Uit vroegere jaren

Op de vergadering van de kerkeraad van de Gereformeerde Gemeente van 's-Gravenhage van 22 mei 1947 deelde wijlen ds. E Honkoop sr. mee, dat hij het beroep moest aannemen, dat hij kort daarvoor van de gemeente Rijssen ontvangen had. Het afscheid werd bepaald op 5 augustus. Ds. Honkoop bepaalde zijn gehoor in het kerkgebouw aan de Oude Boomgaardstraat toen bij "de aangrijpende afscheidsrede van Paulus" n.a.v. Hand. 20 vers 32: "En nu, broeders, ik bevele u Gode, en den woorde Zijner genade. Die machtig is u op te bouwen, en u een erfdeel te geven onder al de geheiligden ". Sinds 1933 had hij in Den Haag een door en door christocentrische prediking laten horen. Dat was ook het geval in zijn afscheidspredikatie, waarvan we hier een passage laten volgen:

"En nu, broeders, "Ik beveel U Gode en den Woorde Zijner genade", zegt Paulus. Hij beveelt hen niet alleen Gode aan en Zijn voorzienigheid, maar ook Christus en Zijn genade, gelijk de Zaligmaker Zelfde Zijnen deed bij Zijn afscheid, zeggende: "Gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij". Het is troostelijk op de voorzienigheid Gods te steunen, daarin te geloven, maar nog troostelijker is het zich te verzekeren van de heilrijke beloften van het Evangelie, aan apostelen en discipelen gedaan bij hun uitzending in de wereld: n.l. dat Hij met hen zou zijn tot aan het einde der wereld. Christus, Die de gemeente gegeven is tot een Hoofd boven alle dingen en in Wie de beloften ja en amen zijn, heeft de gouden kandelaar in Zijn hand en zal Zelf Zijn volk onderwijzen, leren en regeren in de weg der zaligheid door Zijn Woord en Geest. Opdat het Woord Gods u niet alleen de grondslag van al uw hoop en de bron van al uw blijdschap, maar ook de beste en enige regel van uw leven en wandel moge zijn.

Dit Woord der genade is alleen bekwaam door de bediening van de Heilige Geest u op te bouwen in Christus en te volmaken in de broederlijke liefde. Juist dat is het, wat wij de gemeente Gods van harte toewensen en waar wij 14 jaar op aangedrongen hebben, n.l. meer en meer te vorderen in een zaligmakende kennis en de grond van uw zaligheid te zoeken en te vinden in Christus alleen. Voor de laatste maal roepen wij het u toe, o volk des Heeren, niet langer toch uw grond en rust te zoeken in uw bekering, keuze, ervaring, kenmerken, eigenschappen, hebbelijkheden en zoete gestalten. Hoewel dit alles niet kan worden gemist tot uw zaligheid, evenwel kan het er nooit tot een grond en ware zielerust zijn, want dat is Christus en Zijn gerechtigheid. Leef dan op uw gestalten niet langer voort. Op die grondslag van uw gevoel, die de baren der zee gelijk doet zijn. Al is het waar, dat wij uit en van onszelf geen haar tot de zaligheid kunnen toedoen en al onze inspanningen ons geen stap nader tot Christus kunnen brengen; God is machtig u op te bouwen in Christus en van dat bewegelijk koninkrijk te verlossen en daartoe wil Hij Zelf Zijn volk werkzaam maken.

Dit is onze zegenwens, dat gij tezamen als levende stenen verenigd, door het geloof opgebouwd moogt worden tot een geestelijk huis, geftindeerd op dat onwankelbaar Fundament, Jezus Christus. Die de uiterste Hoeksteen is. Zouden wij u niet toewensen, dat gij. o Sion, niet langer u zoudt bezig houden om buiten de enige Zaligmaker u op te bouwen en om als een kind Gods gerechtvaardigd te worden... maar dat gij met Paulus door de wet der wet mocht leren sterven en als een zondaar gerechtvaardigd worden. Sion moet door recht verlost worden, om op goddelijke rechtsgronden in Christus zalig te worden. Het worde u uit genade geschonken geheel uw grond van zaligheid buiten uzelf en in Christus te vinden. Die grond is onbewegelijk. Een fiindament, dat nooit wankelt. Opdat men met de apostel roemen kan: Wij dan, gerechtvaardigd door het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus.

Zouden wij u niet van harte toewensen Hem te kennen en vervolgen te kennen. Niet alleen als de grond van zaligheid, maar ook als de Bron van alle heil en leven, zoals Hij gezeten is op de stoel Zijner ere aan de rechterhand Gods. Uit uw bekering en rechtvaardigmaking kunt gij niet leven... maar uit de levende Jezus, Die het leven voor Zijn Kerk is tot in alle eeuwigheid. Uit Hem, Die Bethlehems Bornput is, uit die afgrond van Zijn ontzettend lijden en sterven, uit die gadeloze waardij, door Hem aangebracht, toen Hij is ingegaan in het Heilige der heiligen, hebben wij te putten met de gouden emmer des geloofs. Daarin ligt onze kracht, onze sterkte, onze zaligheid, ons leven, ons betrouwen. Hij, die verheerlijkte Immanuël is ons alles. Hij is het alleen. Hij is het geheel".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen