De droefheid naar God

(4)

Wanneer wij al enkele malen hebben stilgestaan bij de betekenis van de droefheid naar God, dan zal dit bijbelse kernbegrip ons nog duidelijker worden wanneer wij dit vergelij­ ken met de droefheid der wereld. Immers in 2 Kor. 7 : 10 spreekt Paulus over tweeërlei droefheid tegenover elkaar: Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt de dood."

Wat moeten wij nu verstaan onder die droefheid der wereld? Het is een droefheid, die niet verder komt dan de dingen van de wereld, die kan worden weggenomen met de dingen der wereld. Ezau was bedroefd, hij snikte als een kind, hij riep uit: "Zegen mij, ook mij, mijn vader." Maar zijn droefheid was niet anders dan een droefheid der wereld. Het ging hem om de zegen, niet om de Zegenaar; om de gave, niet om de Gever. Van Achab lezen wij ook, dat hij bedroefd was. Hij kon de wijngaard van Naboth niet bemachtigen. Hij keerde zich naar de wand. Ook Rachel was bedroefd, want zij had geen kinderen. Zij weigerde zelfs vertroost te wezen. Zij riep het uit: "Geef mij kinderen, of indien niet, zo ben ik dood."

In al de genoemde voorbeelden zien wij, wat de droefheid der wereld is. Geef Ezau de zegen, geef Rachel kinderen, geef Achab de wijngaard, en het is goed, zij zijn getroost. Deze droefheid komt niet verder dan de dingen der wereld, kan getroost worden met aardse zaken. Geef gezondheid op het ziekbed, geef voorspoed bij tegenspoed, geef vreugde in verdriet, en het is goed, men is getroost en men kan het buiten God stellen. Voelt u het verschil met de droefheid naar God? De naar God bedroefde kan niet getroost worden met de dingen van beneden, naar God Zelf strekt hij zich uit, om God is het hem te doen.

In de droefheid der wereld kan men wel eens worden opgeschrikt, kan soms een uiterlijke levensverbetering optreden, maar geen innerlijke vernieuwing van het hart, geen vluchten tot God met smeking en geween, men blijft dezelfde en met de hond keert men terug naar het uitbraaksel. De droefheid der wereld gaat alleen maar over de gevolgen van de zonde. Droefheid, omdat u in rouw bent, ziek bent, eenzaam en onbegrepen uw weg moet gaan. Er wordt zoveel geweend in deze wereld, want de gevolgen van de zonde zijn zo bitter. Er is zoveel tegenspoed, moeite, verdriet en zorg. Wie heeft er niet mee te maken? Deze wereld wordt wel een tranendal genoemd en het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet, zo zegt Mozes. Er is zoveel le­ vensmoeheid en levensellende, er zijn zoveel gebroken idealen. Er worden zoveel tranen geschreid, maar er vallen zo weinig tranen in Gods fles. Wanneer de gevolgen van de zonde worden weggenomen, dan is men getroost. Dat is nu de droefheid der wereld. In de droefheid naar God is het echter heel anders; daar weent men over de zonde zelf, omdat men daarmee de Heere heeft vertoornd en beledigd, omdat men daardoor van God is gescheiden. Daarom wordt in de droefheid naar God gewerkt de kennis van de noodzakelijkheid en onmisbaarheid van Christus, terwijl men het in de droefheid der wereld buiten de Zaligmaker stellen kan.

De droefheid der wereld is uiteindelijk toch een bijten in de stok, waarmee wij geslagen worden. Het is ten diepste een droefheid met een Godevijandig karakter. De droefheid der wereld vlucht van God af en niet naar God toe. Kaïn riep uit, dat zijn zonde groter was dan dat zij vergeven zou kunnen worden, maar hij vluchtte ermee bij God vandaan. Judas kermde het uit, dat hij onschuldig bloed verraden had, maar hij vluchtte ermee in de eeuwige nacht. Wat een verschil met de droefheid naar God, want daar vlucht men juist naar de Heere toe, daar kan men God niet meer missen. In de droefheid naar God is een vluchten naar een God, Die men vertoornd en beledigd heeft. Wat in de droefheid der wereld wordt gemist, dat wordt in de droefheid naar God aangetroffen, namelijk de liefde, door de Heere Zelf in het hart gelegd. En die liefde kan niet meer bij God vandaan blijven. Ook Gods kinderen moeten tot hun smart nog zoveel vleselijke droefheid van binnen waarnemen. Ook alle tranen van Gods kinderen vallen niet in Gods fles. De oude mens der zonde moet immers worden meegesleept. Het nieuwe leven echter schreeuwt niet in de allereerste plaats over de gevolgen van de zonde, over de straf, maar dat schreeuwt allereerst om God Zelf

Zo maakt de vergelijking met de droefheid der wereld ons nog duidelijker, wat de droefheid naar God inhoudt. De droefheid naar God, het is zo'n wonderlijke droefheid. Denk niet, dat het leven van Gods kinderen een leven van enkel droefheid is. De wereld heeft alleen maar droef­ heid, en het loopt uit op de eeuwige droefheid. En daartegenover is er in de droefheid naar God meer blijdschap en zoetheid dan heel de wereld geven kan. Vraag eens aan die naar God bedroefden, of zij hun droefheid willen ruilen voor de blijdschap van deze wereld. Zij zullen uitroepen: "Liever heel mijn leven naar God wenen, dan de blijdschap van beneden!" De naar God bedroefden ervaren toch, door hun tranen heen, dat de dienst van God een liefdedienst is. In de droefheid naar God ligt een vervulling, die de wereld niet kent.

Eén traan, in waarheid naar God geschreid, weegt ver op tegen duizend werelden. Hoeveel te meer dan, als God Zich over die wenenden ontfermt, als Hij die wenenden vertroost en hen uitzicht geeft op de ruimte, die in Christus is! En de vreugde van de wereld? Die is zo leeg en spat als een zeepbel uit elkaar. Zalig dan degenen, die de droefheid naar God mogen kennen. Zalig? En zij wenen, zij zijn God kwijt, zij zijn ongelukkig in zichzelf Toch noemt Christus Zelf hen zalig, wanneer Hij het zegt: Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden." (Matth. 5:4). Christus zegt niet, dat zij zalig zullen worden, nee, nog sterker, dat zij al zalig zijn. Waarom? Wel, omdat die tranen van de droefheid naar God in Gods fles vallen, omdat zij worden bewaard in Zijn register. Die tranen behoren tot de vruchten van het werk van Christus, tot de vruchten van Zijn borgtochtelijke tranen. En deze droefheid baant de weg naar de eeuwige blijdschap. Nee, dat kunnen die naar God bedroefden van zichzelf niet bezien. Maar het ligt onwankelbaar vast in die God, Die zo getrouw is als sterk en zo sterk als getrouw. Want Gods goedheid zal hun druk eens verwisselen in geluk. Zo mochten wij dan in een aantal artikelen stilstaan bij de droefheid naar God. Mogen wij er iets van kennen? Van dat schreeuwen naar God en dat wenen over onze zonden? Of gaat onze droefheid niet verder dan de dingen der wereld? De droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, maar de droefheid der wereld werkt de dood. Daarom, zalig degenen, die naar God bedroefd zijn. Het is een droefheid, door God Zelf gewerkt, en daarom een Godewelgevallige droefheid. De Heere ziet hun tranen, Hij kent hun verdriet, Hij telt hun omzwervingen. Hij zal die tranen eens drogen. Dat is het evangelie: Zij zullen vertroost worden. Moet u met tranen zaaien? Houdt dan toch maar moed. U zult met gejuich maaien. Hij zal geven sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid en het gewaad des lofs voor een benauwde geest.

Paulus zegt, dat de droefheid naar God een onberouwelijke bekering werkt tot zaligheid. Het is dus een droefheid, die niet ledig laat, maar die bekering meebrengt. Daarom hopen wij in een volgende reeks artikelen nader na te gaan, wat het schriftuurlijk begrip bekering inhoudt. En laten wij steeds ons eigen hart er naast leggen met de bede om licht van boven. Want het gaat erom, wat wij persoonlijk van al deze zaken mogen kennen.

(Slot)

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen