De opwekking van Lazarus

MEDITATIE

"En als Hij dit gezegd had, riep Hij met grote stemme: azarus, kom uit! En de gestorvene kwam uit, gebonden aan handen en voeten met grafdoeken, en zijn aangezicht was omwonden met een zweetdoek. Jezus zeide tot hen: ntbindt hem, en laat hem heengaan. " Johannes 11 : 43-44.

Daar staat Jezus met Martha en Maria bij het graf van Lazarus. Ze zijn omgeven door een grote schare. Het lichaam van Lazarus gaat al tot ontbinding over, het ligt daar immers al vier dagen. Wat zijn de gevolgen van de zonde toch diep ingrijpend. De bezoldiging der zonde is de dood. Maar Jezus is sterker dan de dood. De ontbindende krachten van de dood moeten hun werk staken als Hij verschijnt. Hij is de almachtige Zaligmaker voor Wie zelfs de dood aan de kant moet.

"En als Hij dit gezegd had, riep Hij met grote stemme: Lazarus, kom uit!" Dat is een goddelijk beveL waaraan zelfs de dood moet gehoorzamen. Dat is een goddelijk machtwoord, waarvoor zelfs de dood moet sidderen. Denkt u zich eens in: Lazarus ligt daar al vier dagen in het graf; hij riekt al. Zijn lichaam is al bezig tot ontbinding over te gaan. De dood is een ontbindende kracht. Dat lichaam, dat we zo goed verzorgen, dat we misschien wel oppronken, dat gaat tot ontbinding over, dat wordt verteerd in het graf. De dood is een ontbindende kracht; dat geldt vooral ook de geestelijke dood. In geestelijk opzicht liggen we allen in het graf, zijn we allen onderworpen aan de ontbindende krachten van de dood. Door de zonde is de band tussen God en mens losgemaakt, zijn we onze Schepper kwijtgeraakt. Door de zonde is ook de band met onze naaste losgemaakt en zijn we nu geneigd God en onze naaste te haten. De ontbindende kracht van de dood komt ook hierin uit, dat we niet meer beantwoorden aan het grote scheppingsdoel, dat is de eer en de verheerlijking Gods. Slaven zijn we nu geworden van Satan en zonde, vijanden van God en de naaste. En zo liggen we in de greep van de ontbindende krachten van de geestelijke dood.

Toen de steen van het graf van Lazarus werd afgewenteld, kwam de doodslucht naar buiten, maar toen op de morgen van de opstanding de steen van het graf van Christus werd afgewenteld, toen kwam er geen doodslucht naar buiten, maar toen kwam Christus Zelf als de Overwinnaar van de dood naar buiten. Koning Jezus is sterker dan de dood. Daar klinkt Zijn goddelijk machtwoord: Lazarus kom uit! Geen lang verhaal, geen lange toespraak, een goddelijk machtwoord is genoeg. Daarvoor moet de dood wijken.

Lazarus! Hij noemt hem bij zijn naam. Hij kent hem. Al van eeuwigheid. Ook Lazarus is Hem door de Vader gegeven. Ook voor Lazarus zal Hij de dood overwinnen. Hij noemt zijn naam. Ik heb u bij name geroepen, gij zijt Mijn! Als de Heere zondaren roept uit de geestelijke dood tot het leven, dan roept Hij hen bij name. Hij kent Zijn kinderen bij name. Hij heeft hen van eeuwigheid liefgehad. En in de tijd des welbehagens roept Hij hen bij name uit de geestelijke dood tot het leven. Hij roept hen krachtdadig, inwendig, onwederstandelijk, zo dat de dood moet wijken voor het leven.

De Zaligmaker noemt Lazarus bij name. Maar dan klinkt ook Zijn machtwoord: Kom uit! Dat is geen vriendelijk verzoek, maar een goddelijk bevel. Voor dat machtwoord moet alles aan de kant, moet zelfs de dood wijken. Op hetzelfde moment, dat Jezus dat spreekt, wordt de dode levend gemaakt. Dat lichaam was bezig tot ontbinding over te gaan, maar nu gaat dat hart weer kloppen, het bloed weer stromen en de lichaamscellen weer funktioneren. Christus schenkt het leven, midden in de ontbindende krachten van de dood. Wat een prediking. Nu is het niet hopeloos, ook al ligt u midden in de dood, ook al voelt u de ontbindende en verwoestende werking van de geestelijke dood. De kracht van de dood werkt overal door: God kwijt om eigen schuld; in de macht van zonde en Satan; een hart geneigd God en de naaste te haten; een schuld, die elke dag groter wordt. Hoe zult u ooit van die dood verlost worden? Hoe zult u ooit met God verzoend worden? Hoe zult u ooit het licht van Gods vriendelijk Aangezicht zien? Wat een wonder, dat ons nu vanuit onze tekst wordt voorgehouden, dat Christus sterker is dan de dood. Hij hoeft maar een machtwoord te spreken! Door Zijn kracht zullen doden leven, ook al was de verwoestende werking van de dood nog zover voortgeschreden.

En dan is er ook deze les: Hoe werd Lazarus levend gemaakt? Door het Woord van Christus! Hij spreekt en het is er. Zijn Woord is een krachtig Woord, een levendmakend Woord. Wat betekent dat? U moet met uw nood en dood daar zijn, waar het Woord klinkt. En waar klinkt het Woord? In de prediking. Ook al gaan er in onze tijd stemmen op, die zeggen, dat de prediking ouderwets is en dat we moeten zoeken naar andere vormen van eredienst, geloven wij altijd nog, dat de preekstoel in het midden moet staan. Daarom ging het bij de Reformatie. Daarom gaat het nog, want het geloof is uit het gehoor. Laat het dan uw bede zijn: Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast!

Op het goddelijk machtwoord van Christus is Lazarus tevoorschijn gekomen. Maar hoe? Wat een gezicht. Helemaal omwonden met grafdoeken. "En de gestorvene kwam uit, gebonden aan handen en voeten met grafdoeken, en zijn aangezicht was omwonden met een zweetdoek". Een dode werd in die tijd helemaal omwonden met grafdoeken, met windsels. Men lag in een soort cocon in het graf. En nu komt Lazarus tevoorschijn met al die doeken om hem heen. Hij zal zich nauwelijks hebben kunnen bewegen. Hij heeft niets kunnen zien, want heel zijn gezicht was omwonden met een zweetdoek. Aan alle kanten is Lazarus dus nog gebonden. We kunnen zeggen, dat Lazarus leeft, maar de tekenen van de dood zijn nog aan hem.

Zien we hier geen treffend beeld van een zondaar, die van geestelijk dood is levend gemaakt? Zo'n zondaar leeft, het geestelijk leven is hem geschonken, en toch zijn er overal nog de tekenen van de dood, de banden van de dood. Mag ik u enkele dingen noemen?

Wat is Christus verborgen voor ons, al hebben we nog zo vaak van Hem gehoord. En wat is de weg der zaligheid verborgen voor ons. We weten niet, hoe we nog ooit zalig zullen worden. Begrijpt u? Ook al is er geestelijk leven, ons aangezicht is nog omwonden, daar is nog zoveel, dat verborgen voor ons is.

Lazarus zal zich met de grootste moeite hebben kunnen bewegen, helemaal omwonden met die doeken, zijn handen en zijn voeten, zo staat er. Zo gevoelt de aanvankelijk levendgemaakte zondaar zich aan alle kanten omwonden. Zolang Lazarus in het graf lag, had hij geen last van die banden; maar zodra hij levendgemaakt was, gingen die banden hem knellen. Is het zo ook niet in het geestelijke? De banden gaan knellen, van zonde en Satan, van schuld en ongerechtigheid, van duisternis en godverlatenheid.

Al die grafdoeken zijn de tekenen van de dood. Lazarus was levend gemaakt, en toch nog die tekenen van de dood. Gods kinderen krijgen te doen met die tekenen van de dood in geestelijk opzicht. Daar is dat eigen boze bestaan, dat niet buigen wil. Daar zijn de boze lusten en begeerten van het hart. Daar zijn de dagelijkse zonden, die scheiding maken tussen God en onze ziel. Ja, die tekenen van de dood kunnen soms zo naar voren komen, dat we ons afgaan vragen, of het werk Gods wel ooit in ons leven is geweest. Juist levendgemaakte zondaren krijgen last van die tekenen van de dood, van die dood en dat verderf van binnen.

Maar hoor nu het koninklijk bevel van Christus: "Ontbindt hem, en laat hem heengaan". Let hierbij op het verschil tussen de opwekking van Lazarus en de opstanding van Christus: toen Lazarus uit het graf kwam, was hij nog aan alle kanten gebonden; toen Christus uit het graf kwam, was Hij niet gebonden. Christus kwam zonder grafdoeken het graf uit, heel anders dan Lazarus. Ziet u wel dat Christus overwinnaar is?

Zie ze dan aan het werk om Lazarus te ontbinden op bevel van Christus. Zijn aangezicht wordt vrijgemaakt van de zweetdoek. Hij kan weer zien. En naar Wie zou Lazarus het eerst gekeken hebben? Het kan toch niet anders, hij heeft het eerst gekeken naar Christus. Wat zal hij met verwondering naar de Zaligmaker hebben gezien. Verstaat u het? "Ontbindt hem". Daar wordt de zweetdoek weggenomen. Daar vallen de schellen van de ogen. En dan? Zij zagen niemand dan Jezus alleen. Wat een wonder als de Heere komt en het doek wegtrekt; dan mogen we Hem aanschouwen, die blank en rood is en die de dood heeft overwonnen. En met de bruid leren we uitroepen: Alles wat aan Hem is, dat is gans begeerlijk.

Hier schittert de heerlijkheid van Christus. Hij is Overwinnaar. Hij is de Opstanding en het Leven. Hij is veel schoner dan de mensenkinde- ren. O, als de banden breken en het doek wordt weggetrokken, dan zien we niemand meer dan Jezus alleen. En hier blijven de banden steeds weer knellen, hier blijft de strijd, hier blijven de dagelijkse zonden, maar het gaat naar de eeuwige en volkomen ontbinding.

"Laat hem heengaan". Waarheen? Naar de eeuwige vrijheid, die boven is. Daar zijn alle banden voor altijd gebroken. Want op de grote morgen van de opstanding kwam Christus zonder banden uit het graf.

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen