IN MEMORIAM Ds. A. VAN DIJKE I860 — 1936 (19)

Die oude moeder Spaans zei tot Ds. van Dijker „Nog leen klein 'poosje, dominee, dan zijn wij daar waar 'nooit enige scheiding meer zal zijn; dit is de laatste 'onitmoeting aan deze zijde van het graf". Ook sprak zij de aanweaigen aan en in het bijewnder de jeugd, hun toeroepen< te bij de •waarheid te blijven.

Wat 'heb ik veel aan deze oude moeder (in Israël gedacht. Nooit heb ik haar ontm-oet, maar welk een eerbied vervulde mij als ik •van mijn vrienden f hoonde - van haar getuigenissen hier op aarde. Zo nam ze dan afscheid V'an haar geesteiyke vader Ds. van Dljke. Wie had het (toen 'kunnen iden- 'ken dat ze beiden binnen drie - weken zouden juichen "voor Gods troon. Moeder Spaans was de eerste. Toen hij het vernam, schreef hij to zijn laatste tarief, hier lop aarde geschreven: „Ik misgun het haar lüet, maar Sk hoop 'haar te volgen". En twee dagen nadat hij dit schreef, is hij naar zijn Viader gegaan om Hem eeuwig te daniken en te loven.

Zondag 26 juli 'preekte hij voor het l'aatst te Sioux Center. Na de morgenpiredlOsatie vertelde hij de broeders, dat hij zich niet goed gevoelde. In de pastorie naast de kerk woonden toen ouderling Bleeker en zijn 'vrouw. Daar gekomen, raakte (hij bewusteiioos. Maar doior het gebruik van enige huismiiddelen kwam hij spoedig weer bij. Vanzelfsprekend gaf men hem 'het •advies om to de namiddag niet te preken. Maar daar 'wiilde hij niet naar luisteiren. Hij 'wüde zo gaarne nog het rijke evangelie van Gods genade uitdragen. Op ide kansel sprak hij nog met geestdrift. Maar na 'de dienst "was hij weer niet to orde. De ker-, keraad drong er met klem op aan idat hij to de iderde dienst niet zou voorgaan. Wel stemden ze er to toe dat hij in de 'kerk zou kiomen 'om te 'luisteren. Maar ja, weer begon hij te preken. En, ^ nog - wel vijf kwartier lang. Daarna gaf hij een psallmvers op en ging zitten. Ou'derfling Schelling vroeg hem of 'het goed •was dat hij een 'woord ten afscheid sprak. Welk een todruk was er to de gehele gemeente, daar ieder ige-voelde dat het de laatste keer 'was dat deze geliefde leraar to hun midden was. De gemieente zong hem nog pledhtig staande toe Psalm 68 : 2: „Maar 't 'vxome volk, to U verheugd" enz. De laatste woorden, die hij to zijn •ambtelijke bediening sprali, waren: „Ik weet dat ^gij mlJn aangeaidit niét meer zien zult". Na diit alles legde hij met blij'dschap to zijn gemoed de zegen op de igemeente. Juist op dezelfide datum deed hij to 1913 zijn eerste preek lals oefenaar te eioux Center.

De volgende idag heeft hij bij zijn 'Onvergetölljke vriend Hannes de Boer te Rock Valley nog een gezelschap bijgewoond. En ondaniks zijn zwakte gtog hij op dtossidagmorgen op reis naar Kalamazoo. Een grote reiö met de auto, - wel meer dan 700 mijl. 's Avon'ds laat 'kwamen zij te Kalamazoo aan. De idolktoren hebben hem daar onderzocht en zij verklaarden dat hij verschillende/Meine  beipoeirten haü g^stói, en grote ivnees veirvulde hen, ^dait een emsitiige beroeirte niog 2Km voil®en. Zo Meld, hij verschaaienüe diaigen rust, maar uitte 'toch nog üe 'wens, dat hij een afscheiidsprediilkiaMe zou fcuüuien houden - voor zijn looi'veir'geitelijke igemeente te KaiLamazoo. Dit moest dam plaats vinden op 16 auigaistus 1936. Daarna iwildie 'hij dian zo spoedUig miogelijfc naar Nederland vertrekken. Want heit was ^n hartelijlke begeerte om lin het land vam zijn vaderen te sterven en begraven 'te woaiden. Hoe wenste hij begraven te worden te Sint Piliipsland, bij •zijn onvergetellijibe vader, de ao beminde Ds. P. van Dij'ke.

Maar dat heeft naet paaats (gevonden. Hij te te Ka- 'lamaaoo gestorven in zijn Heere en Hellandi, en is ook aldaar begraven. Dat heeft zijn vrouw nog heel veel strijd igeikost, want zij kiende zijn sterk verlangen. Hij heeft te Kalamazoo een 'konimMljke begrafenis gehad, maar ondaniks 'dat zijn wij tooh vaai merïing, idat het door een welinaig samenwerking best had bereiikt feumnen worden diat hij te Sint Pffliipsiaind was bep: a/ven, naar zijn begeerte.

Onze overleden vriend Pi'et de Bruin, die wij 'later ook 'nog mee mochten helpen begraiven, schreecE over 'het scheiden van Ds. van Dijke het volgende gedicht:

Helaias, Vaai Dijke, de van God 'beminde, ihij lis mliet meer; God nam hem van ons weg. Hij was ons meer dam tal van vele vrienden, hij igaf zichzelf tot hem de (kracht begaf. Hij heeft zo veel gearbeid en geleden; is door, wie hem niet kende, wreed gehoond, maar (heeft volhiard en tot het eind gebeden, ook voor ihen die 'hem met ondank hebben beloond.

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen