Gedachten uit het verleden

In het vorige artikel was ik een beetje afgeweken, hoewel ik wel terug mocht zien in het verleden. Het blijkt me nu dat er meerderen met dezelfde gedachten bezet zijn, gezien de blijken van instemming, welke ik ontvangen mocht. Ik heb er des te meer reden voor om in erkentelijkheid voor die bewijzen van instemming maar weer voort te gaan op de ingeslagen weg, gelijk ook de artikelen over Teelinck, naar mij blijkt, nogal goedkeuring wegdragen. Bovenal geve er de Heere Zijn hoge gunst over. We hebben totnogtoe gezien dat Teelinck zeer zeker een strijder voor de zuivere waarheid was en dat dweepzieke tendenzen hem vreemd waren, vooral met het oog op hetgeen hij schreef over de Sabbath. Nevens het reeds genoemde heeft Teelinck veel stichtelijke lectuur geschreven. Hij begaf zich ook op het terrein der uitlegkunde.

Natuurlijk was iedereen het daar lang niet mee eens. Hoe zou dat ook kunnen dat een dominee het iedereen naar de zin kan maken. Dat ook maar te veronderstellen zou dwaasheid zijn. Een leraar staat nu eenmaal in een glazen huisje en wordt door iedereen van alle kanten bekeken en door iedereen beoordeeld, hetzij in goedkeurende zin of zeer critisch. Ik gebruik maar een heel zacht woord. Zo is het nu, en zo was het toen, en ik ben geen profeet, maar ik vermoed dat het er niet beter op zal worden voor de toekomst. Als evenwel een man als Voetius Teelinck zozeer prijst, zowel in zijn wijze van preken als in zijn geschriften, behoren we toch wel een toontje lager te zingen, naar ik meen. Niet dat er aanmerkingen binnengekomen zijn dienaangaande. Daar ben ik totnogtoe verschoond van gebleven gelukkig, hoewel ik het ieder ogenbik verwacht, want we leven in een wonderlijke tijd, waarvan ik niets meer versta. Zo heeft Teelinck stichtelijk geschreven over de Pentateuch, dat zijn de vijf boeken van Mozes, welke door Voetius eveneens zeer hoog worden geroemd en gewaardeerd. Dit werk is helaas niet meer verkrijgbaar. Het schijnt verloren te zijn geraakt op de een of andere wijze. Jammer dat dit werk er niet meer is, maar ja, de Heere heeft er Zijn wijze bedoelingen mee gehad. We hebben nog lectuur genoeg van de godzalige man.

Zo is er nog een zeer kostelijk werk van hem over de menswording van Jezus Christus naar aanleiding van Jesaja 9 : 5, hetwelk een zeer lezenswaardig geschrift genoemd moet worden. Ook bestaat er nog van Teelinck een werk met als titel: Hoeksteen van het Oud en Nieuw Verbond, zijnde een verklaring van de profetie van Maleachi. Verder het reeds genoemde werk over Romeinen 7, genaamd: De worsteling van een bekeerde zondaar. Leg dan vooral de nadruk op „bekeerde zondaar", want daar gaat het over. Vervolgens heeft hij ook geschreven over Simson, de held Gods naar aanleiding van Richteren 13—16. Een zeker schrijver merkt dienaangaande op dat deze werken niet zozeer wetenschappelijk zijn, doch van stichtelijke aard. Meer voor het gewone volk, dat geen Hebreeuws of Grieks kent. Prachtig gezegd hè? Gewoon maar doen en geen wartaal spreken, waar niemand wat van begrijpt. Gods volk vooral vraagt naar de eenvoudige waarheid. Gegrepen uit het hart en dan vooral schriftuurlijk, want Gods volk heeft gelukkig nog oren ontvangen om te horen dat hun bevinding naar de schriften moet zijn. Indien het niet naar dat woord is, het zal zijn dat het geen dageraad heeft. Teelinck legde alle nadruk op de practijk des levens. Zonder enige tegenspraak bekleedt de verklaring over Rom. 7 onder al deze geschriften de ereplaats. Wat dit geschrift betekende in die tijd, laat Voetius weer duidelijk horen in zijn voorrede bij dit werk. Wellicht heeft dit geschrift ook wel enige waarde voor deze tijd. Het is zo af en toe nog wel te krijgen. Als ge het bemachtigen kunt, dan zou ik daar maar naar grijpen. Ik heb persoonlijk nog zulk een exemplaar ten geschenke gekregen van iemand, een kennis van mij die naar het buitenland vertrok. Ik ben daar nog zeer erkentelijk voor. Men onderscheide dit werk wel van de bijzondere verklaring over het 24ste vers. Dit is nog weer afzonderlijk uitgegeven, en hetwelk op zichzelf al een genot is om te lezen. Het oordeel van Voetius over het geheel van Rom. 7 is te lang om nu nog te citeren, en ik heb even gewijfeld of ik het zou doen, maar het lijkt met niet ondienstig het weer te geven, maar dat moet dan in een volgend artikel. Ik doe het liever in het geheel. Dat is altijd beter, we zien dan des mans bedoeling zonder een bijvoeging of achterhouding onzerzijds. Wat hebben we toch een schat van geschriften overgehouden van onze vaderen, welke bij rechte en oprechte bestudering van zo groot nut en stichting kunnen zijn. Ik ben helemaal geen boekenwurm, maar ik moet toch eerlijk bekennen dat ik er veel genot in gevonden heb, natuurlijk in alles onderworpen aan het woord van God, want dat is zoeter dan honing, ja dan honingzeem,

Utrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen