KERKNIEUWS

Tweetal: te Ederveen F. Mallan te Bruinisse en H. van Gilst te Elspeet; te Ridderkerk H. van Gilst te Elspeet en H. Ligtenberg te Rotterdam-West.

Bedankt: voor 's-Gravenhage J. v. d. Berg te Utrecht.

ROTTERDAM-ZUID

Naar wij vernemen is Ds A. de Blois door ziekte aan zijn leger gekluisterd en kan derhalve niet in zijn gemeente voorgaan. Dat het de Heere behage Zijn knecht wederom op te richten en krachten te schenken om het Woord in de gemeenten uit te dragen.

GEREFORMEERDE GEMEENTE TE GROOT-AMMERS

Geruime tijd is er reeds getracht te dezer plaatse tot stichting ener gemeente te komen. Deze plannen zullen nu werkelijkheid worden, daar zij de beschikking heeft over het voormalig Veilinggebouw aan het Schoonhovense Veer.

Dit gebouw is inmiddels als kerkgebouw ingericht en biedt plaats aan pl.m. 150 personen. In een openingsdienst op 15 September hoopt Ds van de Ketterij om 7 uur des avonds voor te gaan. Mochten de predikanten een dienst over hebben, dan gelieven zij dit te melden aan het correspondentie-adres: G. A. Mourik, Voorstraat 33, Groot-Ammers, Telefoon 12.

HOEDEKENSKERKE

Het adres van de scriba der Geref. Gemeente van Hoedekenskerke is van af heden J. D. Lucasse, A 161, Hoedekenskerke.

BEVESTIGING EN INTREDE Ds CHR. VAN DAM 20 SEPTEMBER A.S.

In aansluiting op het vorige bericht zij nog medegedeeld, dat voor hen, die tussen de twee diensten niet naar huis kunnen, er in het eigen kerkgebouw, Looiersgracht 70, gelegenheid zal zijn te verblijven en waar dan thee zal worden aangeboden.

AFSCHEID Ds L. RIJKSEN

Op Dinsdagavond 4 Sept. nam Ds L. Rijksen wegens zijn a.s. vertrek naar Middelburg, na een verblijf van bijna 7 jaar, afscheid van zijn gemeente Leiden. Ds Rijksen had als tekst voor deze afscheidsure gekozen Hand. 20 : 32: „En nu broeders!, ik beveel u Gode en den woorde Zijner genade. Die machtig is u op te bouwen, en u een erfdeel te geven onder al de geheiligden." In zijn voorwoord wees spr. er op, dat de Heere tot Mozes sprak: „Ik zal zijn. Die Ik zijn zal." Daarin ligt uitgedrukt dat de Heere de Onveranderlijke is, maar ook dat Gods wegen zoveel hoger zijn dan onze wegen. Onder God te buigen is echter de beste weg ook in de omstandigheden, waarin de gemeente thans samen gekomen is voor een ure van afscheid. Spr. mag zeggen verwaardigd te zijn, met Gods wil verenigd, de weg te mogen volgen, die de Heere wil, dat hij zal gaan. Bijna zeven jaar heeft spr. dood en leven in het midden der gemeente mogen verkondigen en steeds is Christus de inhoud van de woordbediening geweest als de enige Naam, tot zaligheid gegeven. Het heeft de Heere behaagd door de bediening Zijns Geestes, dat Woord kracht te doen hebben, niet alleen tot waarachtige bekering, maar ook tot oefening in het allerheiligst geloof, zodat spr. in alle ootmoed mag getuigen: „Het zegel mijns apostelschaps zijt gijlieden in de Heere/' Komende tot zijn tekst wijst Ds Rijksen erop hoe Paulus hierin bij zijn afscheid de gemeente de Heere beveelt en hij wilde er bij stilstaan hoe Paulus op de Heere wijst:
1. als de Bron van alle genade;
2. als de Bouwheer van Zijn kerk;
3. als de Machthebber van een geheel enig testament.

Paulus ziet zich geroepen afscheid te nemen van de gemeente Efeze, na een 3-jarig verblijf; zijn scherpe blik doorboort de duistere toekomst en hij ziet donkere onheilswolken zich samenpakken. Hij kent de zwakke plaatsen van zijn gemeente en de listen des satans zijn hem niet onbekend. Daarom begeert hij zijn gemeente de Heere over te geven. Die een nooit beschamende rotssteen is. Hij is de Almachtige, voor Wie geen vijand kan bestaan, de Alomtegenwoordige, aan tijd noch plaats gebonden, de alleen wijze God, Die Zich in wonderlijke wegen verheerlijkt om ons onze dwaasheid en armoede te doen kennen, doch Die veel beter weet wat wij nodig hebben, dan dat wij het zelf weten; Hij is ook de God der hope van gans Zijn kerk, de God des vredes, ja, de God van alle genade. Die Zich in Christus verheerlijkt om doodschuldigen genade te schenken en dat met behoud van Zijn recht. Paulus zegt: „Gode en den woorde Zijner genade. Christus is het ongeschapen Woord, de Logos, maar hier ziet Paulus op de openbaring Gods, ons in Zijn Woord gegeven, waarvan Christus het middelpunt is. In dit Woord openbaart de Heere Zijn eeuwig welbehagen ; hier wordt getekend hoe God voor de mens. staande in zichzelf, een verterend vuur is krachtens onze zonde en Zijn rechtvaardige toorn over dezelve, maar ook wordt ons hierin verklaard de weg des heils, reeds bij de aanvang in de moederbelofte geopenbaard, dat er voor een doodschuldig zondaar zaligheid is in de aanbiddelijke Immanuël, Die plaatsbekledend de dood heeft verslonden tot overwinning en de zonden Zijns volks weggedragen in een zee van eeuwige vergetelheid. Wat groot is het als dat woord der genade ontsloten wordt in de onderscheidene oefeningen des levens. Door middel van dat Woord komen ook de nodigingen tot zaligheid, ja, in dat Woord worden ook de beloftenissen ontsloten voor degenen, voor wie het buiten hope is geworden: „Ik doe het niet om uwentwil, o mensenkind, maar om Mijns heiligen naams wil, opdat die verheerlijkt worde."

Komende tot zijn tweede punt wijst Ds Rijksen erop, dat Paulus als middel in 's Heeren hand werkzaam is geweest om het fundament der apostelen en profeten te leggen. En nu, wijl Paulus vreest, dat anderen, na zijn vertrek, zullen pogen dat fundament te ondergraven en een ander te leggen, beveelt Paulus zijn gemeente de Heere aan, als de Bouwheer van Zijn kerk. De Heere voegt, door de bediening des Heiligen Geestes, iedere steen toe, ze uitbouwende uit de rots Adam en ze verenigende met het gans enige fundament, Christus. Elke steen, door Hem bearbeid, is een genadesteen; zij verspreidt dan ook de reuk van Christus, in haar is het goud van de onberouwelijke keuze en het zilver van de reinheid des harten, ja het zijn kostelijke stenen in de sierlijke wandel der heiligmaking. Ds Rijksen begeert dan ook de gemeente in haar omstandigheden te mogen wijzen op Hem, Die de Bouwheer van Zijn kerk is en Die zolang zal bouwen, tot de laatste steen is toegebracht. Wij bouwen zo vaak naast het fundament, maar de Heere verenigt met het fundament en doet alzo de genadestenen opwassen tot een heilige tempel van de Heere.

Tenslotte nog sprekende over zijn derde punt, wijst spr. erop, dat als Paulus hier spreekt over de geheiligden, diegenen worden bedoeld, die naar het eeuwig voornemen Gods afgezonderd waren, om Zijn genade te ontvangen, tot verheerlijking Zijner deugden. En nu zegt Paulus: „Die machtig is U een erfdeel te geven onder al de geheiligden." In de Heere is een eeuwige volheid en Hij is machtig om ook u die toepassende bediening te geven. In zijn zeer ernstig toepasselijk woord wees spr. erop wat het zal zijn onder een aanbod van genade, zo ruim gepredikt, om eigen schuld verloren te gaan. Bijna 7 jaar heeft hij aangedrongen op waarachtige bekering en nu wilde hij voor 't laatst zijn gemeente op het hart binden: Bekeert u, zoekt Hem, terwijl Hij te vinden is en roept Hem aan, terwijl Hij nabij is. Ook heeft spr. steeds getracht Gods volk af te brengen van alle valse gronden en te wijzen op de noodzakelijkheid in Hem gevonden te worden. Die alleen het leven Zijns volks is.

En nu, hoewel de leraar moet vertrekken, de Heere blijft en Hij zal betonen uit Zijn volheid te willen vervullen. Hij weet het best, wat ons nuttig en nodig is. Na het zingen van Psalm 99 : 2: „God, Die helpt in nood, " richtte Ds Rijksen zich achtereenvolgens tot de kerkeraad, de catechisanten, verenigingen, de afgevaardigden van de classisgemeenten, in 't bijzonder Den Haag, waar spr. zoveel werkzaam is geweest, afgevaardigden van Middelburg, koster en kosteres, organisten, zijn vrouw en kinderen, en nogmaals tot de gemeente, waarvan hij zoveel liefde heeft ontvangen. Tenslotte nog een woord tot de aanwezige ambtsbroeders de Gier, van Dam en Vergunst, en de studenten Hage, Vogelaar en Honkoop.

Nadat Ds Rijksen in dankgebed was voorgegaan, sprak allereerst ouderling Turenout namens kerkeraad en gemeente, die tevens Psalm 121 : 4 liet toezingen, en vervolgens Ds de Gier, Ds Vergunst en student Hage. Nadat Ds Rijksen alle sprekers bedankt had voor de welmenende woorden tot. hem en zijn gezin gericht, werd nog gezongen het 5e en 9e vers van Psalm 103.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen