Terloops

Sport - verworden tot afgoderij

De sport houdt miljoenen Nederlanders in zijn ban. In dit jaar trokken de voetbalwedstrijden om het Europese kampioenschap de aandacht. Amper waren deze achter de rug of de belangstelling ging uit naar het race-fietsen, want de Tour de France was begonnen. Direkt na de afronding van deze wedstrijden begonnen de Olympische Spelen in Seoul. Toen dit spektakel achter de rug was, namen de voetbalwedstrijden om het wereldkampioenschap een aanvang. De televisie zendt marathon-series uit over deze sportgebeurtenissen, kranten verzorgen wekelijks dikke sportbijlagen, supporters reizen uren lang om een wedstrijd mee te kunnen maken, meestal na zich eerst bedronken te hebben. Deze supporters zijn zelf volledig passief Zij beperken zich tot toekijken hoe weinigen zich mateloos inspannen en moedigen hen met hun gebral aan. Het zou gezonder zijn als zij zelf lichaamsbeweging namen. Het gaat deze schreeuwers om het resultaat en niet om het spel.

Het gaat om de spanning, de ademnood, de hartkloppingen, die men oploopt als het voor de eigen partij verkeerd dreigt te gaan en de roes als de eigen club toch wint. Zo heeft een televisiekijker onlangs geweigerd zich naar het ziekenhuis te laten vervoeren toen hij tijdens een spannende wedstrijd een hartaanval kreeg. Na afloop van de wedstrijd was het te laat om deze man nog te helpen: hij was bij aankomst in het ziekenhuis overleden.

We lezen ook over overheidspersonen, die zich veel moeite getroosten om bij belangrijke wedstrijden aanwezig te kunnen zijn. Winnende sportslieden worden als helden binnen gehaald, zij kunnen rekenen op een officiële ontvangst in hun woonplaats en op vorstelijke geschenken. Er gaan miljoenen om in de sportwereld.

Zo holt de mens buiten adem achter de ene sportmanifestatie na de andere aan. Hij heeft geen tijd meer om na te denken over zijn tijdsbesteding, of de zin van zijn leven of om een goed boek te lezen. En niemand stelt vragen naar de zin van dit gebeuren. Zo kritisch als men anders is, zo kritiekloos rolt de golf van sportverdwazing over ons heen. Wat heeft de huidige wedstrijdsport nog met ontspanning te maken? Wat heeft het voor zin als iemand een fractie van een seconde sneller is dan zijn maat? Wat heb je eraan als iemand na een training van jaren een paar gram meer van de grond weet te tillen dan zijn concurrent? Waarom die hysterische uitbarsting van vreugde als Nederland wint, terwijl het winnende punt door een gehuurde buitenlandse speler is gemaakt? Opgeschroefd en onnatuur- lijk enthousiasme! De sport heeft zijn karakter van spel en ontspanning volledig verloren en is verworden tot strijd. De concurrentie is genadeloos geworden. Sport draagt niet meer bij tot vermindering van stress, maar is integendeel zelf een kwaadaardige vorm van stress geworden. Als na maanden van inspannende en slopende training de wedstrijd toch verloren wordt, stort de wereld in voor de sporter. Wint hij dan beleeft hij of zij "de mooiste dag van mijn leven" en lijkt het hoogste levensdoel bereikt te zijn. Geen enkele dierenvriend zou van een dier de afmattende inspanning verlangen die van jeugdige sporters wordt gevergd. Een arts zou terstond willen ingrijpen wanneer men de volledige uitputting van jonge sporters ziet op het moment dat zij na een wedstrijd bij de finish arriveren. In plaats dat sporters zich toeleggen op een harmonische ontwikkeling van het gehele lichaam ontwikkelen zij een bepaald facet tot in het extreme. Noch minder komen zij er toe zich toe te leggen op de ontwikkeling van de geest.

Thans is het uiterste van het menselijk kunnen bereikt. Men kan de prestaties alleen nog maar opvoeren als men kunstgrepen toepast: doping, pepmiddelen en massage. Topsport is de verheerlijking van de jeugd. Als men na een bepaalde leeftijd niet meer mee kan doen, wordt men genadeloos uitgesloten van verdere deelname. Even spoedig wordt men vergeten. Bekers en medailles vormen de schimmige herinnering aan wat men eenmaal was.

Deze sportverdwazing is van alle tijden geweest. Reeds in de Oudheid haalde men de winnaar van de spelen in met groot gejubel. In Griekenland stelde men de winnaar vrij van belastingen en kreeg hij gratis levensonderhoud. Stadsbesturen sloofden zich uit om sportvelden en gebouwen neer te zetten. De Romeinen bouwden stadions waarin 200.000 toeschouwers plaats konden nemen.

Het is goed als wij aan lichaamsbeweging doen. Het is zelfs noodzaak ons lichaam op gezonde wijze te onderhouden, mits het om gezonde ontspanning en lichaamsbeweging is begonnen. Volgens het woordenboek is sport ook een ontspannende lichaamsbeweging. Het is beter actief te zijn dan passief toeschouwer. Maar de vorm waarin de hedendaagse sport gegoten is, is dwaas en overdreven.

De huidige wedstrijdsport getuigt van verdwazing en verblindheid. Daar hebben wij ons verre van te houden. Daardoor wordt sport tot een beladen begrip. Hier neemt de sport de mens in beslag en heerst zij over miljoenen geesten. Hier is de sport geen middel meer om gezond te leven, maar is ze doel in zichzelf geworden.

Voor de wijze waarop wij onze (vrije) tijd besteden, zijn wij verantwoording verschuldigd aan God. Dat geldt ais wij ons lichaam verwaarlozen door er een ongezonde leefwijze op na te houden. Dat geldt ook als wij onze lichaamskracht overspannen en onze tijd verbeuzelen met sporten.

Apeldoorn,

H. A. Hofman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen