Onderwijs

JEUGDNATUURWACHT

Moet hierover ook geschreven in deze rubriek? Heeft dit iets met onderwijs en opvoeding te maken? Velen weten niet eens wat verstaan wordt onder jeugdnatuurwacht. In 't kort dan. Vooral in steden probeert men bij de jeugd liefde aan te kweken voor plant en dier. Plantsoenen en parken moeten de stedelingen iets geven van de levende natuur om het opgesloten-zitten tussen nauwe straatjes enigszins te verzoeten. Aan beplanting van singels, bolwerken en parken en aan het onderhouden daarvan, worden jaarlijks aardige sommen gelds uitgegeven. En was er nu maar geen baldadige jeugd, dan zou dat zo erg niet zijn, maar de jeugd vernielt het schone groen en plukt de fraaie bloemen. Prachtige heesters worden door ruwe handen van het schoon beroofd.

Ook nu nog moeten vogelnesten het ontgelden, al is dat niet meer zo erg als in •vroeger tijd, toen haast geen enkele vogel na de eerste leg tot broeden kon overgaan. Om aan dit euvel paal en perk te stellen helpt geen „ten strengste verboden". Men heeft gedacht aan een ander middel; liefde aankweken tot alles wat leeft in de natuur. En dan doet het gevleugeld gezegde weer opgeld: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Kinderen kunnen nu lid worden van de jeugdnatuurwacht. Ze tekenen een papier, waarop beloofd wordt, dat ze wakers zullen zijn tegen vernieling van plant en dier. En als bewijs, dat zij lid zijn van die natuurwacht, dragen ze een speldje; ja, er moet beloofd worden, dat ze dit insigne altijd zullen dragen. Op het ogenblik zijn er ongeveer 70.000 leden over het hele land! Dat ledental wordt steeds groter. En de resultaten? Dat is niet zo gemakkelijk vast te stellen. Wat moeten we van deze dingen zeggen? Niemand kan bezwaar hebben tegen het doel dat nagestreefd wordt. Het is alleen jammer dat het op deze manier moet. Het moet bij de jeugd (en ook bij de ouderen) een vanzelfsheid zijn om niet nodeloos planten te vemielen; om dieren niet te kwellen. In de eerste plaats al, omdat planten in parken en plantsoenen ons eigendom niet zijn. Alles wat van een ander is, daar dienen we af te blijven. We komen hier terecht bij het achtste gebod. En wat de dieren betreft: het zijn schepselen van God «n ze zijn om onzentwil onder de gevolgen van de zonde besloten. Een aparte dierendag moet niet nodig zijn: te allen tijde moeten we goed zijn voor de beesten.

Het mag niet meer voorkomen, dat een man zei, dat hij een egel had dood gestoken met zijn spa, en op de vraag waarom, ten antwoord gaf, dat het zo'n lelijk beest was (historisch!). Een merel, die in d'e vroege zomermorgen op het dak van het huis van die man zijn heerlijkste fluittonen liet horen, moest door middel van ©en buks van het dak afgehaald, omdat de bewoner van ket huis niet slapen kon van dat „lawaai"! Wanneer zulke dingen gebeuren, dan moeten er wel wegen worden gezocht, om zulke schandalen tot het verleden te doen behoren. Op school is er wel voldoende 'gelegenheid om bij de plant- en dierkundeles te wijzen op de grote verscheidenheid in de schepping; op de ondoorgrondelijke wijsheid van de Schepper van al wat leeft en beweegt; op de voorzienigheid Gods, waardoor alles in stand blijft en in het planten- en in het dierenrijk. De Heere draagt zorg voor de mussen, die in onze ogen onaanzienlijke vogels zijn. Hij voedt en onderhoudt ze. Hij hoort het geroep van de jonge raven. Er kan gewezen worden op de schone beschrijvingen van dieren in het Boek Job. Bij zulke overwegingen plaatsen weg een voederbakje in de winter, omdat zoiets wel „staat" op het gazon voor het huis, en omdat anderen dat nu ook eenmaal doen, maar het moet gaan om de schepselen van God, Die mensen gebruiken wil om Zijn schepping in stand te houden.

Bij de plantkundeles moet er niet zo gezeurd worden over het aantal meeldraden en stampers, maar me^ gewezen worden op het onnaspeurlijke van Gods werken in de plantenwereld. De natuur wordt dan een. schoon boek, in hetwelk alle schepselen, grote en kleine, gelijk als letteren zijn, die ons de onzienlijke dingen Gods geven te aanschouwen, namelijk Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid (art. 2 Ned. Gel. Bel.). De lessen op school zijn primair. De jeugdnatuurwacht mag die lessen best onderstrepen en wijzen op beschaafdheid en meer nuttige dingen. Daar is niets tegen, maar persé nodig zou het niet behoeven te zijn. Laten de 'kinderen het speldje gerust dragen, als ze er dan maar bij bedenken, dat liefde tot dier en plant niet geëist wordt, omdat ze beloofd hebben voor al wat leeft in de natuur zorg te zullen dragen. Er is een eis die dieper gaat: eerbied voor het geschapene omdat de Heere de Schepper ervan is.

M. N.

BENOEMINGEN

Te ’s-Gravenzande (hfd. de heer J. Brouwer) is met ingang van 16 februari 1959 benoemd' voor vast de heer P. W. Brussee te Schoonrewoerd. Te Geldermalsen (hfd. de heer J. W. Kitrpestein) is voor vast benoemd met ingang van 1 februari of I maart 1959, mej. C. Driessen te Utrecht. Te Dordrecht is dhr ƒ. Mol uit s-Gravenhage per 1 april 1959 voor vast benoemd. Aan de V.G.L.O.-school te Opheusden is per 1 april 59 benoemd tot hoofd dhr C. van Pelt te Wolphaartsdijk. P.S. Mag ik bij deze nog eens vriendelijk verzoeken aan H.H. sekretarissen en hoofden van scholen om zo spoedig mogelijk de retoerkaart aan mijn adres terug te zenden? Bij voorbaat dank!

W. R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen