Christien de Priester: De enige Toevluclit Den Hertog B.V., Houten, 1997,72 pagina's; prijs ƒ 11,50.

O Jezus, wees mijn Licht en Leven. O Jezus, wees mijn enig Al, opdat ik, door 't geloof gedreven, U als mijn Liefste roemen zal.

Laat al mijn lusten, al mijn zinnen, gevestigd zijn op U alleen. Leer mij op 't hoogste U beminnen. O Geest, leid mij tot Jezus heen! Hierboven staan de openingsstrofen van het gedicht De enige Toevlucht, dat Christien de Priester als titelgedicht heeft geplaatst voor in haar jongste bundel. Deze twee strofen geven de lezer direct een goede indruk van wat hij verder in dit bundeltje kan vinden: pastorale poëzie. Hoewel deze benaming wel eens gebruikt wordt als een negatieve aanduiding en dit bundeltje niet letterlijk uit de pen van een pastor komt, is wat de schrijfster ons biedt, de moeite van het lezen en overdenken waard.

Het gaat om eenvoudige gedichten met een meditatief karakter. Soms heeft mevrouw De Priester voor een merkwaardige vormgeving gekozen. Zo vinden we in het laatste gedicht van de bundel, De Heere verlost (p. 69-70), steeds één strofe die gevolgd wordt door een Bijbeltekst, 10 keer in totaal. Het staat er niet bij, maar deze strofen zijn te zingen op de melodie van psalm 110. Daarnaast heeft ze nogal eens de sonnetvorm gebruikt, bijvoorbeeld in de drie gedichten Ellende, Verlossing en Dankbaarheid, over Israël bij de Roze Zee (p. 10-12). Daarin blijkt wel dat het sonnet een enorme taalbeheersing vergt, dat er spanning in het geheel moet komen, die je hier soms mist. Toch krijgen deze drie gedichten in hun onderlinge samenhang een zekere meerwaarde door de aardige parallellen in de beschrijving van Israël tegenover de Egyptenaren en van Gods handelen. Dat ervaart men ook bij de drie gedichten over de profetische, priesterlijke en koninklijke bediening van Christus (p. 38-40).

Hebben de verzen soms een zekere stroefheid door de vele elisies (bijv.: aan d'aarde verd're vruchtbaarheid en zegen, in De zomerzon p. 20) en soms een wat alledaags taalgebruik (bijv. Tijd, p. 67), toch zijn er ook mooie verzen bij, zoals Het gebed (p. 54) of Mijn last is licht. Mijn juk is zacht (p. 49). Het al genoemde openingsgedicht is met zijn innige en gevoelige toon een van de beste uit de bundel en staat derhalve op een goede plaats.

Al met al een bundel die de liefhebber van eenvoudige poëzie genoeg te bieden heeft. De prijs hoeft geen bezwaar te zijn.

's-Gravenpolder, K.W. van Luik.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen