OM ONZE OVERTREDINGEN

De betekenisvolle dagen van de herdenking van het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus mogen we weer beleven. Dagen, waarin de Heere menigmaal Zijn volk de waarde van de borgtochtelijke arbeid van de Koning der kerk doet inleven. En wie zal die waarde ooit recht kunnen uitspreken?

De verheerlijking van de deugden Gods ligt in die arbeid van Christus verklaard, maar ook de volle zaligheid van de verloren zondaar. Christus in al Zijn heerlijkheid is de grote inhoud van het evangelie van Gods genade. Helaas, de mens ziet in deze Middelaar geen waarde. De meest uitnemende prediker is niet in staat om een mens heerlijkheid in Christus te doen zien. Al zou duizend jaar aan één stuk een engel uit de hemel ons spreken over de onwaardeerbare glans van de Heere Jezus Christus, dan zou nog geen mens Hem dierbaar achten, wanneer de Heere niet Zelf door Zijn Heilige Geest plaats voor Hem in het hart des mensen maakt en Hem door Zijn Woord en Geest aan en in ons verklaart.

De profeet Jesaja, die niet ten onrechte de evangelist onder de profeten genoemd wordt, wist daar ook van.

Wie heeft onze prediking geloofd? zo roept hij uit. Dit was zijn persoonlijke ervaring, want al zou hij nog vele jaren gepredikt hebben, zijn prediking was ook veracht en versmaad.

Maar dit woord is ook profetie. Want ze zijn in hun betekenis ook betrekkelijk op de Heere Christus Zelf. Zijn verschijning op de aarde is een prediking. Een prediking van Goddelijke ontferming en heilig mededogen, waardoor de Heere Zijn eigen eniggeboren Zoon geschonken heeft, opdat door Hem verlorenen nog zouden zalig worden. Maar wie heeft ook die prediking van Christus Zelf geloofd? Zie de historie van het volk Israels. Ze hebben Hem gehouden voor één, die door God geplaagd en verdrukt was. Zulk een Messias verwachtten zij niet. Eén, Die lijden en sterven zou. Neen, zij begeerden wel een Messias, maar dan één, die door zijn verschijning in heerlijkheid hun hart zou kunnen innemen. Eén, Die leed en stierf, kon voor hen de Messias niet zijn. En al predikte Christus het zelf, dan nog zouden zij Zijn prediking niet geloven, maar verachtten zij Hem, Die toch waarlijk de Messias is.

Die Joodse gedachtengang leeft in het hart van de eigengerechtigde mens, die nimmer eigen verlorenheid door de kennisnemingen van het Goddelijk recht leerde verstaan. De eigengerechtigde mens, die meent met zijn godsdienstig bezig-zijn en met de waarde van zijn bidden en kerkgaan, bijbellezen en offeranden, al heel wat te vorderen op de weg naar de hemel.

Wat moeten zulken met een verwonde Jezus doen? Hun hart ontsteekt 'n vijandschap, wanneer het hun aangezegd wordt, dat met al het onze wij niet voor God kunnen bestaan, want dat God gruwt van al onze werken en al onze verdiensten, want die zijn onvolkomen.

Naar Gods recht verwerpt Hij alle onvolkomen en door de zonde, besmet werk. Door de geest der verzoening maakt de Heere daar Zijn volk mee bekend. Die Geest is zo nodig, wil Jezus ooit waarde voor de mens verkrijgen. Die Geest, Die ons bekendmaakt met de zonde en met het oordeel. Die Geest, Die geheel ontbloot, opdat alleen het kleed der gerechtigheid waarde verkrijgen zal.

Erskine zegt ergens zo schoon, dat de Geest des Heeren zó lang de mens overtuigt, overreedt, verbreekt, verootmoedigt en inwint, totdat hij niet beter meer weet te doen dan naar Jezus te vluchten. Naar die Jezus, Die de mens met zijn godsdienstige werken altijd in de weg gestaan en verworpen heeft.

Waarin hij geen waarde zag, omdat hij meende, dat hij wel op andere wijze met God tot een akkoord kon komen. Maar als de mens het hopeloze van zijn toestand en het onherstelbare van zijn staat gewaar wordt, dan is er plaats voor Jezus.

Dan zal ook met heilige aanbidding en verwondering gezegd worden, wat de profeet hier uitroept: Maar Hij is om onze overtredingen verwond.

Wat al diepten liggen in dit schriftwoord verborgen. In de eerste plaats het woordje: maar. Dit drukt een tegenstelling uit. Dat had men nimmer tevoren kunnen indenken.' Men heeft Hem veracht, versmaad. Zijn roepstemmen van eeuwige liefde in de wind geslagen, tegen al Zijn nodigingen in het toch gewaagd op de grondslag van onze werken en verdiensten, en toen het afgesneden was van onze zijde was het alsof het licht opging. Maar, Hij is om onze overtredingen verwond.

2. Onze overtredingen. Van hart, woord en wandel. Daarom hebben wij de eeuwige dood verdiend. Daar zouden wij altijd voor ter helle moeten varen, want één overtreding reeds maakt ons de eeuwige dood waardig, en hoeveel te meer overtredingen zonder tal. Wij kunnen die nooit meer goed maken en daarom is het van onze zijde verloren.

3. O wonder van Gods ontferming Er staat hier: Hij verwond. De eeuwige Zoon Gods, Die Heilig geboren werd en rein geleefd heeft, nooit zonde door Hem bedreven: volmaakt zondeloos. Hij verwond door het wraakzwaard van Goddelijke rechtvaardigheid. Hij in de plaats van hellewichten. Hij in het vuur van het oordeel. Hij met een doornenkroon op het hoofd. Hij aan het hout der schande. En dat om ons. Ziet, dat is stof van aanbidding. Aanbidt hier eeuwige wijsheid en liefde. Goedertierenheil en recht. Verheerlijkt hier de grote God, Die wonderen deed. Hier ligt uw zaligheid, verlorene. O neen, niet in uw werken of tranen of verdiensten, maar in deze gezegende Zoon Gods. De ziel, dit dit met de geloofsmond mag nazeggen: Om onze overtredingen verwond, is zelf helwaardig en erkent dit, maar is ook vol heilige blijdschap en uit dit. Dat kan men niet meer voor zichzelf alleen houden. Wie in het geloofsgezicht op de Heere Jezus nog bekrompen van Hem spreken durft, heeft nog nooit als een hellewicht op Hem gezien. Die zit misschien wel vol met een veronderstelde rechtzinnigheid, maar die heeft het niet door een zaligmakend geloof ervaren wat dit inhoudt. Getuig ervan, ziel, die er wat van gezien hebt. Toen was er ootmoedige verwondering in uw hart en heilige blijdschap in uw ziel. Dat ge dan ook in deze dagen er wat van uitdragen mocht.

Hebt ge misschien altijd al die Jezus willen ontkronen, door uw zaligheid buiten Hem te zoeken in uzelf of in een ander schepsel, och, dat ge dan deze keer eens al uw gerechtigheden mocht vaarwel zeggen om Zijn gerechtigheid alleen deelachtig te mogen worden.

Er is ruimte in die volbrachte arbeid, al waren uw zonden meerder dan het zand aan de oever van de zee. Neen, gewis niet, uw zonden zijn niet te veel voor Hem. Misken door ongeloof de kracht van Zijn bloed niet, zeggende, dat gij te zwart zijt om door Hem gezaligd te worden. Dat is de grootste oneer, die ge Christus ooit kimt aandoen. Maar, zegt er één, die oneer heb ik Hem al zo menigmaal aangedaan, en dat gedurende zo lange tijd.

Hebt gij dat gedaan, en meent ge dat Hij u nu geen Verlosser meer zou willen zijn? Lees dan dit hoofdstuk eens. De profeet voorspelt, dat dit gebeuren zou. Wij hebben Hem niet geacht. Dat is dan uw beeld. Gij hebt Hem niet geacht, doordat ge het gewicht van uw schuld groter geacht hebt dan het gewicht van Zijn bloed. Maar in waarheid, dat bloed is gewichtiger, dierbaarder, heerlijker, genoegzamer dan ooit een mens zeggen kan, ja dan ooit een engel zou kunnen zeggen.

Werpt u nog heden als de grootste van alle Christus-onteerders aan Zijn voeten, en gij zult het ervaren, dat Hij de handen van Zijn Goddelijke genade over u uitstrekt en u zal doen ervaren, wat het betekent om te zeggen: Om onze overtredingen verwond.

Dan zijn er geen woorden meer, maar dan alleen nog aanbidding. Dan gaat ge hier al instemmen met de lofzang van de gemeente, die en hierboven, maar ook hier beneden al Zijn lof zingt. Maar als ge, lezers. Hem zult blijven onteren door de zonde lief te hebben, uw eigengerechtigheid te beminnen en Christus te versmaden, weet dan, dat Hij, Die eenmaal verwond is uit enkel liefde tot de zaligheid der Zijnen, aanstonds uw Rechter zal zijn en dat Hij dan heilige wraak oefenen zal aan allen, die Hem niet geacht hebben en die Hem bleven niets achten. Kust dan de Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op de weg vergaat, wanneer Zijn toom maar een weinig zou ontbranden.

Gezegend volk, dat Hem heeft mogen kussen met de mond des geloofs, en dat hier stamelt, maar eeuwig jubelt van: Om onze overtredingen verwond!

Veen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen