De geloofsleer

De dwalingen over de twee naturen

Het is niet onbegrijpelijk dat zo'n moeilijk leerstuk tot zoveel dwalingen heeft geleid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de belijdenisgeschriften van alle tijden er zoveel aandacht aan hebben besteed. De eerste dwaling gaat over het Zoonschap, de andere over de verhouding van de naturen van Christus.

1 Arius

In de oude kerk leerde An'us dat Christus pas de Zoon was geworden door Zijn geboorte uit Maria. Hier wordt dus het eeuwige Zoonschap en daarmee het eeuwige Middelaarschap van Christus geloochend. Hij was alleen Schepsel.

Later keert deze opvatting terug bij de Socinianen en nu bij de Vrijzinnigen en hun voorlopers in de vorige eeuw.

Vanuit de behandelde stof zal duidelijk zijn, dat Christus zo geen Middelaar had kunnen zijn, want Zijn werk had dan geen eeuwigheidswaarde. Bij de Vrijzinnigen heeft de verzoening haar betekenis verloren. Christus heeft hier alleen nog betekenis in Zijn profetisch ambt als voorbeeld voor ons.

2 Nestorius

Nestorius was in de 5e eeuw patriarch van Constantinopel. Hij leerde dat de twee naturen van Christus niet verenigd zijn in één Persoon, maar zoals twee personen één zijn in een huwelijk.

Door deze ontkenning was er ook geen sprake van het goddelijk doordragen van het lijden. Daarmee vervalt bij hem de eeuwige waarde van Christus' verdienste.

In 431 werd hij veroordeeld door het Concilie van Efeze.

3 Eutyches

De dwaling van Eutyches was tegengesteld aan die van Nestorius, want hij hield maar één natuur van Christus over. Zijn Hchaam was niet wezenlijk gelijk aan het onze; want door de menswording was het vergoddelijkt. Zo ontstond door vermenging één nieuwe natuur. Hierom werden de aanhangers monofysieten (één natuur) genoemd. In deze dwaling staat Christus dus eigenlijk buiten het mens-zijn en is daarom ongeschikt als Middelaar.

Op het Concilie van Chalcedon werd Eutyches in 451 veroordeeld. Ook Nestorius' leer werd opnieuw veroordeeld. Het Concilie sprak over de verhouding van de twee naturen van Christus uit dat ze:

- ongedeeld en ongescheiden zijn (tegen Nestorius) - onvermengd en onveranderd zijn (tegen Eutyches).

We noemen dit een negatieve uitspraak, omdat alleen gezegd is hoe het niet is. Niet hoe het wel is. Men heeft zich verder niet uitgesproken over het mysterie van de twee naturen in één Persoon.

4 Rome

De Roomse Kerk leert dat de goddelijke natuur de menselijke natuur heeft doordrongen. Hierdoor zou de menselijke natuur bedeeld zijn met goddelijke heerlijkheid, wijsheid en macht.

Alle kennis zou Hij al vanaf Zijn geboorte volkomen gehad hebben. Hier treedt dus ook vermenging van de naturen op.

5 Luther

Luther kende aan de menselijke natuur ook de goddelijke eigenschappen toe. Zo zou Christus als mens al- achtig, alwetend en na Zijn hemelaart ook overaltegenwoordig zijn.

De Wederdopers

en tijde van de Reformatie leerden e wederdopers dat Christus Zijn enselijk lichaam uit de hemel had eegebracht. Hij was alleen door Maria heengegaan, zonder uit haar het mens-zijn te hebben ontvangen. Dit zou betekenen, dat Hij ook hier ten diepste buiten het menselijk geslacht stond.

Stolwijk,

ds. C.A. van Dieren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen