De kerk alleen in Christus zalig

MEDITATIE

Ik ben zwart, doch liefelijk, gij dochteren van Jeruzalem, gelijk de tenten van Kedar, gelijk de gordijnen van Salomo. Hooglied 1:5a.

Nadat de bruid van Christus in de eerste verzen van ons hoofdstuk al haar heimvi'eeverlangen heeft geopenbaard, zegt zij nu tot de dochters van Jeruzalem: Ik ben zwart, doch liefelijk, gelijk de tenten van Kedar, gelijk de gordijnen van Salomo.

Zo zwart zij is in eigen oog, zo dierbaar is zij in Gods oog en zo beminnelijk is zij in het oog van haar bruidegom Christus. In het paleis van Salomo waren kostbare kleden en gordijnen tot versiering en verwarming. Dertien jaar bouwde Salomo aan zijn huis, voordat het geheel gestoffeerd was in voortreffelijke schoonheid. Welke een onderscheid met de tenten van zwart geitenhaar van Kedar, vervuild en verweerd als deze waren door regen en wind en het ruwe woestijnleven. Hoe kan de bruid zich nu toch in één adem vergelijken met die tenten en gordijnen? Wel, van zichzelf was zij evenmin een lust voor Gods ogen, als de zwarte geitenharen vellen in haar eigen oog. Doch in de ogen van haar bruidegom Christus was zij de Heere welgevallig, als de kostbare weefsels en borduursels van Salomo's huis.

Zij is lieflijk in Christus, in Wie de ganse Kerk volmaakt is, zonder vlek en rimpel, gewassen in Zijn bloed en geheiligd door Zijn Geest. Hij zegt van haar: Een enige is Mijn duive. Mijn volmaakte. En zij zegt van haar bruidegom Christus: Alleen door U ben ik, die ik ben. In de stille eeuwigheid gaf de Vader Zijn volk aan Zijn Zoon. Deze nam vrijwillig op Zich alles te volbrengen wat tot zaligheid van Zijn bruid nodig was. En de Heilige Geest aanvaardde het grote werk der toepassing van Christus' gezegende zoen- en kruisverdiensten. Lieflijk is zij om de borggerechtigheid van Christus. Hij alleen verwierf door Zijn lijden en bloedstorting voor haar de klederen des heils. Hij schonk haar de mantel der gerechtigheid.

O, wat is de bruid van Christus dan toch weigelukzalig, zodat zij door het geloof wel uitroept: Och of nu al, wat in mij is. Hem preez'! Wat is zij lieflijk in Zijn oog. Alleen in Hem is al haar heil en blijdschap.

Want toen zij waardig werd in een eeuwige nacht te moeten ondergaan, is deze gezegende Heere Jezus haar van de Vader geopenbaard. En toen God Zijn beeld kwam opeisen en de schulden moesten worden voldaan, werd zij voor Gods heilig recht gedagvaard.

Maar het waren Zijn gezegende lippen, die verkondigden: Vader, deze is zwart, doch lieflijk in Mijn oog. Zij was Uwe, maar Gij hebt Mij dezelve gegeven. Daar toonde Hij Zijn doorgraven handen en Zijn doorstoken zijde. Daar werd haar eeuwig gelukzalig lot, dat zij haar Bruidegom als een geschenk mocht ontvangen uit de handen van de Vader. Daar heeft zij Hem mogen omhelzen door het dierbare geloof En het was ook de Heilige Geest, Die haar vergezelde en toeëigende wat zij in Christus deelachtig was. En de briiid zelfheeft in verwondering en blijdschap uitgeroepen: De snoeren zijn mij in lieflijke plaatsen gevallen; ja, een schone erfenis is mij geworden.

De bruid van Christus is daarom hier als één die droomt. Zij, zo zwart en walglijk, gelijk de tenten van Kedar. Zij, lieflijk in Christus en bemind door de Vader. Gods Kerk vindt alleen in Christus haar zaligheid. En tóch belijdt de bruid dat zij zwart is.... Hoe is dat nu toch mogelijk, bij zulk een zalige wetenschap dat Christus haar Bruidegom is? O, het zijn haar dagelijkse afmakingen en ongerechtigheden, die haar in verborgen plaatsen tot God doen zuchten. En daarom, als zij ziet wie zij is, en behoorde te zijn, roept zij beschaamd uit: Ik ben zwart! Zwart vanwege het juk der zonde en het inwonend verderf Dat is haar tot gedurige rouw en smart. Het is haar ernstige lust en wil, om naar al Gods geboden volmaakt en met een volkomen hart te leven. Haar hoogst verlangen ligt in Asaf s lied: U al mijn liefde waardig schatten. Maar de praktijk van haar leven werd: Het goede dat ik wil, dat doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. Daarom belijdt zij met schaamte: Ik ben zwart, gelijk de tenten van Kedar. Doch God is de Getrouwe en blijft de Getrouwe, eeuwig en altijd. Want nu wordt zij juist zoals zij is: lieflijk in Zijn oog. Hij heeft Zijn bruid vrijwillig lief Lieflijk is zij in Zijn oog vanwege haar zelfverfoeiing, vanwege haar zwartheid. En dan slaat de Heere juist zulke wegen in, waardoor zij zich nooit zal kunnen verheffen op haar afkomst, of op hetgeen zij nu is. Haar Bruidegom maakte haar klein, maar houdt haar ook klein. Lieflijk is zij dan ook in haar gebedsleven, in haar gemeenzame omgang met God in Christus. Haar Bruidegom Zelf roept haar toe: Toon mij Uw gedaante, doe Mij uw stem horen, want uw stem is zoQt en uw gedaante lieflijk. En in haar klachten en benauwdheid roept Hij haar toe: Ik ben het. Die al uw ongerechtigheden vergeeft, Die al uw krankheden kent, Die u leidt naar Mijn raad en daarna opneemt in eeuwige heerlijkheid.

Kunt ge het de bruid van Christus nazeggen: Ik ben zwart, doch lieflijk? Want zwart zijt ge! Zwart door de zonden en de misdaden die u vérdoemelijk maken in de reine en heilige ogen des Heeren. Het moge u aangrijpen, opdat ge daarmee in de nood mocht geraken aan Gods voeten. U leeft nog in het kostelijke heden der genade, waarin de Heere Zich wendt tot het gebed desgenen die gans ontbloot is, de welaangename tijd, waarin Hij getuigt: Wie Mij aanroept in de nood. Vindt Mijn gunst oneindig groot.

En dan zijn er misschien ook, die zichzelf gedurig afvragen: Zou hetgeen ik ondervindt, wel van de Heere zijn? Wel, onderzoekt uw hart toch eens nader. Kent ge iets van het leven van de bruid? Werden uw ogen niet geopend voor uw diepe rampstaat? Doet de Heere u onrecht, als Hij u eeuwig zou voorbijgaan? Smart het uw ziel niet juist Hèm te moeten missen? Maar ge kunt toch óók niet ontkennen, dat Hij iets van Zijn dierbare Persoon en liefde in uw ziel verklaarde. Weent ge Hem niet gedurig achteraan: Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm; want de liefde is sterk als de dood; de ijver is hard als het graf; haar kolen zijn vurige kolen, vlammen des Heeren. Vele wateren zouden deze liefde niet kunnen uitblussen; ja de rivieren zouden ze niet verdrinken; al gaf iemand al het goed van zijn huis voor deze liefde, men zou hem ten enenmale verachten, Hoog lied 8:6, 7.

O, legt u dan als één, die onwaardig is; als één die alles verbeurd heeft en rechtvaardig de -eeuwige dood verdiend heeft, aan Zijn gezegende voeten. En blijf daar liggen als de zondares in het huis van Simon, totdat u zelfhef uit Zijn mond mag vernemen: Ga heen in vrede; uw zonden zijn u vergeven.

En wanneer ge met de bruid van Christus mag leven uit de wondere geloofsvereniging met Christus, laat dan uw leven zijn een lofprijzing op deze gezegende bruidegom Christus. Want: Dit volk heb Ik Mij geformeerd; zij zullen Mijn lof vertellen. Hij is blank en rood en draagt de Banier boven tienduizend. Hij wilde de zwartheid van de stervende zondaar op Zich nemen. En als Hij eens Zijn duurgekochte bruid als een reine maagd, zonder vlek en rimpel de Vader voorstelt, zal haar oog eeuwig op Hem mogen staren, op de Koning in Zijn schoonheid, op het Lam, Dat haar wies in Zijn wonden en verloste van al haar zonden.

A.

Ds. J.M. Kleppe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen