De Synode (van 1618-1619) sprak IV

Het ambt van predikanten in de kerk zal zijn de catechismus in korte predikaties zó uit te leggen, dat niet alleen volwassenen, maar ook de jeugd deze zoveel mogelijk kan volgen. Ook zal de naarstigheid van die predikanten zeer te prijzen zijn, die vlijt en tijd aanwenden om deze in de scholen, voornamelijk ten plattelande, nog eens te repeteren. De predikanten moeten zichzelf hierin niet ontzien.

Opdat nu degenen, die meerder van jaren zijn, nooit in de scholen zijn onderwezen of daar weinig vorderingen hebben gemaakt, beter in de fundamenten der Christelijke religie onderwezen worden, zo zal het het ambt der predikanten zijn, al degenen, die leerzaam zijn, hetzij uit de leden der kerk of uit andere volwassenen, op te zoeken, hen samen met een ouderling in de huizen of in de consistorie of in een andere geschikte plaats te onderwijzen.

Hij moet met hen gemeenzaam handelen van de hoofdstukken der Christelijke religie, naar de gelegenheid, naar ieders begrip en vorderingen.

De catechismuspreken kan hij met hen herhalen en alle vlijt aanwenden, opdat ieder een klare en bondige wetenschap van de catechismus bekome. De ervaring leert immers, dat het gewone kerkelijke onderwijs, zowel in de catechismuspredikatie als in andere predikaties, niet genoegzaam is om de kennis der Christelijke religie in te planten, die onder Gods volk 'behoort in ere gehouden te worden; het is een feit, dat de levende stem een grote kracht heeft, wanneer op gemeenzame wijze naar ieders begrip vragen worden gesteld en antwoorden moeten worden gegeven. Dit is de beste wijze van catechiseren, waardoor de beginselen der religie in het hart worden ingedrukt.

Die tot de gemeente willen komen als lid, moeten drie of vier weken vóór de bediening van het Avondmaal op een zekere plaats naarstig en meerdere malen onderricht worden, opdat zij des te bekwamer en vaardiger worden om rekenschap van hun geloof te geven. Maar de predikanten moeten hierin deze voorzichtigheid gebruiken, dat zij zodanigen tot zich roepen om onderwezen te worden, in wie ze zien, dat ze enige duidelijk hoop van vruchten vertonen (van geloof en bekering) en van wie zij weten, dat ze bekommerd zijn omtrent de zaligheid hunner zielen. Ook is het goed, zulken bij elkaar te brengen, wier gelijkheid in conditie (toestand) de vrijmoedigheid in het spreken niet belet, maar veeleer verwekt.

Deze bijeenkomsten zullen met gebeden en heilige vermaningen begonnen en beëindigd worden.

Dit alles, in zoverre het gedaan wordt met zulk een lust, wakkerheid, zorgvuldigheid, getrouwheid, ijver en discretie, als betamelijk is door predikanten, die eenmaal rekenschap zullen moeten geven van de kudde, die hun toebetrouwd was, zal in korte tijd — daaraan behoeft niemand te twijfelen — overvloedige vruchten afwerpen, zowel in de voortgang des geloofs als in de heiligheid des levens, tot Gods eer, tot voortplanting der Christelijke religie, onder Gods zegen.

Het zal voor aller ogen onze kerken zijn tot zegen en aanwas.

De Acta van de Dordtse Synode melden ons, dat dit besluit in concept was opgesteld door Gomarus, Polyander, Thysius, Faukelius, Lydius en Udeman. De Synode heeft dit concept aanvaard en als besluit overgenomen. Tevens is aan de zoeven genoemde hoogleraren en predikanten opgedragen de drie leerboekjes („formulieren") samen te stellen, waarbij ze de opdracht ontvingen: „Zo vele dóenliok was te blijven bij de woorden des grooten Catechismini".

Genemuiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen