemoet zal komen, die het menselijk streven zal voltooien. Verder dan dit vermoeden kan de wijsbegeerte het niet brengen. Ze leidt tot aan de drempel van het heiligdom. Daaroverheen komen we, wanneer feitelijk van de overzijde God ons in zijn bovennatuurlijke openbaring tegemoet treedt. M e n wijst op de overeenkomst tussen deze gedachtengang en die van Augustinus: „ons hart is onrustig, totdat het rust vindt in G o d " . M e n meent van nieuwere zijde, dat de apologetiek, die zich door Blondels wijsbegeerte laat leiden, de moderne mens veel meer toespreekt d a n de scholastieke geloofsverdediging met haar godsbewijzen. Hiermee hebben we de voornaamste opvattingen aangegeven, die leven bij de „nieuwe theologie" in Frankrijk en die ook hun invloeden buiten Frankrijk deden gelden. In de volgende paragraaf delen we iets mee van de critiek, die van scholastiek-georiënteerde zijde op de „nieuwe theologie" is uitgeoefend. 3. D e Critiek d e r T h e o l o g e n o p de n i e u w e S t r o m i n g . Sedert de opkomst van het modernisme waren de toonaangevende kringen in de R . K . theologie steeds op hun hoede geweest voor alles, wat in modernistische richting wees. M e n zag ook in de ideeën, die door de theologen van Lyon-Fourvière werden verkondigd, gevaarlijke tendenzen. M e t name Bouillards opvatting deed velen aan de veroordeelde dwaling denken. Hij sprak van verschillende wijzen, waarop de openbaring in woorden en begrippen kon worden uitgedrukt. Deed zijn opvatting niet sterk herinneren aan die van de modrenisten, dat het in de religie niet aankomt op de leer, maar op het leven en dat dit religieuze leven brengt tot die „leerstellige" weergave van wat in het innerlijk leeft, waarbij de vorm dier weergave natuurlijk sterk wordt beinvloed door het cultuurniveau der religieuze mensen? De waarheid der religie ligt dan niet in de dogma's, maar in de geschiktheid van de dogmatische uitspraken om in een bepaalde situatie de mensen een zekere indruk te geven van het religieuze leven. Valt er enige andere zin te geven aan Bouillards uitspraak, dat verschillende uitdrukkingswijzen precies dezelfde waarheidsinhoud kunnen hebben, zo vroeg men zich af. De waarheid der dogmatische en theologische formuleringen schijnt niet in de eeuwig-geldende zuiverheid der gebruikte oordelen, begrippen en woorden te liggen, .maar in de werking, die deze oordelen, begrippen en woorden in een bepaalde situatie kunnen uitoefenen. En wees ook niet de gedachte van De Lubac in deze richting, die had uitgesproken, dat de formuleringen de openbaring nooit adaequaat tot uitdrukking konden brengen? Trouwens niet alleen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen