Gebed en handdruk

(2)

De handdruk

Wat de betekenis is van deze handdruk onder aan de preekstoel, daarover zijn ook op Geref erfde meningen niet gelijk. In ieder geval moet in deze handdruk meer gezien worden dan een beleefdheidsformaliteit, een daad van vriendelijkheid en hartelijkheid.

Anderzijds kan niet gesteld worden dat door de handdruk van de dienstdoende ouderling de predikant nu de bevoegdheid krijgt om in Naam van God en in Naam van Christus het Woord Gods te prediken. De ware prediker toch moet een van God Zelf geroepen prediker zijn. God de Heere heeft deze last aan Zijn knecht opgelegd en dan zal deze pas in waarheid kunnen zeggen: Wij zijn gezanten van Christus' wege om het Woord Gods te prediken; om dan in de Naam van Christus de sleutels van het Koninkrijk der hemelen te bedienen. En eenmaal zal de prediker ook rekenschap voor God moeten afleggen hoe hij dat gedaan heeft.

Zo schrijft de apostel Paulus in 1 Kor. 3: „Want niemand kan een ander fundament leggen dan hetgeen gelegd is, hetwelk is Jezus Christus. En indien iemand op dit fundament bouwt goud, zilver, kostelijke stenen, hout, hooi, stoppelen, eens iegelijks werk zal openbaar worden, want de dag zal het verklaren, dewijl het door vuur ontdekt wordt, en hoedanig eens iegelijks werk is, zal het vuur beproeven". Wie daar de zwaarte van gevoelt, en de van de Heere Zelf geroepen dienstknecht zal dit gevoelen, kan Gods Woord niet prediken zonder de gedurige ondersteuning en verlichting van de hemel, ook al „om het snode van het kostelijke te scheiden".

Maar de dienst des Woords is ook een ambtelijke taak. God is een God van orde die Zijn regels gegeven heeft waaraan de prediker zich moet houden en zich moet onderwerpen. Het Woord Gods moet gepredikt worden vanuit de kerkeraad, aan wie de Koning van Zijn kerk de leiding en besturing van de gemeente heeft opgedragen. Door de handdruk die de predikant nu onder aan de kansel ontvangt, wordt voor het oog van de gehele gemeente tot uitdrukking gebracht, dat deze prediking nu een ambtelijke dienst is. De kerkeraad geeft de door God Zelf geroepen en gevolmachtigd dienaar des Woord gelegenheid zijn taak te volbrengen, en de dienst is dan meer dan een toespraak in een of ander gezelschap. Het is een ambtelijke verkondiging van Gods Woord in het midden van de gemeente. Tevens wordt door de handdruk voor de ge­

meente getoond, dat de kerkeraad mede de volle verantwoordelijkheid op zich neemt en daardoor ook de verantwoordelijkheid draagt voor wat er in de kerkdienst plaatsvindt of gepredikt wordt. Tevens is de handdruk voor de prediker ook een bemoediging dat hij weet dat hij niet alleen staat in het verrichten van zijn zware en verantwoordelijke taak, de kerkeraad staat achter hem om hem te steunen.

Deze verantwoordelijkheid van de kerkeraad houdt ook in dat na afloop van de dienst door de ouderling een handdruk wordt gegeven. Deze handdruk houdt echter niet in dat nu elk woord en elke uitdrukking van de predikant door de kerkeraad wordt overgenomen. Natuurlijk kan een dominee in zijn preek wel eens wat zeggen waarover de dienstdoende ouderling wat anders denkt. Het kan ook voorkomen dat er over een bepaalde tekst een andere exegese wordt gegeven dan dat de ouderling zelf meent. Er is echter vrijheid van exegese, voor zover zij niet strijdig is met de Belijdenis der kerk. Wanneer echter de inhoud van de preek overeenstemt met de Belijdenis, mag dit geen reden zijn voor de dienstdoende ouderling om de handdruk na de dienst te weigeren. Dit mag hij alleen doen wanneer de prediking niet de toets van Gods Woord en de Belijdenis kan doorstaan. Bovendien zal de dienstdoende ouderling dan steeds moeten bedenken dat hij handelt niet alleen voor zichzelf, maar namens de gehele kerkeraad. Het geven van de handdruk is in naam van de gehele kerkeraad, maar dit geldt dan ook als hij deze handdruk weigert. Hiervan is hij dan verantwoording schuldig aan de gehele kerkeraad. Geen persoonlijke gevoelens en opvattingen mogen hiervoor de maatstaf zijn, maar de mening van de gehele kerkeraad.

Het weigeren van de handdruk is dan ook een zeer ernstige zaak en mag niet zomaar lichtvaardig gedaan worden. Zo het echter wel nodig mocht zijn, dan zal na afloop van de dienst, direkt of later, deze zaak in een volle kerkeraad met de predikant moeten doorgesproken worden. Blijkt de dienstdoende ouderling naar de mening van de kerkeraad verkeerd gehandeld te hebben, dan zal deze ouderling daarover zijn leedwezen moeten uitspreken. Het zal dan ook in de gemeente meegedeeld moeten worden, omdat het voor de ogen van de gemeente heeft plaatsgevonden. Heeft de handeling van de dienstdoende ouderling wel de instemming van de kerkeraad, dan zal deze zaak met de predikant in het reine gebracht moeten worden om verdere ergernis en opschudding in de gemeente te voorkomen.

's-Gravenhage,

ds. K. de Gier.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen