Een vallend blad

't Is weer herfst geworden. De bomen laten hun bladeren vallen. Staan wij in het voorjaar stil bij het ontluikend leven, het najaar wijst er ons op dat niets hier zijn stand kan behouden. Elk jaarseizoen hebt Gij tot stand gebracht, zo zingt de dichter van Psalm 74.

Voor wie er oog voor krijgen mag is de herfst een prediking van de voorbijgang van het leven. In de bladeren die van de bomen vallen dienen wij te zien dat wij hier geen blijvende stad hebben en dat er een eind aan ons leven op aarde komt.

Jesaja vergelijkt het leven van een mens met een afvallend blad: en wij allen vallen af als een blad! Niemand uitgezonderd! Jong en oud, rijk en arm. Voorwaar, niets is zekerder dan de dood en niets is onzekerder dan het leven. Treffender kan de broosheid en kortstondigheid van ons leven nauwelijks worden weergegeven.

En zelfs in de natuur wordt het spreekwoord bevestigd dat oude mensen moeten sterven en dat jonge mensen kunnen sterven. Wat vallen er reeds vele bladeren van de bomen voordat er in de herfst de laatste afvallen. Er zijn bladeren die vallen terwijl ze nog maar nauwelijks uit de knop gekomen zijn en er zijn bladeren die midden in de zomer vallen, doch in elk geval vallen de laatste bladeren in de herfst. En wij allen vallen af als een blad. Wat zijn we broos en teer, geliefden. Reeds één zuchtje wind in het vroege voorjaar of in de zomer kan genoeg zijn om ons levensblad te laten afvallen, laat staan een stormwind in het najaar!

Waarom toch zullen alle mensen als een blad afvallen? Welk een ingrijpende vraag! Gods Woord geeft er het antwoord op. In ons tekstvers staat voorts nog: doch wij allen zijn als een onreine, en al onze gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed. Onze misdaden voeren ons henen weg als een wind. Daar hebt ge de oorzaak en het antwoord! Vanwege onze zonde! Door de zonde is de dood in de wereld gekomen en de dood is doorgegaan tot alle mensen. De bezoldiging der zonde is de dood. Vandaar: en wij allen vallen af als een blad.

Maar wat is er een onderscheid tussen het afvallen van een blad in de natuur en het sterven van een mens, dat bij een afvallend blad vergeleken wordt. Een afvallend blad verteert en houdt op te bestaan, omdat het slechts een tijdelijk bestaan heeft gehad. Doch een mens heeft een eeuwigheids-bestaan.

En nu zal het er op aan komen voor ons allen, geliefde lezers en lezeressen, of wij moeten of mogen afvallen als een blad.

Wanneer wij onbekeerd gaan sterven, dan moeten wij afvallen, dan zal de dood een betaling zijn voor de zonde. Maar Gods volk mag afvallen, omdat de Borg Jezus Christus voor hen betaald heeft en aan Gods gerechtigheid volkomen genoeg gedaan.

Voor een onbekeerde zal het afvallen als een blad gepaard gaan met een doorgang tot het eeuwig verderf, doch voor Gods volk zal het afvallen als een blad gepaard gaan met een doorgang tot het eeuwige leven.

Zijn wij nog onbekeerd, moge Gods Geest u de sprake uit de natuur leren dat de mens naar zijn eeuwig huis gaat. Wanneer? Als de wind zich over 't land laat horen! Dat kan elk ogenblik zijn. Bepale Gods Geest ons bij de oorzaak van het sterven, de zonde. Dan wordt sterven onze eigen schuld en elke dag wordt het een wonder dat we er nog zijn. Tot op heden is uw blad nog niet afgevallen. Dat wil zeggen dat het nog genade-tijd is. Doch haast u en spoedt u om uws levens wil. Eén zuchtje wind is voldoende en het wordt eeuwigheid. Of mogen we door genade weten, bij aan- of voortgang, hoe vergankelijk we zijn? Is dat afvallend blad ons beeld en is het eigen schuld geworden? Moesten we het sterven gaan billijken en kregen wij een welgevallen aan de straffen onzer ongerechtigheden? Dan deed dit u met Jesaja zeggen: ja Heere, dat afvallen als een blad komt nu door mijn misdaden. Want onze misdaden voeren ons henen weg als een wind. Er is een volk dat gaat leren sterven voor het sterven wordt, en voor zo'n volk zal het meevallen. Wanneer Gods Geest niet slechts ontdekt aan de dood in zichzelf, maar ook de ogen opent voor het leven dat door Christus is aangebracht. En om dat nieuwe leven Zijn Kerk nu te kunnen schenken was het noodzakelijk dat ook het levensblad van die gezegende Heere Jezus kwam af te vallen. Jesaja schrijft ervan in hoofdstuk 53: want Hij is afgesneden geweest uit het land der levenden.

In de weg van plaatsbekleding en schuldoverneming heeft de Borg het eeuwige leven voor de Zijnen verworven. Toen Hij afviel als een blad was dat de genade-prediking voor Zijn volk: Ik voor u!

Alleen omdat Sions Borg aan Gods gerechtigheid volkomen genoeg gedaan heeft mag Gods volk er de rijke bate van hebben. En wat die bate is?

Wel, wanneer het sterven wordt, dan moeten zij niet afvallen als een blad, maar zij mogen als een blad afvallen. En dat op eeuwige rechtsgronden: het welbehagen des Heeren zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan. O m de arbeid Zijner ziel zal Hij het zien, en verzadigd worden. Door Zijn kennis zal Mijn Knecht, de Rechtvaardige, velen rechtvaardig maken, want Hij zal hun ongerechtigheden dragen. Daarom zal ik Hem een deel geven van velen, en Hij zal de machtigen als een roof delen, omdat hij Zijn ziel uitgestort heeft in de dood, en met de overtreders is geteld geweest, en Hij veler zonden gedragen-heeft, en voor de overtreders gebeden heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen