Een liefdevolle vermaning

MEDITATIE

En vermaande hen allen, dat zij met een voornemen des harten bij de Heere zouden blijven. Handelingen 11:23b

De verrezen Christus had gesproken dat in Zijn Naam gepredikt moest worden bekering en vergeving der zonden, beginnende van Jeruzalem. Het woord des Evangelies moest worden doorgegeven. Maar beginnende van Jeruzalem hield geen beperking in. Daar lag het begin, de aanvang, en vanuit Jeruzalem heeft de uitbreiding plaatsgevonden naar Samaria, zelfs tot in ons vaderland.

Met vrucht is de genade Gods gepredikt; dat is openbaar gekomen in de bekering van zondaren. Heeft het ook in uw leven vruchten van geloof en bekering afgeworpen? Dat is noodzakelijk op weg en reis naar de eeuwigheid. Het is een boeiende geschiedenis die tot deze vermaning geleid heeft. Het Evangelie is ook in de heidense stad Antiochië gepredikt. Lukas schrijft daarover in vers 21 : En de hand des Heeren was met hen; en een groot getal geloofde, en bekeerde zich tot de Heere. Dat wordt te Jeruzaleni vernomen, want het kwam tot de. oren der Gemeente. Niet tot Petrus en Johannes alleen, als kerkelijke leiders, maar tot de gemeente. De gemeente als geheel draagt verantwoording. De uitbreiding van Gods Koninkrijk gaat de gehele kerk aan. Heidenen, en wel een groot getal, zijn tot het geloof gekomen, zij hebben zich bekeerd. Daar hebben grote veranderingen plaatsgevonden, de afgoden werden vaarwel gezegd en de levende God gediend. Nadat dit vernomen was, werd Barnabas uitgezonden, om wat uit het heidenendom vernomen was, te onderzoeken. Zo reist Barnabas naar Antiochië, tegelijk de verschillende christengemeenten bezoekende. In Antiochië mag Barnabas de genade Gods opmerken, dat zijn de grote werken Gods in de bekering van verloren zondaren. Heidenen werden tot God bekeerd. Aan hun afkomst en doodstaat ontdekt.

Hun godsdienst kwam openbaar als zonder God. Zij geloofden! Neen, niet zoals in onze dagen dat ze erbij behoren. In de weg van zaligmakende overtuiging leert de Heere Zijn volk dat ze er buiten staan. Dan ontvangen ze Godskennis, de heiligheid en de majesteit Gods wordt op het hart gebonden; daardoor wordt de zelfkennis geboren. Dan kunnen wij voor die God niet bestaan. Zij geloofden, dat is bij aanvang: geloven dat je onbekeerd bent, en dat niet kunt blijven. Dat brengt in de nood voor de Heere.

Die komen in de onmogelijkheid terecht van 's mensen zijde om behouden te worden. Zij gaan geloven dat het een eeuwig wonder zal zijn als de Heere nog naar hen zou omzien. Maar er staat ook van die Antiochiërs dat zij zich tot de Heere bekeerden. Vanuit de grondtekst is dit een bekering in woord en in daad. Het is in het leven van deze heidenen zichtbaar geworden. Er vond een algehele omkering plaats. Er is in hun leven plaatsgemaakt voor een gekruiste Christus. Door de bediening van de Heilige Geest zijn de vruchten ervan open- ~baar gekomen. Dat mag Barnabas aanschouwen. Het heeft hem verblijd, het gaat toch over de genade Gods.

Nu is er zo menigmaal veel wat bedroeft. Wat wordt er over de zonde heengeleefd. Wat is er een bedroeven van de Heilige Geest. Bij Barnabas mag er een overname zijn van het werk des Geestes, dat drukt iets af, en geeft verbinding aan elkander. Daar smelten harten ineen en krijgen Gods kinderen een betrekking op elkander.

Dat worden zoete banden.-Een teken van onze tijd is, dat het zo weinig gevonden wordt. Een naamchristen heeft veel woorden nodig om een ander van z'n geloof te overtuigen, maar als de Heere bij de Zijnen iets van het leven des Geestes geeft, dan zijn enkele woorden voldoende. Hier staat Gods werk tegenover mensenwerk en dan is er overname van elkan- " der. Neen, dan is Barnabas geen keurmeester maar een medie-broeder, die aanschouwen mag dat de Heere werkt in de harten van heidenen. Als dat opgemerkt wordt door Gods knechten, dan is er blijdschap. Dat God nog werkt in de donkerheid der tijden is tot troost, temidden van zoveel dat bedroeft. Het is een liefdevolle vermaning van Barnabas om bij de Heere te blijven. Door genade zijn ze daar terechtgekomen, n.l. aan de voeten des Heeren. Er was dus een leven met de Heere, dat is dicht bij de Heere, en dat geeft, een biddend leven, een afgezonderd leven, een vruchtbaar leven, in één woord een Godvrezend leven. Dit gaf Barnabas reden tot blijdschap. Daarom de vermaning, niet bestraffend, maar tot opwekking, om nu bij de Heere te blijven. Zijn dienst waarnemen, in Zijn wegen wandelen. Dan valt er een scheiding met de wereld, want dat leven met de Heere legt beslag op ons gehele leven. Van die christenen is wat uitgegaan in Antiochië. Het betekent dat ze een naam kregen, dat ze aangewezen konden worden. Het is in Antiochië openbaar geworden dat heidenen de Heere dienden, want ze leefden tot eer van God. Bevoorrechte plaats, bevoorrechte kerk, gezin of huis waar dit gevonden wordt. Het is ook een emstvolle vermaning. Barnabas wijst terug met de woorden, dat ze met een voornemen des harten bij de Heere zouden blijven. Dat voornemen wijst op een besluit. Er is een keus gevallen, dat is de vrucht van het onwederstandelijke werk van de Heilige Geest. Ze zijn als heidenen overtuigd geworden van hun nameloze armoede, van hun doodstaat en ellende.

Door middel van de prediking zijn de ogen geopend is er een weg der behoudenis gewezen. Maar het welbehagen des Vaders is het Evangelie der genade in Christus Jezus hen gepredikt. Dat heeft vruchten mogen dragen. Ook in uw hart? Daaruit is dat voornemen des harten geboren, dat is het werk van de Heilige Geest; door de zaligmakende overtuiging heeft het geleid tot het voornemen. Dit voornemen is geen opwelling van een ogenblik maar een overdenken, door overleg is er een besluit gevallen. Nu zegt Barnabas in de tekst: blijft bij uw voornemen. Het is dan ook een emstvolle vermaning. Een oproep tot standvastigheid, om te midden van de vele verleidingen staande te blijven. Een gewichtvolle waarschuwing. Petrus zou later aan de verstrooide vreemdelingen schrijven: benaarstig u om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen. Barnabas draagt z'n naam als zoon der vermaning of der vertroosting dan ook met ere. Weet hij de weg te wijzen, kent hij bij zichzelf vandaan de afwijkingen, de afdwalingen van het hart. Wat moeten vélen van Gods kinderen oók hierin zich aanklagen en veroordelen. Waar is dat oprechte voornemen des harten? Wat een ver afleven, want dan kan er zoveel mee door. Om met een voornemen des harten bij de Heere te blijven moet er noodzakelijk een vereniging tot stand zijn gekomen. Het blijven zegt ons een zijn met of bij de Heere, daar nu gebracht te worden is het werk des Geestes. Is het wonder van de zaligmakende bearbeiding, waardoor een goddeloze zondaar met God wordt verzoend.

Het is ook het wonder in de tekst: heidenen hebben dat voornemen des harten ontvangen om bij de Heere te mogen zijn en Barnabas vermaant hen om daarbij te blijven. Het moge ons geschonken zijn of worden. Hoe meer nu dat voornemen leven mag, naar die maat zal Gods kind dichter bij de Heere willen leven, dan heeft de wereld niet zoveel vat op ons. Dan zal er meer een haten en vlieden van de zonden zijn en de scheiding met de wereld openbaar komen. Want die uitwendig een vriend van de wereld is, in daden of woorden kan geen kind van God zijn. Een vriend van de wereld is een vijand van God. De Heere schenke door genade dat voornemen des harten bij aanvang of bij voortgang, waaruit de keus geboren wordt liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd ge genieting der zonden te hebben.

Krimpen a/d IJssel

Ds. J. de Pater.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen