Ik wil HAVO!

Niet dat Karin zwichtte. Ze bleef bij haar advies: VMBO-kader/TL . Blijkbaar niet goed genoeg volgens pa. En dat terwijl, gezien de prestaties over de laatste jaren – en dan in het bijzonder de entreetoets - de school aan het begin van groep 8 eigenlijk nog uitging van een VMBO-Basis. In Karins ogen deed school nu het maximaal haalbare. ‘Jullie ontnemen hem een kans!’ Zo keek pa er tegen aan. Terwijl in de ogen van Karin zoonlief juist een kans werd geboden. Een kans waarvan hij de mogelijkheden nog maar moest waarmaken.

Schooladviesgesprekken. Leerkrachten in groep 8: ga er gerust van uit dat veel ouders nog zenuwachtiger zijn dan hun kinderen. Dat ze al maanden van te voren aan het rekenen zijn, proeftoetsen maken, druk zoeken op forums op het internet om erachter te komen hoe je scores van de entreetoets kunt vertalen naar de eindtoets…. En dan is daar de avond van het gesprek. Alsof hier een allesbeslissend oordeel wordt geveld.

Wat was in deze zaak het geval?

Pa was ambitieus. Dat heet: liever geen VMBO, maar HAVO. Voor de school daarentegen stond het vast dat zoonlief al een hele mooie en goede kans kreeg met een advies richting VMBO-TL . Het schoolkeuzegesprek vond plaats nadat de uitslag van de Cito-eindtoets bekend was geworden. U voelt hem wellicht al aankomen: de Cito-toets gaf een score van 539. Voor de leken onder ons: een HAVO-klant. Koren op de molen van pa (of munitie zo u wilt), voor wie het schooladvies dus ten enenmale onbegrijpelijk en onaanvaardbaar werd geacht.

Het werd inderdaad een klacht. Tegen de juf. Intern kwamen ze er vervolgens niet uit en zo belandde de zaak bij de landelijke klachtencommissie. De commissie vertaalt een dergelijke klacht als een klacht tegen de school (dit ter geruststelling van alle (aspirant)leerkrachten van groep 8) zodat het bestuur en de directeur tegenover de klager stonden. En hoe.

Pa vond het ten enenmale onbegrijpelijk dat de school de uitslag van de Cito-toets had gepasseerd.

Hoe gaat de klachtencommissie zo’n zaak nu beoordelen? Gaat ze aan de hand van de gegevens bekijken wat de juiste schoolkeuze voor zoonlief had moeten zijn? Gelukkig niet (wederom een geruststelling). De commissie is natuurlijk ten enenmale niet in de positie om dit te beoordelen; ze heeft er ook de kennis, het inzicht en de middelen niet voor. Wel buigt de commissie zich over de vraag welke gegevens de school in het advies betrekt, en of de door school gevolgde methode in redelijkheid toe te passen is.

Welnu: de commissie vond het gegeven dat de school naast de eindtoets (een momentopname) ook andere aspecten in het advies betrok (zoals de ontwikkeling van het kind, weergegeven in het leerlingvolgsysteem, en de werkhouding) niet onredelijk en niet onbegrijpelijk. En deze andere gegevens (het bredere beoordelingskader) kon er dus inderdaad toe leiden dat de uitslag van de Cito-toets geen beslissende rol speelde.

Tenslotte: gelukkig vragen meer en meer scholen voor voortgezet onderwijs om een schooladvies dat wordt uitgebracht voorafgaand aan het bekend worden van de uitslag van de Cito-eindtoets. De uitslag van de eindtoets dient dan vooral als ondersteuning van de waarneming van school. Wat verder van groot belang is (niet alle scholen nemen voor alle vakken tussentijdse Cito-toetsen af), is dat leerkrachten reëel becijferen. Het komt nog wel eens voor dat de verwachtingen bij ouders hooggespannen zijn door goede rapportcijfers, terwijl de uitslag van de entreetoets of de eindtoets een ander beeld geeft. Maar dit geheel terzijde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen