De lastering van de Heilige Geest

(4)

Het karakter van de lastering

Wij zien het karakter van de lastering tegen de Heilige Geest reeds getekend. Het werk van de Geest werd door de Farizeeën voor duivelswerk uitgemaakt. De lastering tegen de Heilige Geest wordt bedreven, wanneer iemand uit enkel haat en moedwil, tegen de overtuiging door de Heilige Geest in. Hem weerstaat, lastert en de Zijnen vervolgt. Dus niet wanneer iemand uit zwakheid of vrees zoals Petrus, noch uit onwetendheid zoals Paulus, de evangelische waarheid verzaakt of bestrijdt. De verloochening van Petrus en het zondige eertijds van Paulus bewijzen, dat voor die zonden uit zwakheid of onwetendheid vergeving is in het bloed van de Heere Jezus Christus.

Jezus stelt tegenover elkaar de lastering tegen de Zoon des mensen, die vergeeflijk is, en de lastering tegen de Heilige Geest die onvergeeflijk is. Onder dit voorbehoud echter, dat de lastering tegen de Zoon des mensen alleen dan vergeeflijk is, wanneer uit menselijke zwakheid, uit vrees of uit onwetendheid Christus' Persoon, ambt en leer tegengesproken of gelasterd wordt. Met te zeggen: "Maar wie tegen de Heilige Geest gelasterd zal hebben, die zal het niet vergeven worden, noch in deze, noch in de toekomende eeuw", bedoelt Christus te zeggen: "Wie Mij moedwillig en uit haat, tegen de overtuiging van de Heilige Geest in zal hebben geloochend of gelasterd". Daar doelt Jezus op. Het gaat de Farizeeën immers om Hem? Hij heeft een onreine geest, zo hebben zij gezegd. Zij hebben gezien wat de Heere Jezus door de Heilige Geest heeft gedaan. Tegen die overtuiging in hebben zij Hem gelasterd. De schare was onder de indruk van het gebeuren, maar zij niet. Zij hebben tegen hun geweten in gehandeld.

Een oordeel of een waarschuwing?

Er is vaak geschreven over de vraag of de Farizeeën hier de onvergeeflijke zonde hebben begaan, ja of nee. Voorstanders van de opvatting, dat zij de zonde bedreven hebben, leggen het Woord van Jezus uit als een veroordeling van de Farizeeën. Anderzijds moeten wij bedenken, dat deze gebeurtenis mede heeft geleid tot de kruisdood van de Heere Jezus. Als Jezus deze waarschuwing indringend heeft uitgesproken, dan gaat Hij Zijn weg vervolgen naar het kruis. Ook daar zal lastertaal tegen Hem worden uitgesproken door de voorbijgangers, door Zijn bewakers bij het kruis en door de moordenaars, die naast Hem gehangen zijn aan het kruishout. Maar ondanks dit alles is het definitieve, de eindbeslissing er nog niet. Tegen Hem zijn veel lasterlijke woorden gesproken, tot in Zijn diepste verlating toe op Golgotha. Maar niets van dit verschrikkelijke, onmenselijke sluit de weg naar de vergeving definitief toe.

Uit de diepe nood klinkt Zijn bede om vergeving voor Zijn vijanden: "Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen". In het laatste deel van deze bede vinden wij een duidelijke heenwijzing naar de onwetendheid van Zijn verraders en moordenaars. Je zou zeggen na zoveel woorden en roepstemmen van Jezus, na zoveel duidelijke wonderen, verricht door de Heilige Geest kun je hen toch nauwelijks nog onwetendheid toeschrijven! Maar Christus doet het wel. Nadrukkelijk bidt Hij, als argument tot vergeving: "Want zij weten niet wat zij doen".

Dit alles heeft zeker te maken met de staat van Christus' vernedering, die tegelijkertijd verberging en omsluiering is van Zijn heerlijkheid en Majesteit. Er was nog allerlei onzekerheid ten aanzien van de Zoon des mensen. In Zijn optreden liggen allerlei schijnbaar tegenstrijdige ver­ schijnselen. Er is ook veel onwetendheid bij vriend en vijand. Zelfs Zijn discipelen hebben veel onkunde aan de dag gelegd omtrent het werk van de Messias.

Hij komt als Messias, maar dan wel als de vernederde Messias. Hij is de Koning van Sion, maar Hij is nederig en Hij heeft geen plaats om het hoofd op neer te leggen. Hij is nog omsluierd. Eerst later, als de Pinksterdag is aangebroken, zal het volle licht over Hem opgaan. Gedurende Zijn omwandeling op aarde is er geen enkele climax van menselijk verzet, die als zodanig reeds zou liggen buiten de grens van het genadeland. De verberging, de omsluiering van Christus in Zijn vernedering biedt weliswaar geen enkele verontschuldiging, noch voor Zijn discipelen, noch voor Zijn vijanden, maar de definitieve beslissing is er nog niet.

Zijn woorden zijn vol van een ernstige en zeer diepe waarschuwing, maar het is nog geen oordeel. Het onverstand, het ongeloof en het verzet is nu nog in onwetendheid. Paulus, eertijds zelf een Farizeeër, schrijft later aan Timotheüs over deze onwetendheid: Maar mij is barmhartigheid geschied, dewijl ik het onwetende gedaan heb in mijn ongelovigheid" (1 Tim. 1:13b). Maar straks, als op de Pinksterdag de volle openbaring er zal zijn, dan zullen verzet en ongeloof het onvergeeflijke antwoord zijn op de openbaring van het vleesgeworden Woord, en zal het een moedwillige en opzettelijke verwerping van Christus en Zijn offer betekenen. Wanneer de Farizeeën deze dingen tegen Hem zeggen, is het nog niet zover. Vandaar dat Hij voorgaat naar het kruis. Vandaar dat Jezus Zelf aan het kruis nog om vergeving voor Zijn vijanden heeft kunnen bidden. Met name op grond van het laatste, besluiten velen dat de Farizeeën de eigenlijke zonde tegen de Heilige Geest nog niet gedaan hebben. Jezus roept hen als van de laatste grens vandaan; Hij roept hen terug in het land van Gods genade.

Moerkapelle,

ds. D. Rietdijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen