Herkenning in de hemel?

Het is nogal eens een onderwerp van gesprek, of er in de hemel bij de gezaligden een herkennen van elkaar zal zijn. Het leek ons 'goed om hier iets over te schrijven. Van oude tijden af is in de christelijke kerk deze hoop van weerzien van elkaar een geliefkoosd onderwerp geweest voor allerlei realistische en sentimentele beschouwingen.

De bekende bisschop van Carthago, Cyprianus, die in 258 'gestorven is, 'is hiervan een duidelijk voorbeeld. In zijn boek: „De mortalitate" (over de sterfelijkheid), tekent hij op realistische wijze hoe degenen, die elkaar hier op aarde lief hadden, elkaar in de hemel zullen weerzien. Ook in de middeleeuwen was deze herkenning in de hemel een geliefkoosd 'onderwerp voor allerlei beschrijviingen en schilderingen, vooral bij de mystieken.

En vooral ook de rationalisten in de vorige en het begin van deze eeuw zijn het geweest, die het weerzien van elkaar tot de zaligheid hebben gemaakt, en de dwaling steunden, dat de eeuwige vreugde niet bestond in de eeuwige gemeenschap met God en het Lam, maar uit de genieting van eikaars tegenwoordigheid en bijzijn. In dit alles schuilt echter het grote gevaar, dat Christus uit het middelpunt verdwijnt en de verloste vrome op het hoogste plan komt te staan.

Dan gaat het in de hemel niet meer om de storeloze gemeenschap met de Heere, maar om elkander, en dan wisselen wij de schriftboodschap in voor onze vaak onzuivere gevoelsverwachting.

Daarom is de vraag: „Wat zegt Gods Woord ons over een mogelijk weerzien van elkaar tn de zaligheid? "

Als wij de schriftgegevens nagaan, dan blijkt, dat Gods Woord ons inderdaad spreekt van een herkennen van elkaar door de gezaligden. Ik denk hier allereerst aan het woord van de Heere Jezus in Mattheüs 8 : 11: „Doch Ik zeg u, dat velen zullen komen van oosten en westen, en zullen met Abraham en Izak en Jakob aanzitten tn het Koninkrijk der hemelen". Uit dit woord blijkt, dat de „velen", die komen zullen, straks In de hemel weten, dat dit Abraham en dat deze Izak en gene Jakob is, een wetenschap, die ook uitkomt in het gedragen worden van de arme Lazarus In Abrahams schoot, en in het roepen van de rijke man vanuit de hel: „Vader Abraham, ontferm u mijner en zend Lazarus" (Lukas 16 : 22—24).

Verder kan hier verwezen worden naar de verheerlijking op de berg, waar de drie discipelen èn Mozes èn Elia herkennen.

Gods Woord geeft ons dus grond om een kennen van elkaar te veronderstellen. Maar niet, dat dit de hoofdzaak zal uitmaken, zoals dit bijvoorbeeld bij de rationalisten het geval is. Neen, het zal een kennen zijn inde Heere.

Ook zullen alle familiebanden en banden des bloeds dan weggevallen zijn. Het zal een elkaar weervinden zijn in de gemeenschap der heiligen. Ja, de gemeenschap in de hemel zal vóór en boven alles zijn de gemeenschap met God en Christus, maar in en door Hem toch ook met elkander.

Gouda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen