Het Graf van Petrus - pagina 21

ging der stoffelijke resten n a a r de Via Appia moet men tot de juistheid van het tweede feit besluiten, aangezien er immers beenderen werden gevonden, die velen toch feitelijk als onvoorwaardelijk aan Petrus willen toeschrijven. Zelfs al zou de overbrenging van het stoffelijk overschot in grote haast en in diepe stilte geschied zijn, en al zou men toen het gebeente bijv. in een kleed bijeen gezameld hebben, dan laat het zich toch niet denken, dat de terugbrenging n a a r het voormalige graf op dezelfde primitieve wijze kan hebben plaats gevonden. Bij deze gelegenheid was de kerk te R o m e volkomen vrij in h a a r handelen. De vervolgingen waren ten einde. De kerk werd openlijk door de keizer, en d a a r o m door de regeringspersonen in het algemeen, begunstigd. Bovendien was men in de vierde eeuw gekomen, d.w.z. juist in die periode, toen er zeer veel n a d r u k werd gelegd op het optreden van de kerk n a a r buiten. Al te lang had de kerk zich schuil moeten houden en had ze publieke activiteit moeten vermijden. W a n t de ervaring had geleerd, dat de openlijke prediking en eredienst steeds weer tot nieuwe represaillemaatregelen leidden. N a de vrede voor de kerk zou dit alles echter anders zijn. Nu mocht de christelijke kerk leiding geven en van zich doen spreken, waar het slechts mogelijk was. Als Constantijn de Grote dan ook de opdracht verstrekt om de kerk te bouwen boven de plaats welke hem werd aangewezen als Petrus' graf, zal de geestelijkheid deze gelegenheid stellig hebben aangegrepen, om daarbij van zich te doen spreken. Er zal ongetwijfeld een plechtige processie zijn gevormd om het stoffelijk overschot van de apostel Petrus op de Vaticaanse heuvel te herbegraven. D a a r b i j zal men zich natuurlijk van een reliekschrijn hebben bediend. Men kan toch niet aannemen, dat het gebeente van de inmiddels hoogvereerde apostel zomaar in de kuil, diep in de grond werd geworpen. De eenvoudigste oplossing voor de hier opgeworpen moeilijkheden zou deze zijn, dat men de traditie van de overbrenging van het gebeente naar de katakombe van Sebastiaan, - die, zoals we zagen, toch al zeer zwak in haar schoenen staat - buiten beschouwing liet, en uitging van de mening, dat het stoffelijk overschot van de apostel altijd in het graf op de Vaticaanse heuvel heeft gerust. Het merkwaardige is echter, dat de oudheidkundigen, die aan de opgravingen onder de St. Pieterskerk hebben deelgenomen, daarvan niets willen weten. Zij willen de juistheid van de opschriften op de graffiti in de katakombe van Sebastiaan handhaven, en tegelijk volhouden, dat het gebeente van Petrus weer naar de oorspronkelijke plaats op de begraafplaats op de Vaticaanse heuvel werd teruggebracht. Kirschbaum, één van de verantwoordelijke leiders bij het werk, heeft zich zowel mondeling bij zijn bezoek aan Nederland in de zomer van 1952, als schriftelijk in de door hem gepubliceerde bijdragen over het werk, zeer positiefin deze geest uitgelaten 1 7 ).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen