Beweging in de roomse kerk

De roomse kerk is in beweging. Dat kan niemand, die met belangstelling van de gang der gebeurtenissen kennis neemt, ontkennen. Paus Johannes XXXIII heeft met zijn optreden het één en ander losgemaakt. Nu moet men niet denken, dat al niet in de tijd vóór hem er beweging in dat machtig geheel van de roomse massa was. Maar toen heeft men van hogerhand deze beweging onderdrukt en zorgde de pauselijke senaat, de curie, voor de onverbiddelijke handhaving van haar gezag. Johannes XXIII bracht daar verandering in. Hij wilde de drang naar vernieuwing, die onmiskenbaar aanwezig was, op legitieme wijze aan het woord laten komen en riep daartoe een concilie bijeen, dat dan nu aan de laatste zitting bezig is. Op dit concilie zijn machtige tegenstellingen openbaar geworden tussen , , progressieven" en „conservatieven". Voor het oog van de hele wereld speelden zich ongelofelijke dingen af. De schijn van de eenheid werd prijsgegeven en de tweespalt tekende zich af, waarbij tevens de onsmakelijke methoden openbaar werden, waarvan sommigen zich bedienden om hun doelstellingen verwerkelijkt te krijgen. En wat de wereld nu ziet, is toch maar een deel van wat werkelijk plaats grijpt. Er is een smeulende vulkaan onder al dit openbaar wordende , , gerommel". Zal het tot een uitbarsting komen? Dat weten we niet

Ook de roomse kerk in Nederland is bij deze vernieuwings-drang betrokken. Van kardinaal Alfrink is bekend, dat hij tot de , , progressieven" behoort. In de Nederlandse roomse kerk zijn opmerkelijke discussies op gang gekomen. Deze discussie ging o.a. ook over de betekenis van de , , eucharistie", zoals dan het door de Heere ingestelde sakrament van het Heilig Avondmaal bij voorkeur genoemd wordt. Voorname roomse theologen in ons land zijn opnieuw gaan spreken over de , , transsubstantiatie". Dit is het leerstuk, waartegen de Reformatie zo sterk gekant was en dat op grond van Gods Woord. Er is geen verandering in de , , substantie van brood en wijn", zo belijdt de Reformatie. Het brood blijft brood; de wijn blijft wijn. Het roomse dogma, door Trente bevestigd, leert dat het brood wezenlijk in het lichaam van Christus verandert, zodat het brood geen brood meer is, maar in de substantie van het lichaam van Christus overging; ook is de wijn geen wijn meer, maar in de substantie van het bloed van Christus overgegaan. Daaruit vloeide de afgodische verering van deze tekenen voort, omdat de Goddelijke natuur van Christus daarin is. Nu zijn in Nederland roomse theologen met deze sakramentsbeschouwing bezig en zijn dezen tot opmerkelijke uitspraken gekomen. Tot deze theologen behoren mannen, die als adviseurs van de Nederlandse bisschoppen op het concilie aanwezig zijn, dus echt niet de eerste de beste. Hun beschouwingen zijn niet los te maken van een meer ernstig bezig zijn met het Woord Gods, los van de interpretatie, die de kerkelijke traditie aan dat Woord gal. Deze nieuwe beweging is in Frankrijk ontstaan. De ontstellende geestelijke armoede van de massa, gepaard met een militant atheïsme, heeft sommigen doen vragen naar de kracht, die dé eerste boodschappers van het Evangelie in een eens heidense wereld hadden. Toen zijn dezen bij hun onderzoek op opmerkelijk^ dingen gestuit.

Rotterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen