John Craig, een collega van John Knox

John Craig, een Dominicaans monnik, was een Schot. Hij leefde tegen het einde der middel-eeuwen, terecht genoemd "de donkere eeuwen". Onwetendheid en bijgeloof hadden de overhand, en Schotland zat nog onder het juk van Rome.

Craig had gestudeerd aan de St. Andrew's universiteit. Bezocht daarna Engeland, en werd huisonderwijzer bij een adellijke familie. Bij terugkeer in zijn geboorteland sloot hij zich aan bij de Dominicaanse monniken. Hij dacht, in zijn onwetenheid. God in een klooster beter te kunnen dienen dan in het gewone leven. Maar hij kreeg 't land aan de onwetenheid en kwezelarij der Schotse paapse priesters, en verliet daarom zijn geboorteland. Bezocht Engeland en Frankrijk, en vestigde zich tenslotte in Italië, waar hij de toegang verkreeg bij de Dominicanen in Boulogne.

Het werk van God de Geest, had reeds een Aanvang genomen, in het hart van de arme monnik. Bekommerd zocht hij de ware godsdienst. Op zekere dag, terwijl hij de oude delen der Roomse schrijvers in de bibliotheeek, die aan het klooster verbonden was, aan 't doorzoeken was, vond hij door Gods voorzieningheid.

De Institutie van Calvijn Hoe opmerkelijk zulke geschriften hier onder de paapse auteurs te vinden. Calvijn was eens een Rooms priester, maar God haalde hem er uit en maakte hem één van de grootste tegenstanders van het papisme. O, wat een schat r waren de geschriften van deze grote Hervor- ; mer voor de arme, zoekende monnik. Hij las, ; hij bemediteerde en hij weende. Nimmer was [ hem de waarheid uiteengezet. Hij gevoelde dat l hij wel meer nodig had dan de "mis" om voor I zijn zonden te boeten. En een betere Midde- I laar dan Maria om tot God te benaderen. Hij was overtuigd dat z'n leven, tot hier, één grote dwaling geweest was. Hij moest de verandering die in hem plaats had gevonden wel aan zijn metgezellen bekendmaken. Hij zou als een ketter gegrepen zijn als niet één van de "vaders" in het klooster hem geraden had verlof te vragen om weg te gaan. Het kloosterleven opgegeven hebbend, werd hij weer onderwijzer. De Inquisitie

Maar zijn vrijheid was van korte duur. Hij werd gegrepen door de dienaren der inquisitie, en naar Rome gebracht. Hij werd daar ter dood veroordeeld. Dit was in 1559.

Kalm wachtte Craig de dood af, die op twintig augustus bepaald was. Ofschoon hij de ernst der zaak in zag, werd hij toch verwaardigd door het geloof op zijn eeuwige erfenis te zien. Vrijheid

Maar John Craig's werk op aarde was nog niet ten einde. Op de avond der executie stierf paus Paulus IV. De gevangenen werden vrijgelaten. Maar niet allen. Nee, alleen dieven, moordenaars en andere misdadigers werden vrijgelaten. Voor ketters, zoals men protestanten placht te noemen, kende men geen genade. Maar de dood van de paus, veroorzaakte grote opwinding in de gevangenis. De protestanten namen deze gelegenheid waar, ontsnapten en gingen naar een kleine herberg. Hier vonden spoedig de soldaten der inquisitie hen. Doch i één gevangene, John Craig, werd in vrijheid gesteld. "Herinnert u zich", vroeg de kapitein, "dat u eens een arm gewond soldaat, in de buurt van Boulogne, geholpen hebt? " De monnik was het vergeten. "Ik ben die man", zei de kapitein, "ik zal uw vriendelijkheid ver­ gelden. U bent vrij". De soldaat gaf hem niet alleen de vrijheid, maar ook al het geld wat hij had. Aldus verloste God wonderlijk Zijn knecht, die Hij bestemd had om het Evangelie te verkondigen. Maar dat geld was spoedig besteed. De arme monnik wist niet wat hij beginnen moest. Hij lag, vlak bij een bos, bijna in wanhoop ter neder. Er was er maar Eén Die hem helpen kon, en dat was God. Ook riep hij Hem niet tevergeefs aan. Een hond komt te hulp.

Hij keek op en zag een hond met iets tussen de tanden naar zich toe komen. Eerst schrok hij, en probeerde het dier weg te jagen. Maar de hond kwam naderbij. Wat denkt u wat de hond in zijn bek meedroeg? Het was een beurs. De hond liet rustig toe deze te pakken, het scheen zelfs alsof hij de man uitnodigde hem te nemen. Toen de beurs geopend werd, zag hij dat deze precies genoeg geld bevatte om in zijn behoefte te voorzien tot hij in Weenen kwam. Bij aankomst daar, maakte hij zich als Dominicaan bekend. Craig mocht een predikatie houden voor de Aartshertog van Oostenrijk, naderhand Maximiliaan 2. Deze was al wel zó met hem ingenomen dat hij wenste dat Craig bleef Toen de nieuwe paus Pius IV vernam hoe gunstig Craig bij de Aartshertog ontvangen was, trachtte deze hem, als een schuldig ketter, gevangen te nemen. Zonder twijfel vreesde hij de gevolgen der prediking van het Evangelie. De Aartshertog, echter, stuurde hem onder veilig geleide weg. John Craig verliet Oostenrijk, ging naar Engeland en vestigde zich vervolgens in zijn geboorteland Schotland. Alwaar hij, na enige tijd, de hoede kreeg over de gemeente van Canongate te Edinburgh, en werd collega van John Knox. Hij bleef arbeiden te midden van vervolging en gevaar, predikende het Evangelie der genade Gods.

Waarde jonge vrienden, toont de geschiedenis van de Dominicaanse monnik niet hoe: "God komt in een wonderlijke weg. Zijn wonderen verrichten waar het verstand moet zwichten? " Uit: Anecdotes and narratives for young people.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen