Het heilrijk geleid te worden tot Jezus I

Joihannes, diiie heifc Evamgelie toescilureiven tieeft wiaajiijn onze ibekst stiaat, is ide m'an, die ve< rgiiinjcl woixit zijn Meesber uit te stallen an Zijn gxote vteriborgenheijd. als de Zoon van God en die Zoon dies mensen. Nadiat iiij eerst 'aangievangen heeft van Heim te spreteen dat Hij is 'God U'iit God, zonder Hetiseil-vie igeen d'inig geimaatot is diat gemaatet is, gaat 'hij idiaama ovsr van Hean te getuigen, dait Hij lis de Gezondene des Vaders, dietoeloofde Me'ssdias, heit vlees gev/orden Woord, het Dam Gods Dat die izioniden der wea^eld v/iegneemt. In dit eersite hoofdsbufk 'begint hij ook al, zeer spoedig met te beschrijven het geleid worden van de „eerstelingen" tot Jie2ïi^. WonideirMjfee ondersoheiidiing vinden we .hier in de roeping der idiiscipelen; de ©en zo, 'aind, eren weer laldius. Wonderlijik 'Zijn 'Ook de wegen, waarlangs de Heere Zijn volk roept uit de diuistemis tot Zijn woniderbaar licht. Nooit mogen we de wegen, langs weilke dte H'ee« Zijn Volk ledidt, igaan afmeten maar de weig die de 'Heere met 'ons 'of wel m«t die of gene van Zijn guinsibvolk beliefde te houden. Gelijk er geen twee dezelfde bladeren 'aan een boom te vinden zijn, zio linin zijn er twee van 'des Heeren volk eendier'geledd.

De Heere Jezus bad 'Ook niet: Viader, 3}k wil diat ze eenidier zijn, maar wel: „Vader, Ik wil dat ze één. zijn". Ooh, werd 'dat m'eer to 'onize daigen gevonden. En itoch heeft dat volk met elkander datzelfde, dat ae allen izullen 'leren uit hoe grote nood en dood 'zij verlost zijm; zij hiöbben één grond 'waarop 'zij alléén voor 'God zfuHen kunnen bestaan, n.l. Jezus Christus en D4e geflarulisit. Ook hebben.zij lallen m'aar één idioel, en dat Is 'de lere Gods, de geaneensöhap met God, in de aali'ge verzoentog met 'God door God.,

De tijd, dait Jezus u'lt de verbongenhelid, waarto Hij zovele jaren Zich 'teruig 'getroklken had, nu in het openbaar '23al optreden, is 'aaingeibrakien. Zijn 'eerste schreden .rioht Hij 'daartoe tot Johannes de Doper, om v£un ihem ©edoopt te worden, om, 23oals Hij Zelf igetuigde: j, All'e gereohtiigheid te vervu'Hen". Daarna werd Hij weggeleid naar de woestijn, om to een drieledige verzoekmg verssoc'ht te worden van 'de 'duiveil, en na het weerstaan van de satan, to al zijn. verzoekingen, keert Hij idajn weder tot Johianinies de Doper, lOon Zioh door hem als Zij'n heraut te toten voorstellen. Hij toch is die, 'grote OnlbekerwJe, Die door miemianid 'onEjer wordt 'gekend, nocih 'benodigd, als Hij lons niet wordt igeopenbaajrd. Zelfs Johannes de Doper, 'die van zijn prilste jeugd de begenadigde 'des ^Heeren 'was, m'Oest getuigen, 2selfs itot tweemaal toe: „Ik 'kende Hem niet". Doch 'verklaart dan ook het igehelim van Zijn openbartoig, zeggende, 'dooh Die mij 'gezonden heeft om. te dopen miet waiter, Diei had tot mij gezegd: „Op Welke gij de 'Geest zult zien nederdaüen en op Hem 'blijven, Deze Is het, 'Die met de HeüSige Geest doopt". Joh. 1 : 33. Dat mocht in onze 'doorvloeiende, oppervlaikikaige tijden wel ibedaoht worden door hen, die met een genomen Jezus, lopen in 'hun hoofd, 'doch Die nimm'er igeopenbaard is in hun 'hart.. Ooh, dat kent dat 'arme, 'door 'God 'ootdèikte voflik wel aniders. Toen zij O'vertuigd werden van zonden gingen zij niet tot Jezus, 'al was het, 'dat aij hun 'gehele leven van Hem gelezen 'hadden, 'Zij kenden He'm "niiet, totdat het God beilieide Zijn Zoon 'in hen te lopenlbaren. Daartoe nu wil 'de Heere ook middelen igebruiken. Eén van 'die müdldelen was Johiaain'es de Doper, van we& e de Heere Jezus Zelf 'getuigde, dat hij groter was 'dan 'alle p'rofeten 'die' voor hem geweest waren.

Die profeten spraken van. Zijn Peirsoon, Namen, sitajten, naituren, ambten en weldaden. Denik maar aan Jesaja, hoe heerlijk, hoe treiffelijk hij Hem komt uit te beelden, en toch was Joh'annes de Doper 'grotier, want aan hem werd 'het igegeven 'die 'gezegende Middelaar Gods en 'der 'mensen met de vinger 'aan te wij'zen. Lees dat maar to vers 35 'en 36., ; ^^^> '

Wie waren zij, die itiwee idiisoipelen, waarvan Mer in 'deze verzen gesproken wordt? De één is waarschijinlijik Johannes, 'de 'schrijver van 'dit Evangelie zelf geweest. En de ander? Hij is di'e „hij", waarvan in onze teifcsit gesproken wordt. Zijn naam is Andreas. Wat «was dat toch voor lem'and? Staan we idaar eens even ibij stil.

Hij was - een zoon van Jonia, 'broeder vain Simon Petrus; echter to zijn optreden zo geheel (an'ders dian Simon. Terwijl Petïrus aJltijd de' voorste', de eerste Wil 'zijn, 'zlien we Andreas veel meer achteraan 'komen. Viermaal wordt bijzonder bij hem stil gestaan, 'en wel hier to het tekstverband to Joh. 6 : 8, 9, Joh. 12 : 22 en Markus 13 : 3, 4. Overal wordt hij getekenid veel meer to een loot-' m'oedig volgen 'dan vooraan te wi'llen sitaan. Hoe duiidelij.k echter ibiijtot in 'alles waar 'het hem om üe 'doen was. Als diiscdpel van Johannes 'de 'Doper was het 'hem vergund 'geworden 'aüs een gans verloren izondaar 'op Jezus gewezen te •worden, to Hem het leven 'te 'ontvangen en Hem. te m'ogen volgen. 'M 'alles is het 'hem voor 'zsichzelf en anderen - oon de 'jliefde en 'gemeenschap 'des Heeren 'te 'doen.

Hoe „onldeirscheiden" blinken de discipelen uit. Zo veel'betefcenenid staat er ook te 'dien opzichte: „Bn 'Hij sitelde ©r 'twaalf". Paiulus zegt, spreikende van 'die 'ondersoheidtog: „Inidien de voet 'zeide: (Dewijl 'ik de hand miet ben, zo ben ik van 'het lichaam nl'et; iis ihij 'daarom niet van het lichaam? En to'dlen het 'Oor zeide: Dewijl iik 'het oog niet 'ben, zo 'ben ik van het liclhaam niet; is het daarom niet van 'het hehaam? Ware het 'gehele liclhaam het oog, waar zou het igehoor sajn? Ware het gehele lichaam gehoor, waar 2!ou de reuk zijn? Maar nu heeft God de 'leden gezet, een iegelijk van dezelve to 'het lichaam, gelijk 'Hij gewUd heeft", 1 Kor. 12 : 15—18, In het bouwwerk van Gods kerk zijn niet 'alleen timmerlieden en metselaars en 'opaicihtiers, doch ooik «opperlleiden, die wij zouden denken daar de eenvouidlgsten en nederigsten te' 'zijn, dooh onmiisbaar, want weet 'ge wat zij igediiraig mogen doen? Nieuwe stenen aandragen tot het gebouw. De Heere 'wil soms de 'eenvouddgste en mtost geachte 'tot rijike' aegien sitellen. Och, waren iwiij maar 'recht nedeirlg en arm. „Want de 'arnie en die 'kleine, tdle 'zal Hij genadig zijn en 'goed, en die schreien en 'wenen, 1® 'Hij vriendelijk en 'goed? '. Daar heeft dat 'door 'God geleerde volk 'dan ooite 'begeerten 'toe, met ide 'di'Chter uit de 119e Psalm zeggende: „Geen 'meerder 'goed, dat 'Gij mij igeven mieuigt, 'dan 'dat 'Gij mij vernedert en maakt ifcleine". Dan 'is ler 'ook medeieven met 'anderen, begeren- 'dfe dat iGod veinheeTilijikt wordt, to hun zaligheald. Zie Andreas m'aar, 'als die Gri'eken tot Pilippus kwamen, zeggende: Heere, wij iwilden Jeaus wel zien. Bn 'als Pi'Mippus diit zegt 'tot Andieas, dan gaan izij laanstonds saanen 'tot Jeeais en aeggen 'het Jeaus. Dat lis geen weemde zaak voor die „Andreajssen". 'Geen dierbaarder werk dan het te miogen „iaeggen 'tot Jezus". Hun 'begeerte met bidden en smieken ibekend 'te mogen m'aken.

Rotterdam-W

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen