Zwijgen in liefde II

Hoewel geen voorwerp van Gods toorn, heeft Hij de toorn en het zwijgen Gods gedragen. Hij, Jezus, zweeg ook in liefde. O, bron van zaligheid voor goddelozen. Hij zwijgt ook niet, omdat ons bidden, ons berouw, ons schuldbesef, zo groot was. Neen, omdat Zijn eigen liefde zo groot was dat al de schuld van Zijn volk door de vlam der liefde verteerd werd, daar Christus het uitriep voor de Zijnen: „Het is volbracht".

Gelukkig volk van God, als ge uit al uw gestalten gezet, de noodzakelijkheid van die Christus mocht kennen. Wij lezen in 2 Corinthe 5, dat Christus zonde voor ons gemaakt is. Christus voor doemschuldigen alles verworven; Die gestorven is voor onze zonden en opgewekt is tot onze rechtvaardigmaking. O, zalige beleving, alles verliezen, en door het geloof te mogen getuigen: Heere, Gij zwijgt in Uw liefde. Maar de ouden zeiden: er is nog meer.

God heeft onder Zijn kinderen enkelen, die de verzegeling des Geestes hebben leren kennen. O, dat wonder, aanneming tot kinderen. Dit is een Vaderlijke daad, en door de liefde des Vaders, en des Zoons en des Heiligen Geestes. Maar daar horen wij wel veel over spreken in deze dagen, maar niet er uit. Die Heilige Geest in de liefde doet hen roepen: Abba Vader. Als de Vader nóg sprak vanwege de zonden, was het dan mogelijk te spreken? Ach neen, geliefden. De Heilige Geest, uitgaande van de Vader en de Zoon, spreekt in hen, en door dat getuigenis weten ze het door het welbehagen Gods: „Hij zwijgt in Zijn liefde". En nu steeds armer in zichzelf, maar het wonder van Gods eenzijdige bediening wordt steeds groter. Dan is er geen twist of de beloften van het Evangelie voor alle hoorders of alleen voor Gods kerk zijn, maar dan zijn al de beloften in Jezus Christus ja en amen, voor de gegevenen des Vaders.

Mijn medereiziger naar de beslissende eeuwigheid, wat is de Heere voor u, een zwijgend of een sprekend God? Denk er toch om, gij gaat niet verloren, maar gij ligt verloren. Och, dat de Heere uw ogen eens mocht openen, dat God een Rechter is, daar wij moed- en vrijwillig van God zijn afgevallen en de duivel zijn toegevallen. Het is nog het heden der genade. Vraag toch, jong en oud, wie weet, hoe kort nog en het is eeuwigheid. Gij leeft onder het aanbod van genade, het is nog de tijd van zaligheid. Sterven is God ontmoeten, en dan eeuwig in de rampzaligheid door eigen schuld. O, dat eigen schuld. De Heere binde het op uw hart, dat wij verantwoordelijke mensen zijn. Vraag maar héél veel: Heere bekeer mij. Er is een ruimte en volheid voor verlorenen in Christus Jezus. Vergeet niet, dat gij eerst met een sprekend God te doen krijgt. Bedrieg u niet in deze weg. Er staat toch zo duidelijk in Zefanja 1 vers 9: „Ook zal Ik te dien dage bezoeking doen over al wie over de dorpel springt." Dat zijn zij die een valse grond hebben. Och, wat beleven wij treurige tijden. Voorwerpelijk weten wij het zo goed; aan kerkijver ontbreekt het ons niet, maar de ontdekkende waarheid in een afbreking van het schepsel wordt gehaat.

Op Gods tijd zullen de huichelaars in Sion ontmaskerd worden. Gaat de tijd al aanbreken? O, dat spreken Gods tegen de huichelaars zal ontzettend wezen. Zijn er onder de lezers nog bekommerden? Wat wordt dit woord toch misbruikt in deze dagen. Alles is bekommerd.... velen zijn noch levend noch dood. Nogmaals zijn er nog bekommerden? Waarlijk bekommerden omdat ze God kwijt zijn? Gij bekommerde om uw zonde, ach, gij roept uit: ik ben een huichelaar. Geen vreemdeling van ontdekking en zondesmart; gij roept uit: och, dat ik het eens wist dat mijn werk waarheid was. O, bestreden ziel, de strijd kan bang wezen, ja dat spreken Gods. Wel eens een ogenblik de liefde Gods ervaren, maar de schuld staat nog open. Hoe dikwijls is uw uitroep te midden van de strijd: ach, dat ik eens mocht ervaren dat de wetenschap eens waar werd, dat God zweeg in Zijn liefde.

Maar vergeet toch nooit dat er een hapering bij u is. Wat is de oorzaak, dat gij de zekerheid mist? Ge zijt u nog niet geheel kwijtgeraakt, met al uw ervaringen en gestalten aan een eind gekomen. Dat uw werkzaamheden meer en meer mochten uitgaan naar de Christus. In Hem is in een Drieënig God een volkomen stilzwijgen.

Maar erger is het nog, als wij door de vruchtelijke bediening bekeerd worden in onszelf, dan worden wij hoge Christenen, die wel over grote zaken praten, maar toch de statelijke beleving van het zwijgen der liefde is uw vreemd. Achter de dood ligt het leven. En de dood, welke ons een voorwerp is, moet ons een onderwerp worden. Onbekeerd in onszelven worden, dat is genade alleen.

„Hij zal zwijgen in Zijn liefde." Zalig het volk, dat dit zwijgen heeft leren kennen. Daar worden de beginselen gesmaakt van de eeuwige vreugde.

Och, dat de kerk meer mocht staan naar een Evangelische heiligmaking. Dat ze die liefde Gods meer op het oog mochten hebben. Dat zwijgen Gods in Zijn liefde te ervaren geeft een voorsmaak van de eeuwige Sabbath. Gods volk gaat niet naar een onbekende hemel.

Eenmaal zal al Gods volk, klein en groot, die uit de vrucht of in de verzekering het zwijgen Gods op deze aarde ervaren hebben, huppelen van zielevreugd. Wat een heerlijke toekomst, o volk van God. Houd moed in dit tranendal; het is slechts een verdrukking van 10 dagen. Wat groot, het gaat niet om de hemel, maar om eeuwig bij de Heere te wezen, en dan geen zonde meer.

Dan is het vrede; geen strijd meer. . . . Alles liefde. . . . daar twist en wrok verdwijnt. O, die vrede; dan eindeloze en stoorloze liefde altijd. Maak God met mij groot, want wie is een God, gelijk Hij, Die zwijgt in Zijn liefde?

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen