Ds W. de Wit

Welk een ontsteltenis was er Donderdag 8 April alom in den lande, toen vernomen moest worden, dat onze geliefde broeder Ds W. de Wit in de nacht van Woensdag op Donderdag om één uur plotseling door een zeer ernstige hartaanval aangegrepen werd, en een half uur later, dus om half twee, reeds de laatste adem uitblies.

Voor hem zal dit, naar wij geloven mogen, een wonderlijke en volzalige verwisseling geweest zijn, om zo ineens uit alle zorgen, moeite, smart en strijd overgegaan te zijn in de eeuwige heerlijkheid. Om verlost van de wereld, de zonde, de vijand en de dood, ja van zichzelf, nu in de gemeenschap van zijn Heere en Zaligmaker, van Wie hij zo menigmaal in zijn dienstwerk getuigen mocht, stoorloos eeuwig in heerlijkheid te leven. Dat wil wat zeggen, want zulken zijn immers niet dood, al zijn ze gestorven! De Heere getuigt: „Ik ben de God Abrahams, Izaaks en Jacobs". Christus zegt: „God is niet een God der doden, maar der levenden". Al dat volk, dat afgelost wordt, mag leven; leven in Zijn gemeenschap, om een enig en drieënig God volmaakt alle eer, lof, aanbidding en dankzegging toe te brengen.

Wat is onze broeder Ds de Wit echter maar kort hier in de dienst des Heeren werkzaam geweest.

Op 10 September 1906 werd hij te Kockengen geboren en diende pl.m. 6 jaren de Geref. Gemeente te Gouda als ouderling.

De innerlijke roeping tot het uitdragen van Gods Woord drong hem echter vele jaren, en.toen de tijd des Heeren dan ook gekomen was, werd deze begeerte door de Heere Zelf vervuld.

Nadat hij in het jaar 1944 tot de studie aan de Theologische School was toegelaten, werd hij in Juni 1947 beroepbaar verklaard. Uit de vele beroepen, die op hem uitgebracht waren, nam hij dat van de gemeente te Middelburg aan en werd aldaar in de volle bediening bevestigd op 17 September van datzelfde jaar. Tot grote stichting, waarbij de Heere kennelijk betoonde Zijn eigen werk te willen kronen, was hij daar werkzaam tot 5 Juni 1951.

Aangezien Moerkapelle hem riep en hij geloofde deze roeping te moeten opvolgen, nam hij van Middelburg afscheid en deed in zijn nieuwe gemeente op 14 Juni 1951 intrede. Daar arbeidde hij tot 25 October 1953.

Hij zou in Moerkapelle niet lang de gemeente dienen, want slechts na ongeveer 2,5 jaar werd de gemeente te Leiden op kennelijke wijze hem door de Heere op zijn hart gebonden en werd hij dan ook geheel ingewonnen om het beroep, dat van Leiden tot hem kwam, aan te nemen. Met droefheid vervuld, zag Moerkapelle, daar de leraar de gemeente zo lief geworden was, hem dan ook slechts node henengaan.

Wat was daar tegenover er een grote blijdschap in Leiden, daar deze gemeente nu weer een eigen herder en leraar mocht verkrijgen. Wie durfde te denken, dat dit echter voor zo'n korte tijd zou zijn? Neen, Ds de Wit zelf, zo min als de gemeente te Leiden, zal dat gedacht hebben toen hij op 30 October 1953 zijn intrede aldaar deed.

Immers na slechts een half jaar in Leiden gearbeid te hebben, en waarbij de band van vrede en liefde zo kennelijk werd gevoeld, werd hij nu zo plotseling van de gemeente afgescheurd, wijl zijn arbeid ook daar ten einde was, en de Heere hem opnam in heerlijkheid. Slechts 47 jaar oud en nadat hij maar 7 jaar in de volle bediening gestaan had, zeide de Heere: Het is genoeg, en mocht hij alzo, nog in de volle kracht .des levens zijnde, al ingaan in de vreugde zijns Heeren.

Wat dit verlies voor zijn vrouw moet betekenen, kunnen wij ons indenken. Het is onze hartewens, dat de Heere haar sterke en verenige met Zijn Goddelijke wil. Hij vervulle genadiglijk de ledige plaats en make die vol met Zijn alvervullende goedgunstigheid.

De Heere moge ook zijn oude moeder, die reeds zo veel in haar leven moest medemaken, in deze diepe droefenissen gedenken en Zijn ontfermende ondersteuning niet onthouden.

Ook is deze slag zeer zwaar voor mijn oude gemeente te Leiden, die ik immers zo van nabij mag kennen. Welk een beproevingsweg moet deze gemeente hiermede doormaken. De Heere maakt te dezen opzichte waar, dat Zijn weg is in de zee en Zijn pad door diepe wateren. Hij alleen kan het echter ook in deze smartelijke omstandigheden welmaken en geven wat in dit zware verlies van node is.

Het mag onze opmerkzaamheid echter wel hebben, dat de Heere in deze weg weer zo kennelijk tot ons allen spreekt. Dit geldt zowel voor elk persoonlijk, als voor onze gemeenten in het algemeen. Mochten wij met al deze dingen maar op de rechte plaats komen.

Dat de Heere in Zijn souvereine ontfermingen Zijn erfdeel onder ons gedenke. Hij toch zal in al Zijn beproevingen Zijn kerk nooit geheel overgeven, en met de beproevingen de uitkomst Zelf schenken. Och, dat het ons gegeven zij een verbergend God gedurig te zoeken met smeking en geween, en een slaand God aan te kleven. De Heere moge Zich in Zijn dierbare goedgunstigheid over onze gemeenten ontfermen en Hij make in al de smart het waar:

d' Allerhoogste maakt het goed: Na het zure geeft Hij 't zoet.

Hij verheerlijke Zijn Heilige Naam nog onder ons en verblijde ons in al de droefenissen door Zijn daden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen