Een beschamende vraag 1

Wij lezen in Ps. 119 : 99: „Ik ben verstandiger dan al mijn leraren, omdat Uw getuigenissen mijn betrachting zijn". Dit getuigenis vloeide niet vanwege hoogmoed uit de mond van de psalmist, maar was niet anders dan de geloofsroem, die ontstond door geloofslicht met inzicht van de waarheid van de zaak. Zij is een getuigenis van de geloofserkenning, dus duet diepe ootmoed uit de bron van Gods wet en getuigenis. De wet, als wet van het genadeverbond, als wet der liefde, was zijn verlustiging en David oefende zich voortdurend in de ernstige betrachting daarvan. Davld was onder meer ook hierin een type van Christus, de grote Davidszoon, gelijk ook blijkt uit het schriftverband van bovenstaande woorden.

Het pascha, Ingesteld in de nacht van de uittocht uit Egypte, was één der drie grote feesten onder Israël, waaraan alle mannelijke Israëlieten vanaf hun twaalfde jaar moesten deelnemen. Het paaslam werd In de tempel geslacht, doch ook In de woningen, welke thuis geslachte lammeren werden geheiligd door het in de tempel geslachte lam. Ook Jozef en Maria gingen uit Nazareth in Galiléa op naar Jeruzalem om het paasfeest mee te maken, terwijl naar de wet tevens de twaalfjarige Jezus mede ging. Nemen wij als ouders onze 'kinderen ook mee naar de samenkomsten der gemeente? Jozef en Maria hadden grote liefde voor het heiligdom, en zullen onderweg hartelijk meegezongen hebben met de reisgezellen van de liederen Hamaaloth, terwijl zij er zich In verheugden, dat hun Jezus zou worden ingeschreven als Zoon der wet.

De twaalfjarige leeftijd was de grens tussen jeugd en jongelingschap, en ofschoon nog in Messiaanse onmondigheid, begon hier Zijn knechtschap, dat uitlopen zou op de smadelijke kruisigingsdood. Jezus, kinderlijk: gehoorzaam, wijs ver boven Zijn jaren, bleef achter, toen Maria en Jozef met de vele ^anderen wederkeerden naar Galiléa, en dat niet uit plichtsverzuim, maar wegens plichtsbetrachting. Men wist van elkander niets af, er was van de zijde van Jozef en Maria een misverstand, en hun grote fout was, dat zij een dag lang reisden zonder te weten of Jezus Zich wel onder hen bevond. Dat schier onbegrijpelijke verzuim moest noodwendig leiden tot smartvolle beschaming en terechtwijzing.

De avond kwam, en Jezus was niet te vinden. Het werd een zoeken door de macht der liefde, met verlating van alles. Hoevelen kunnen Jezus missen, zonder angst en tranen. Zelfs kan Gods volk Hem vaak nog maar al te gemakkelijk missen, doch verzuim van onderzoek zal hun ziel veel smarten aandoen. Na drie dagen van grote angst, waarbij ongetwijfeld is gedacht aan de vlucht naar Egypte vanwege de moordplannen van de gruwelijk geveinsde moordenaar Herodes, maar waarbij helaas niet gedacht zal zijn aan hetgeen van Jezus voorheen gezegd is door de engelen en de herders, vonden zij Jezus in de tempel, zittende in het midden der leraren, onder de zuilengangen van één der terrassen des tempels.

Hoeveel angst hadden Maria en Jozef zich kunnen besparen, als zij maar hadden gedacht aan het profetisch getuigenis van de oude Simeon indertijd bij de voorstelling in de tempel. Maar er was in die bange uren meer ongeloof dan geloof in hun hart. Verwarring der gedachten kan in beproeving ook zeer ver gaan. Maar Jezus, zijnde nu een Zoon der wet, mocht niet alleen luisteren naar hetgeen de leraren zeiden, maar Hij mocht ook vragen stellen. „En allen, die Hem hoorden, ontzetten zich over Zijn verstand en antwoorden. En zij, te weten Jozef en Maria, Hem ziende, werden verslagen, en Zijn moeder zeide tot Hem: Kind, waarom hebt Gij ons alzo gedaan? Zie Uw vader en ik hebben U met angst gezocht".

Hieruit sprak duidelijk het ongeloof. Ook Maria was maar een mens, al had de Heilige Geest haar gemaakt tot een profetes. Maar dat ongeloof deed zonder dat zij het wist, het vuur uit de steen slaan en moest dienen tot een heerlijke Gods- en heilsopenbaring, als middel in Gods hand. Met erkenning van beider gezag en verantwoordelijkheid sprak Jezus tot beiden, Maria en Jozef, verwonderd doch vrijmoedig uit onschuldig zelfverweer: Wat is het, dat gij Mij gezocht hebt? Deed u dat uit ongeloof. Ik, Jezus de Zaligmaker, kon Ik omkomen? Gij wist toch dat Ik, de Zoon des Allerhoogsten ben, en zou de Allerhoogste Mij dan niet bewaren? En waarom bad u niet in uw grote angst tot de God van Israël, of Hij u wilde brengen op de plaats waar Ik Mij bevond? U hebt Mij in het openbaar berispt, dus moet Ik Mij wei in het openbaar verantwoorden. „Wist gij niet, dat Ik moest zijn in de dingen Mijns Vaders? "

Jezus moest Zich, naar Zijn zich ontwikkelend Messiasbesef, bezig houden in het huis Zijns Vaders met het overdenken van de wet des Heeren, en in de beoefening van de leer der genade des Vaders. Hij noemde de eerste Persoon in het Goddelijk Wezen Zijn Vader uit kracht van Zijn eeuwig zoonschap naar Zijn Goddelijke natuur, en dat zeer terecht, vanwege de voor mensenverstand niet te doorgronden generatie. Maar ook naar Zijn menselijke natuur was Hij gerechtigd de Vader Zijn Vader te noemen, en wel door volkomen gehoorzaamheid als Middelaar.

In die woorden van de twaalfjarige Jezus brak een straal van Goddelijke heerlijkhedd door de vernederde menselijke natuur heen naar bulten. Zijn hoge afkomst. Zijn geestelijke adelstand openbaarde zich, alsmede het welbehagen des Vaders, dat door Zijn hand gelukkiglijk zou voortgaan. Houdt ook voor ogen, dat Hij later als de grote Profeet, de Leraar der gerechtigheid, zou optreden, dus moest Hij naar Zijn mensheid toenemen in wijsheid.

Rotterdam-Z

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen