De prediking van Johannes de Doper

Johannes, de wegbereider voor Christus, predikte en doopte aan de Jordaan. Hij predikte in de geest en de kracht van Elia. Hij doopte met water, wijzende op de noodzakelijkheid van de waarachtige bekering. Welk een wonderlijke verschijning was hij, in zijn kemelsharen mantel en met de lederen gordel om zijn lenden. Waartoe kwam hij? Om de Koning te bereiden een toegerust volk.

Johannes' prediking was een scherpe prediking. Hij zei het onomwonden. De bijl ligt reeds aan de wortel der bomen. De onvruchtbare bomen worden uitgehouwen en in het vuur geworpen. Velen gingen tot hem uit en werden gedoopt, belijdende hun zonden. Er kwam een schijnbaar geestelijke opleving, die bij de meesten ook weer uitdoofde. Het gaat immers over de ware belijdenis des harten. De droefheid naar God en de zaligmakende overtuiging des Geestes van zonde, gerechtigheid en oordeel.

De leefwijze van Johannes was streng. Hij at sprinkhanen en wilde honing. 71}n. prediking was ook streng. Niemand ontzag hij, want hij wees de zonde aan en durfde de naam „adderengebroedsels" wel te gebruiken. Hij wees in zijn prediking op de toorn des Heeren tegen de zonde. Niemand zou die kunnen ontvlieden zonder wederbarende genade. Johannes wees in zijn prediking van zichzelf af en zocht alzo de eer Gods. Hij zegt: Na mij komt, Die sterker is dan ik. Jezus komt na Johannes. Hij, Die voor hem is, komt na hem.

De Heere Jezus kon zeggen: Eer Abraham was, ben Ik de eeuwige en enige Zoon des Vaders, Licht uit Licht, God uit God en tevens de eeuwige Borg en Middelaar, krachtens het kontrakt des vredes. Hij kwam op deze aarde om alle gerechtigheid te vervullen. Om voldoening te geven aan het goddelijke recht, en als Sions betalende Verlosser, de eeuwige zaligheid aan te brengen. Naar Zijn menselijke natuur kwam Jezus na Johannes. Dat was zo in Zijn geboorte, maar ook in Zijn prediking en openbaring.

Johannes was het die Christus aanwees als het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt. Johannes kon dit niet. Hij was ook niet gekomen om op zichzelf te wijzen, maar om op Christus te wijzen. De volgelingen van Johannes moesten worden volgelingen van Christus. Johannes zegt: „Die na mij komt". De prediking van Johannes was een noodzakelijke pre­diking. In de waarachtige bekering gaat het recht Gods voorop, plaatsmakend voor het Evangelie van vrije genade. Sion zal door recht verlost worden. Zij, die Johannes de Doper in de ogen kijken, zien dat Johannes de wet Gods niet vervullen kan. De eis der wet kunnen wij in tijd noch eeuwigheid voldoen. Hoe bang kan het hun zijn die voor de strenge eis der wet en het recht Gods geplaatst worden. Krachtens de ingestorte liefde tot God valt dat volk het recht Gods toe en ziet het gebod als heilig, rechtvaardig en goed. Ze roepen uit: „Ik ben door Uw wet te schenden, krom van lenden".

Het is een volk, dat niet alleen ziet dat het verloren gaat, maar ook verloren ligt. Met al hun werken, tobben, zuchten, kunnen ze wel de schuld dagelijks meerder .naken, maar niet voldoen aan de goddelijke rechtvaardigheid. Het gaat toch om herstelling in Gods gunst en gemeenschap, met behoud van Gods recht en deugden. Er moet dus een overgang zijn van Johannes naar Jezus. Johannes zegt: „Die na mij komt. Die sterker is dan ik". O, ziet' hoe Johannes Hem aanwijst. Hem voorstelt als het Lam Gods. Hij is het, die Zich openbaart aan ellendigen en nooddruftigen. Als het geloofsoog voor Hem ontsloten wordt is het de tiende ure. Hij is noodzakelijk, beminnelijk, dierbaar en gepast. Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk.

Johannes zegt: „Hij is sterker dan ik". Van Johannes gold: „Zo wij sterk zijn, daarvan hebt Gij alleen de eer". Hij was een nietig mensenkind, die aangegord werd met kracht uit de hoogte. Christus is de Sterke God, de Verzoener, Die de zondaar met God verzoent, en God met de zondaar. Hij is het, Die de zaligheid' verwierf, maar ook toepast in het hart Zijner uitverkorenen. Hij is de ware Vrijstad, de Deur der hoop in het dal van Achor.

Welk een blijdschap als het geloofsoog Hem ontdekt als de Parel van het Evangelie, als de Bruidegom, door een vriend des Bruidegoms aangewezen. Er is een kennen van Hem en een vervolgen te kennen. Hij is het die met de Heilige Geest doopt. Hij is gegeven tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking en volkomen verlossing. Al is het dat Johannes voor Golgotha stond, toch wist hij dat het Lam Gods Zijn werk volbrengen zou. Johannes was ook een arme zondaar in zichzelf, doch met vurige lief­de tot Christus. Dat deed hem ook zijn onwaardigheid inleven. Hij zegt: „Wie ik niet waardig ben, nederbukkende, de riem Zijner schoenen te ontbinden". De schoenriem van de bezoedelde voeten huns heren ontbinden, was het werk van de geringste slaaf. Daarbij moest zulk een slaaf natuurlijk bukken.

Nu, Johannes wil zeggen: dat werk ben ik nog niet waardig. O, hoe laag bukt hij als een arme geringe zondaar. Het is geen bespreken, maar beleven. Genade vernedert, verwondert en aanbidt. Genade doet bukken, zichzelf verliezen in de oceaan van het welbehagen Gods, in Christus, dat staat tegenover de afgrond van onze

Hoe meer de Heilige Geest ons ontdekt aan onszelf, hoe onwaardiger de ziel wordt bij de kennis van Christus. Denk aan Abraham, die zich stof en as noemde. De hoofdman over honderd die zei: „Heere, neem de moeite niet, ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen". Petrus: „Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens". De Kananese wilde een hondeke genaamd worden.

Wat een zoete plaats had Johannes. In zichzelf verfoeilijk, melaats, walgelijk en toch de vurige liefde tot Hem, Die na hem kwam. Die voor hem geworden is, want Hij was eer dan Johannes.

Hoe meer praktikale inleving van de zonde en de zondige aard, hoe dieper buigen voor het Lam Gods in ware zielsvernedering. Hoe ver is Gods volk er menigmaal vandaan. Het vlees is een vijand van bukken voor God en onder God. Het eigen ik wil zich handhaven en zegt: Geen dienstknecht, maar meester.

Als het vlees de overhand heeft, dan bukt Gods kerk niet, doch als de Geest krachtig in het hart werkt moet het vlees eronder en verliest de ziel zich, in het heilgeheim der zaligheid. Hoe velen bespreken het, maar beleven het niet. Het komt openbaar in de vrucht. Alle bespreking van Christus en het roemen in Hem, buiten de kennisneming van Adam, is beschouwing. Het baart ook geen ware vernedering. De vraag is of we ooit kennis gemaakt hebben met het recht Gods. Van Johannes lezen we, dat hij wees, niet op zichzelf, maar op Jezus. Van Jezus lezen we, dat Hij wees op Zichzelf: „Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven". Hij is de toegang tot de Vader. De Heere opene onze ogen voor dat Lam Gods, bij aanvang, maar ook bij vernieuwing. Hij volbracht alle gerechtigheid. Johannes kan ons het leven niet geven.

Jong en oud, de vrede voor de ziel ligt alleen in God, missen we God, dan missen we alles. Van nature zijn we vijanden van God en van het Lam. De toegang tot God is alleen in Hem, van Wie Johannes zei: „Ik ben niet waardig om Zijn schoenriem te ontbinden". In Hem ligt dan ook de volkomen zaligheid. De dichter 'zingt:

Hier wordt de rust geschonken; • hier 't vette van Uw huis gesmaakt, een volle beek van wellust maakt hier elk in liefde dronken.

Krabbendijke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen