Brieven uit Amerika

Grand Rapids, 21 Juni 1955.

Geachte Vrienden!

Toen ik mijn vorige brief begon, ging het anders dan ik gedacht had. Ik wilde iets over mijn laatste reis schrijven, maar daar kwam niets van. Soms schrijvende wordt mijn eigen ziel opgewekt, en dan is er geen aangenamer bezigheid, dan over dat innerlijke leven te schrijven. De nu zalige Ds. Fraanje drukte eens uit: Paulus wist hoe het was, maar hij wist ook hoe het ging. En beide zaken zijn noodzakelijk om bevindelijk te kennen, voor ons eigen hart op weg en reis naar die allesbeslissende en nimmereindigende eeuwigheid.

Woensdag 8 Juni ben ik weer op reis gegaan naar het Oosten, ditmaal vergezeld van mijn oudste zoon en één mijner dochters. Wij mochten, door Gods hand bewaard op de onveilige wegen Donderdagmiddag in Paterson aankomen, en diezelfde avond voor de Engelse gemeente een voorbereidingspredikatie houden voor het Heilig Avondmaal. De andere avond was het voorbereiding voor de Hollandse gemeente die in het zelfde kerkgebouw aan Haledon Ave vergadert. De daarop volgende Zondag mocht ik in de beide talen het Heilig Avondmaal bedienen en ook 's avonds de Heilige Doop. Na de laatste dienst was er nog een gezelschap, met verschillende ambtsdragers en enkelen van het volk. Jacob is dun, maar de Heere laat toch nog een overblijfsel. Velen van de ouden, ook in het Oosten zijn verlost, maar de Heere Iaat nog wat over. Christus vergadert Zijn kerk en Hij houdt ook Zijn kerk in stand, zodat, hoe donker het ook mag zijn en worden, de poorten der hel Gods gemeente niet zullen overweldigen. Het was een lange en drukke dag, maar het is nog een wonder dat wij het doen mogen,

's Maandagsavonds mocht ik de Engelse dienst leiden in Passaic en tegelijk kinderen dopen. De laatste avond was bestemd voor Peoples Park, waar ik ook in het Engels gepreekt heb. Ook in die laatste dienst was er veel volk opgekomen. Nadat wij van de kerkeraden en vrienden, ook van onze familie afscheid hadden genomen, die dezelfde week naar Holland zouden vertrekken voor enkele weken, hebben verschillende vrienden ons naar New York gebracht, van welke stad wij weer moesten vertrekken naar Canada.

In de middag mochten we daar de vrienden ontmoeten. In de avond kwamen wij aan in Norwich, waar een gebouw dat tot kerk was ingericht, in gebruik genomen zou worden. Onder het zingen van Psalm 84 : 1 ging ik met de kerkeraad en de afgevaardigden van St. Catherines en Bradford de kerk binnen. Het was voor die gemeente een blijde ure.

Terugziende op de weg die achter ons lag in verband met de arbeid in Canada, over de laatste zes jaren, werd mijn hart geraakt. Het was in October 1948 dat ik voor het eerst daar voorging in een klein kerkje, waar die avond ongeveer 30 mensen waren. Ik geloof dat kort daarop dat kerkje gesloopt is. Wat was het alles toch armoedig. Van binnen en van buiten, het was zulk een armoede, en het was nog maar October, maar wat was het koud. Ik denk dat er toen ongeveer 6 gezinnen waren. Later hebben wij enkele malen in Lyendock gepreekt. Ik denk dat Ds. Hegeman daar meer gepreekt heeft dan ik.

In die dagen had ik niet veel moed om de reis te doen. Ik had niet veel verwachting. Later in 1950 werd vergaderd in Ottersville. Met goedvinden van de classis is er toen een gemeente gesticht, en zijn de ambten ingesteld. Eerst vergaderde men in een kerk, doch later werd een schoolgebouw aangekocht, ik denk voor ongeveer 200 dollars. Dus je kunt wel begrijpen dat het geen kerk was'zoals we in Rotterdam-Zuid hadden, en geen gebouw zoals in Rijssen in gebruik is genomen. Maar de mensen waren verblijd dat ze nu een eigen gebouw mochten hebben. Sinds lange tijd was dat gebouw te klein en ondoelmatig. Onder de voorzienigheid Gods is er nu een gebouw gekocht in Norwich, waar ook verschillende gezinnen van de gemeente wonen. Die avond waren er wel meer dan 300 mensen samen, ook een deel van de burgerlijke overheid die met de emigranten meeleven en van hun belangstelling blijk gaven. Ook Ds. Hamstra, leraar van de Old Christ. Kef. Church, was er met een lid van zijn kerkeraad. De tekst voor die avond was 1 Kon. 8 : 29a.

De leden die er in 1948 waren, voor het eerst, waren nu ook allen tegenwoordig. Och, dat de Heere nu ook in dit gebouw komen mocht met Zijn Godheid, majesteit, genade en Geest. Zonder God is alles zo arm en zo leeg, maar Zijn komst is het alleen die ons heil volmaken kan. Dat is ook zo in ons persoonlijk leven. Voor ditmaal moet ik weer eindigen. Allen hartelijk gegroet van uw vriend en oud-leraar

Ds. W.C. Lamain

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen