Uit de lektuurmand

BENT U TWEETALIG?

Spreekt u naast het ABN (de officiële taal, die in scholen, kerken, rechtspraak, regeringsorganen enz. gesproken wordt) ook nog een dialect of streektaal? Zeg het maar gerust. U hoeft zich daar helemaal niet voor te schamen. Het is toch uw moedertaal? Ik weet wel dat vele dialectsprekers zich in gezelschap van alleen ABNsprekers zich niet op hun gemak voelen. De oorzaak hiervan zal wel zijn dat nietdialectsprekers zich vaak kleinerend over een dialect uitlaten. Geheel ten onrechte overigens! „Lelijke talen bestaan niet." Deze uitspraak is vap prof dr. A. M. Hagen, die enkele weken geleden is benoemd tot hoogleraar in de dialectologie (wetenschap der dialecten) in Nijmegen. Hij deed die uitspraak tijdens een interview dat de NRC hem afnam naar aanleiding van de rede bij zijn ambtsaanvaarding. Met genoemde uitspraak ben ik het van harte eens. Een norm of maatstaf waarnaar men kan beoordelen of een taal (dialect) mooi of lelijk is, bestaat er niet. Zo'n oordeel is zuiver subjectief (persoonlijk).

We moeten dus twee zaken goed in 't oog houden: niemand hoeft zich voor zijn of haar moedertaal (dialect) te schamen, en nog minder heeft iemand wanneer of waar ook het recht, dialect te minachten of bespottelijk te maken. Het laatste getuigt alleen maar van grote onkunde.

Ik denk dat er onder mijn lezers en lezeressen heel veel dialectsprekers zijn: in Twente, de Graafschap, de Veluwe, de Betuwe, Brabant en Zeeland liggen vele van onze gemeenten. Een andere zaak is, en daarop wil ik ook graag wijzen, dat een dialectspreker met zijn dialect niet overal in ons goede landje terecht kan. Iedere dialectspreker dient dus ernaar te streven het ABN of de standaardtaal zo goed en zo vlot mogelijk te beheersen. Dat is in zijn eigen belang. Zodra hij zijn streek verlaat om elders te werken, verwacht men eenvoudig van hem dat hij ABN spreekt. Doet hij dit niet, dan is dat een handicap voor hem.

Wanneer we bedenken wat de oorzaak is van de grote verscheidenheid 'der talen, nl. de hoogmoed van de mens, zoals die zich uitte bij de torenbouw van Babel, past ootmoed en vernedering ons en dan hoeft niemand er prat op te gaan dat hij of zij in eigen oog zo'n voortreffelijke taal spreekt, en die of die zich van zo'n „raar" of „lelijk" dialect bedient. In Bijbels licht gezien zijn we, ook wat ons spreken betreft, allemaal familie van elkaar, d.w.z. we liggen allen onder het oordeel van de spraakverwarring die de Heere in het land van Babel zond.

Gelukkig de mens die de geestelijke taal verstaat welke Gods kinderen door genade mogen kennen. Als deze taal door Jehovah's gunstelingen in onderling contact wordt gebruikt, is er geen spot of laatdunkendheid, maar blijdschap en verwondering in de Heere!

G.

Kpj.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen