Buiten de kerk geen enkel behoud - pagina 23

IV. AURELIUS AUGUSTINUS

In hetzelfde j a a r dat het Concilie van Constantinopel werd g e h o u d e n ( 3 8 1 ) , werd o n d e r keizer Theodosius 11 d e ene heilige katholieke en apostolische Kerk staatskerk. H i e r d o o r kreeg het christelijke g e l o o f in het Romeinse Rijk e e n sterke impuls omdat het lidmaatschap van de Kerk profijtelijk was. De Kerk groeide daardoor in o m v a n g maar er kwamen ook mensen tot de Kerk die in tijden van vervolging en verdrukking niet g e k o m e n z o u d e n zijn. Van martelaarskerk ontwikkelde zij zich hoe langer hoe m e e r tot bisschopskerk. Wie het gebrek aan heiligheid betreurde zocht zijn toevlucht in het monnikenwezen. De Donatisten Over de t o e n e m i n g van het aantal leden verheugde zich de Kerk, over de vermindering van haar heiligheid treurde ze. Dit is één van de h o o f d o o r z a k e n van het ontstaan van het zogenaamd Donatistisch schisma dat met name in Africa huishield. De eigenlijk bron voor het ontstaan van deze kerkscheuring is de wijding van Caecilianus tot bisschop van Carthago in 3 1 1 . Deze wijding werd door de tegenpartij als onwettig beschouwd omdat de wijdende bisschop Felix van A b t h u g n i in de tijd van d e vervolging de d o o r de Heilige Geest geïnspireerde bijbel aan de heidense overheid had uitgeleverd. Deze tegenpartij koos de lector Majorinus tot tegenbisschop. Toen deze kort daarna overleed, werd hij opgevolgd d o o r Donatus, naar wie de beweging wordt g e n o e m d . De 'Donatistische kerk' leek een kleine eeuw later als twee druppels water o p de katholieke. Toch was er een dieperliggend onderscheid met name wat betreft de leer van d e Kerk. De Donatisten streefden naar een grotere zelfstandigheid ten opzichte van Rome waar de wijding van Caecilianus was goedgekeurd. Voorts verwierpen ze de verbinding tussen Kerk en Staat, waarvan het hoofd, keizer Constantijn, ook al hun bezwaren verworpen had. Ze legden grote nadruk o p de heiligheid van de Kerk en wilde deze door het toepassen van de tucht bevorderen. De werking van de sacramenten, genademiddelen van de Kerk, was huns inziens afhankelijk van de heiligheid van d e g e n e die ze bediende. Als de bisschoppen niet heilig waren en heilig leefden,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen