OPGERUIMD

Zuchtend bekijk ik mijn bureau. Nou ja, zo veel bureau is er niet meer te zien. Bezaaid met alles wat ik die dag gebruikt heb. Boeken en blaadjes, pennen en stiften, sleutels en schriften; een terugkerend probleem. Waarom lukt me dat niet? Snel schud ik de frustratie van me af. Ach, zo weer opgeruimd; het was toch een goede dag? Morgen ga ik het beter doen!

Dan kijk ik rond. Mijn eigen bureau lukt dan wel niet, maar die van de leerlingen wel. Aan het einde van de dag moeten de tafels van de leerlingen altijd leeg zijn. Dat oogt netjes en dan beginnen we de volgende dag weer met een schone lei. Dan komt er een grote frons op mijn gezicht. Het is ook altijd hetzelfde! Mark maakt er weer een bende van. Zo kun je toch niet werken? Beschaamd valt mijn oog weer op mijn eigen bureauberg. Eerst maar Marks tafel opruimen, die van mezelf komt straks wel.

Snel ruim ik op. Boeken in het linker laatje, stiften rechts. Ondertussen gaan mijn gedachten naar vanmorgen. Werkwoordspelling stond op het programma. De hele klas was bezig met stam + te/de en vervoegde braaf. Behalve Mark. Mark vervoegde de werkwoorden niet, maar praktiseerde ze. Hij knipte, kleurde, plakte en scheurde. Een prachtige, papieren stad kreeg vorm. Als ik hem maande tot meedoen, deed hij zijn best. De stad ging in zijn laatje en drie zinnen lang spande hij zich in om met de klas mee te doen. Zin 7. Gisteren (winkelen) Piet in het centrum. En terwijl iedereen winkelde opschreef, knipte Mark een winkelcentrum voor zijn stad. Boos had ik hem in de pauze bij me geroepen. Hoe dacht hij werkwoordspelling te leren als hij niet oplette? Zuchtend ging hij weer naar zijn stoel, maakte een plekje vrij tussen het stedelijk gebied en klaarde de werkwoordenklus.

Als ook mijn eigen bureau weer werkbaar is, blader ik door de stapel spellingbladen, nieuwsgierig naar Marks resultaat. Zin voor zin stijgt mijn verbazing. Bijna alles goed! Blijkbaar heeft hij het toch opgepikt. Het lukt hem om tussen knippen en plakken door ook nog mee te doen met de les. Een creatieve geest kan veel tegelijk. Laat ik hem voortaan maar wat meer ruimte geven.

Tegelijk neem ik me voor: morgen pakken we het opruimen samen aan. Hij zijn tafel, ik mijn bureau. Want opgeruimd werken levert vast nog betere resultaten. Ik mijmer nog even verder: wat zal hij later worden? Grafisch ontwerper, webdesigner? Of misschien docent, net als ik.

JACOBINEKE DE GOFFAU is leerkracht van groep 8 aan de Ds. Abraham Hellenbroekschool te Zwijndrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen