Toelatingsbeleid in de praktijk

Leen Ruijgrok:

‘Het komt voor dat nietkerkelijke leerlingen hun psalmversje beter kennen dan de kerkelijke leerlingen’

Leen Ruijgrok is directeur van de School met de Bijbel in Goudswaard. Sinds de oprichting in 1909 kent de school een open toelatingsbeleid. Ruijgrok: ‘De school is ontstaan vanuit het gezelschapsleven.’ Hij citeert uit een gedenkboek: ‘Het doel van de school was: “Het stichten van een vrije christelijke school waar Gods Woord in eere wordt gehouden en de jeugd wordt onderwezen.” Het doel van de schoolvereniging is: “Volksopvoeding en volksonderwijs.” Daar ging het om. De eerste meester die op de school werd benoemd heeft het nog sterker verwoord: “De openbare school moet zo veel als in onze macht ligt, leeg.”’ Daar hoort volgens Ruijgrok een ruimhartig toelatingsbeleid bij. ‘Opvoeding van het hele volk, en niet alleen de eigen achterban.’ Wel is hij van mening dat bij een open toelatingsbeleid een strikt benoemingsbeleid voor personeel hoort. ‘Het personeel moet, zeker bij klassen met een brede leerlingpopulatie, stevig zijn geworteld in de identiteit.’

Psalmversje

Hoe waardeert Ruijgrok het dat leerlingen van verschillende achtergronden bij elkaar in de klas zitten? ‘Ik vind dat positief. Hier op het dorp komen ze elkaar toch tegen, waarom dan niet op school? Ook kunnen we de niet-christelijke leerlingen over de Bijbel vertellen. We hebben heel het volk op het oog, het oude ideaal van Groen van Prinsterer. De ouders van nietkerkelijke kinderen kunnen geen lid worden van de schoolvereniging, maar verder doen ze volop mee. Bij aanmelding is er een gesprek met hen, waarin wordt verteld wat onze manieren zijn. Deze ouders en hun kinderen zijn uiteindelijk heel gemotiveerd. Het komt voor dat niet-kerkelijke leerlingen hun psalmversje beter kennen dan de kerkelijke leerlingen.’

Plaatselijk

Of een school een ruimhartig toelatingsbeleid moet voeren hangt volgens Ruijgrok sterk af van de plaatselijke situatie. ‘Hier in Goudswaard ben ik voor een open beleid omdat dat hier past, maar in andere dorpen kan dat anders zijn.’ En als hij een voorkeur moet uitspreken? ‘Mijn ideaal is een open toelatingsbeleid, maar ik begrijp heel goed dat scholen in andere situaties andere keuzes maken. De grens ligt voor mij bij het kunnen vasthouden aan je eigen identiteit. Als een open toelatingsbeleid ervoor zorgt dat de achterban van je school zo van kleur verandert dat een groot deel zich niet herkent in de identiteit, dan zou ik voor een gesloten toelatingsbeleid kiezen.’

De Rehobothschool in Geldermalsen is in 1950 opgericht omdat ouders zich zorgen maakten om de leer die de kinderen op de protestants- christelijke school te horen kregen. Schoolleider Peter Dirksen vertelt dat vooral de plaatselijke Gerefomeerde Gemeente zich sterk heeft gemaakt voor de school. De kerkenraad heeft het besturen van de school ondergebracht in een beheerscommissie. Daarin participeren ook de plaatselijke Oud Gereformeerde Gemeente en de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Dirksen is voorstander van het gesloten toelatingsbeleid, maar vindt het wel belangrijk dat kinderen uit de breedte van de achterban worden toegelaten. ‘Ongeveer 85 procent van onze leerlingen komt uit de genoemde kerken, maar de andere 15 procent is uit de overige kerken van de achterban. Ook het team van leerkrachten is een afspiegeling van deze kerken.’

Peter Dirksen:

‘Ik verwacht geen drommen kinderen aan de poort die graag op onze school willen’

Identiteitsdocument

‘Om toegelaten te worden moeten de ouders het identiteitsdocument onderschrijven. Daarna worden hun kinderen toegelaten. Vooraf wordt in een gesprek duidelijk aangegeven wat de school van ouders verwacht, om een eventuele teleurstelling achteraf te voorkomen.’

Geen paniek

Een tegenstander van een open toelatingsbeleid wil Dirksen zich niet noemen: ‘Ik vind het sowieso goed om de kerkelijke breedte binnen de school te hebben. Maar in onze situatie in een dorp waar best veel keuze is voor ouders, is een gesloten toelatingsbeleid het best. De openbare en protestant-christelijke scholen hier in Geldermalsen maken serieus werk van hun profiel. Maar ik begrijp de geschiedenis van de dorpsscholen ook heel goed, met hun keuze voor een ruim toelatingsbeleid.’ En als de overheid de Rehobothschool nog eens dwingt de school open te stellen voor alle leerlingen? ‘Dan raken we niet in paniek. Ik verwacht geen drommen kinderen aan de poort die graag op onze school willen. Voor velen zal de stap naar het reformatorisch onderwijs toch te groot zijn.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen