DE CHRISTUS DIE IN PAULUS LEEFDE (2)

Stefanus is dood. Het is geen grote begrafenis geweest want het was een benauwde tijd. Maar toch heeft Stefanus geen ezelsbegrafenis gehad. Het waren enige godvruchtige mannen die Stefanus ten grave droegen. De Heere Jezus is door Zijn volk begraven en dit kan men ook van Stefanus zeggen. Hij is door Gods volk begraven. Hoewel dus Stefanus ontslapen was, zo was daar de gemeente Gods nog niet mee uitgeroeid. De volgelingen van Jezus van Nazareth waren overal tot in Damascus toe. Saulus wist dit. Het was hem niet genoeg dat de gemeente van Christus te Jeruzalem verwoest werd. In Jeruzalem ging deze fanaticus de huizen binnen, trekkende mannen en vrouwen om hen in de gevangenis over te leveren. En Saulus blazende nog dreiging en moord tegen de discipelen des Heeren ging tot de hogepriester. En begeerde brieven van hem naar Damascus, aan de synagogen, opdat, zo hij enigen die van die weg waren, vond, hij dezelve, beiden mannen en vrouwen zou gebonden brengen naar Jeruzalem. Die „brieven" werden Saulus grif gegeven. De hogepriester is direkt bereid om Saulus volmacht te geven aan de synagogen te Damascus om degenen „die van die weg waren" te binden en te brengen te Jeruzalem. Nog heden ten dage kunt ge rekenen op de medewerking van de wereld en van de vrome godsdienst als het gaat tegen degenen „die van die weg zijn".

En dan lezen we in Handelingen 9 vers 3: „En als hij reisde is het geschied dat hij nabij Damascus kwam en hem omscheen snellijk een licht van de hemel; en ter aarde gevallen zijnde hoorde hij een stem, die tot hem zei: Saul. Saul! wat vervolgt gij Mij ? " Er heeft dus een ontmoeting plaatsgehad in het leven van Saulus. Jezus is hem ontmoet, Jezus van Nazareth! Deze ontmoeting is voor Saulus een omwenteling geweest. Op de weg naar Damascus heeft een troonsverwisseling plaats. Hier op aarde wentelen zich gedurig kronen in het stof. De historie vermeldt van keizers en koningen die afstand van hun troon hebben moeten doen. Hier op aarde vinden gedurig politieke omwentelingen plaats. Maar alles wat zich op aarde afspeelt is slechts kinderspel bij datgene wat zich vlak bij Damascus afspeelde. Daar op de weg naar Damascus is Saulus gevallen, daar heeft hij het verzet opgegeven, ja wat zeg ik; daar is Saulus van Tarsen gestorven. Op de weg naar Damascus is Saulus van Tarsen van zijn troon afgeklommen en heeft Vorst Immanuël de troon in zijn hart bestegen. Op de weg naar Damascus heeft Saulus ingezien dat hij gedwaald en gefaald had, daar is zijn schuld ondekt en heeft God de vierschaar in zijn consciëntie gespannen.

Wie zijt Gij Heere? En de Heere zeide: Ik ben Jezus Dien gij vervolgt. Het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan. En dan is er op eens de ergernis van het kruis niet meer. Christus was voor Saulus gekruist en Saulus is met Christus gekruist. Een gespeend kind kan nu zijn hand uitsteken in de kuil van de baselisk. Saulus van Tarsen is zijn leven verloren en Christus leeft nu in hem. Saulus heeft de troonsafstand getekend, hij is niets meer. Een stem heeft in zijn ziel geklonken: Ik leef en gij zult leven. De koning Saulus is dood, maar de koning Jezus leeft. Het ganse lijden en sterven van Christus is door genade het deel van Saulus geworden. De volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus is hem toegerekend en geschonken evenals had hij nooit zonde gehad noch gedaan.

Langs deze weg wordt Sion verlost. Langs deze weg komt God aan Zijn eer en ontvangt Gods volk de zaligheid. Gerechtigheid zal de gordel der lenden van de Messias zijn; ook zal de waarheid de gordel Zijner lenden zijn. En de wolf zal met het lam verkeren en de luipaard bij de geitenbek nederliggen; en het kalf en de jonge leeuw, en het mestvee tesamen en een klein jongske zal ze drijven. Dat heeft Ananias ondervonden. Moet hij naar Saulus van Tarsen gaan? Dat moet een vergissing zijn. Saulus van Tarsen was berucht. Daarom zegt Ananias tegen de Heere: Ik heb uit velen gehoord van deze man, hoeveel kwaad hij Uw heiligen in Jeruzalem gedaan heeft; en heeft hier macht van de overpriesters om te binden allen die Uw Naam aanroepen. Ga nu maar Ananias, want over de afgrond van het woest en ledig heeft de Geest gezweefd. Saulus van Tarsen heeft de stem van de Zoon van God gehoord en ziet, hij leeft niet meer maar Christus leeft in hem.

Christus leeft in mij, zo schrijft Paulus aan de gemeenten van Galatië. Het wil zeggen:

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis
Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.

Christus leeft in mij, is alles te geloven wat Christus zegt en alles te doen wat Christus wil. Toen Saulus van Tarsen door Christus werd geveld heeft hij bevende en verbaasd uitgeroepen: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?

Christus leeft in mij, is de zin van Christus te hebben. Het is het opnemen van de leer van Christus als een zoete spijs. De dichter drukt het aldus uit:

Hoe zoet zijn mij Uw redenen geweest; Geen honing kan 't gehemelt' beter smaken; Alleen door Uw bevelen krijgt mijn geest Verstand van God en Goddelijke zaken.

Christus leeft in mij is de herstelling naar Gods beeld in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid. Da Costa zegt: Gods volk wordt tot een nieuwe bevatting hersteld. Geheel hun denken, doen en laten is gericht op Christus. Zonder Hem kunnen zij niets doen.

O, als ik dat wonder vatten wil.
Staat mijn verstand vol eerbied stil.

Het is voor Paulus een groot wonder geworden dat de Heere naar hem om heeft gezien. Dit is voor al Gods kinderen een wonder dat ze nooit klein kunnen krijgen. In hetzelfde tekstvers geeft de apostel uitdrukking aan zijn grote verwondering door te zeggen: Die mij liefgehad heeft, en Zichzelf voor mij overgegeven heeft. O, mensen luister en verwonder u. Dat de Heere Petrus heeft liefgehad of Johannes, of Stefanus, dat is nog te verstaan, maar dat Hij mij heeft liefgehad is niet te vatten. Hij heeft

mij liefgehad, mij een hater, een woedende vervolger, een vijand en een godslasteraar. O, verwonder u mensen dat Christus mij liefgehad heeft en weet dan dat toen het bloed van Stefanus, Zijn getuige, vergoten werd dat ik daar ook bij stond en mede een welbehagen had in zijn dood, en de klederen bewaarde dergenen die hem doodden. O, mensen verwonder u, verwonder u over Christus. Hij heeft Zichzelf overgegeven en is in de plaats gaan staan van des dood schuldigen. Hij heeft de ongerechtigheid van wetsschenders, bondsbrekers en misdadigers op Zich genomen. Aan Hem is • vervuld geworden dat Hij met de misdadigers is gerekend en tussen twee misdadigers aan het vloekhout des kruises is geslagen. De schuld van een vrome farizeeër is niet minder groot dan de schuld van een openbare goddeloze.

Wie leeft in u en wat leeft in u? Een oudvader schreef ergens: Wij zijn de duivel verwant. Voert satan en de zonde nog heerschappij in u? Paulus schrijft aan de gemeente van Filippi: Maar hetgeen mij gewin was, dat heb ik om Christus' wil schade geacht. Ja gewisselijk, ik acht ook alle dingen schade te zijn om de uitnemendheid der kennis van Christus Jezus, mijn Heere; om Wiens wil ik al die dingen schade gerekend heb, en acht die drek te zijn, opdat ik Christus moge gewinnen.

Scheveningen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen