De brief aan de gemeente van Smyrna

BIJBELSTUDIES

(4)

Openb. 2:8-11.

Bemoediging

Christus zwijgt in deze brief aan Smyrna niet over de verdrukkingen die de gemeente zullen overkomen, maar Hij heeft ook een bijzondere bemoediging: "Zijt getrouw tot de dood, en Ik zal u geven de kroon des levens" (vers 10c). Dat wil zeggen: Blijf standvastig, zelfs als de marteldood u aangrijnst! Dus de verdrukkingen in Smyrna zouden zo erg worden, dat sommigen de marteldood zouden moeten sterven. Wij kunnen daarbij denken aan Polycarpus, die in februari 155 de marteldood stierf. Hij was bisschop van de gemeente van Smyrna en een leerling van de apostel Johannes. Hij was een grijsaard van negentig jaar toen vanwege ophitsing door de Joden een christenvervolging losbarstte. Ook hij werd gevangengenomen. Men wilde hem dwingen Christus te verloochenen en de keizer te vereren. Toen hij weigerde werd tot hem gezegd: "Het vuur zal u dwingen". Polycarpus antwoordde: "Het vuur wordt na een uur geblust en kan mijn ziel niet schaden". Daarop sprak men tot hem: "Dan zullen de wilde dieren u verscheuren". Polycarpus antwoordde: "Daarvoor zal ik de rechte weg niet verlaten". Toen men opnieuw poogde hem over te halen om Christus te verwerpen, sprak de grijsaard de ontroerende woorden: "Zesentachtig jaar ben ik Zijn discipel geweest en Hij heeft mij nooit enig leed gedaan, en hoe kan ik de Koning lasteren, die mij verlost heeft? " Toen werd hij naar de brandstapel geleid. Aan hem werd het woord van Christus vervuld: "Zijt getrouw tot de dood, en Ik zal u geven de kroon des levens".

Van onszelf zijn wij nooit anders dan ontrouw. Wanneer wij onszelf leren kennen bij het ontdekkend licht van de Heilige Geest, dan zullen wij moeten zeggen: Als de Heere mij er niet voor bewaart, dan ben ik de eerste die Hem verloochent. Gods volk blijft in zichzelf een volk van weglopers. Maar de trouw van Christus houdt staande. Hij blijft de Eerste en de Laatste. Hij houdt Zijn kinderen vast. En daarom zullen zij de kroon des levens ontvangen. Wij kunnen hierbij denken aan de lauwerkrans, die de overwinnaar aan het eind van de loopbaan wacht. Maar de kroon die de gemeente des Heeren wacht verwelkt nooit. Het is de kroon van het eeuwig, zalig leven.

De weg achter Christus

De weg van Christus ging door de dood naar het leven. Zo zal ook de weg van Zijn kerk zijn. Ook al behoeven wij de marteldood niet te sterven, het nieuwe leven blijft toch een stervend leven. Het gaat door de dood naar het leven. Dat ligt gegarandeerd in Hem, "Die dood geweest is, en weder levend is geworden" (vers 8). Dan is Christus Zijn volk voor geweest, ook in de dood. Dan heeft Hij het leven verworven. En dan blijven hier de verdrukkingen en de strijd. Hier zijn Gods kinderen als slachtschapen. Maar Hij blijft getrouw. Ik niet! Maar Hij was getrouw tot de dood. Hij ontving de kroon des levens aan de rechterhand des Vaders. Daarin doet Hij Zijn volk delen.

Een deel van de kerk heeft vandaag eenzelfde verdrukking als eenmaal de gemeente van Smyma. Denk aan een land als China en aan landen waar fiandamentalistische moslims de christenen verdrukken. Leeft u mee? Volgt u de berichten? Is er gebed voor de verdrukte kerk? Maar zou het in Nederland zich ook niet al meer gaan toespitsen? Worden de verleidingen onder ons volk niet al gerafllneerder? Worden wij door de uitholling van alle normen en waarden ook niet meer en meer naar de rand van de samenleving gedrongen? Zijn wij wel wakker, of laten wij ons door onze materiële welvaart in slaap sussen? Is een slapende kerk niet veel gevaarlijker dan een kerk, die verdrukkingen moet lijden? Ik vrees dat de kerk van Nederland slaapt. In deze tijd kan en mag alles, kan alles ermee door, is de wereld zo diep ingedrongen in de kerk. En juist dan ook geldt de roeping om getrouw te zijn, om niet mee te slapen en om niet meegesleurd te worden. Ook nu geldt het woord van Christus: "Zijt getrouw!" Laat u niet verleiden door het materialisme, door de zonde in al haar verfijnde vormen, door de moderne wereldgelijkvormigheid. Zijt getrouw! Dat kan nooit in onszelf Dat leren Gods kinderen wel. Het kan alleen door de trouw van Christus, Die getrouw was tot in de dood.

Opnieuw een vermaning

In vers 11 horen wij weer dezelfde vermaning, die u in elk van de zeven brieven vinden kunt: "Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de gemeenten zegt". Blijkbaar heeft iedere gemeente en elk kind van God die vermaning nodig. Neem het toch ter harte! "Die overwint, zal van de tweede dood niet beschadigd worden". Die overwint, zegt Christus. En opnieuw, dat kan niet in eigen kracht. Wie kan staande blijven? Wie is in staat om ook maar één zonde uit te roeien? Gods kinderen zijn en blijven in zichzelf zwakke en hulpeloze strijders. Maar in hun zwakheid is er plaats voor de kracht van Christus. Hij heeft gestreden. Hij heeft overwonnen. Hij doet Zijn strijdende kerk in Zijn overwinning delen. In Hem zullen Gods kinderen meer dan overwiimaars zijn, in Hem, Die hen heeft liefgehad.

Die overwinnaars zullen door de tweede dood niet beschadigd worden. De tweede dood, daarmee wordt aangeduid de eeuwige dood. De eeuwige pijn. Buiten Christus zal die tweede dood uw deel zijn. Beseffen wij wel wat dat zijn zal? Eeuwig in het donker. Zonder ooit nog het kleinste lichtpuntje. Zonder ooit nog één straaltje van hoop. Moet u dan zo verder? Nog is het de genadetijd. Nog klinkt de roepstem van het Evangelie. Nog nodigt de Zaligmaker. Nog komt u op de markt van vrije genade waar de schatten van het koninkrijk der hemelen worden aangeboden zonder geld en zonder prijs. Maar buiten Christus wacht u de tweede dood. Het zal wat zijn voor eeuwig verloren te gaan.

Maar in Christus wacht de verdrukte kerk de kroon des levens. De tweede dood zal de gemeente Gods niet kunnen schaden. Aan het einde van de loopbaan staat die dierbare Koning Zijn verdrukte en aangevochten kinderen op te wachten, of zij nu komen uit de verdrukte kerk in het oosten of de slapende kerk in het westen. Hij staat ze op te wachten. Denk aan Stefanus, evenals Polycarpus een bloedgetuige. Wat horen wij Stefanus zeggen? "En hij zeide: iet, ik zie de hemelen geopend, en de Zoon des mensen, staande ter rechterhand Gods" (Hand. 7 : 56). Wat betekent dat? Jezus stond die bloedende en stervende martelaar op te wachten! Toen Guido de Brés naar de plaats van zijn terechtstelling werd geleid, sprak hij: Ik ben heden uitgenodigd op de bruiloft van mijn Heere". Zijn sterfdag was zijn bruiloftsdag. Waarom? Jezus stond hem op te wachten bij de ingang van de bruiloftszaal van het Avondmaal van de bruiloft des Lams. Nee, dan hoeft u echt geen medelijden te hebben met dat volkje in de sloppenwijken van Smyma. Wees maar gerust jaloers op het volk van God, ook al moeten zij door vele verdrukkingen ingaan in het Koninkrijk Gods. Die trouwe Koning wacht hen op en Hij zal bevestigen: Zijt getrouw tot de dood, en Ik zal u geven de kroon des levens".

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld.

(5)

Het einde van het Examen

De uitgave van het Examen van het Ontwerp van Tolerantie is onverwacht tot een einde gekomen. We willen in dit laatste artikel van onze serie over Alexander Comrie zien hoe dat zo gekomen is. Lang niet alle in de tweede samenspraak genoemde onderwerpen zijn aan de orde geweest wanneer in 1759 de tiende verschijnt. Hoe is dit te verklaren? Tussen professor Van den Honert enerzijds en Comrie en Holtius anderzijds was een steeds scherpere strijd ontstaan over de met de kwestie Van der Os samenhangende leergeschillen. In 1755 was de strijd een nieuwe fase ingegaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen