De kudde Gods geleid

]V^Ei: > ITJ^TIE

Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. Ps.77:2I.

De gemeente Gods wordt zalig omdat God het wil. Door het geloof heeft Asaf dit mogen bezingen. Nadat hij gesproken heeft van de leiding Gods in de loutering van zijn eigen leven, mag hij deze psalm eindigen met de grootmaking van het werk Gods, geopenbaard in de woestijnreis van het volk Israël.

Hierin ziet het geloof Gods leiding met Zijn hele uitverkoren gemeente op de aarde verklaard. Asaf noemt deze gemeente Uw volk. Zij is dus Gods eigendom. De verkiezende liefde Gods ligt ten grondslag aan dit eigendom. Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde. God had hen niet nodig, maar wilde Zichzelf verheerlijken in het stof, dat Hij geschapen had en dat door de diepte van de val en de vijandschap van de mens heen. Nu kon dit alleen wanneer al Gods deugden opgeluisterd werden en volmaakte voldoening werd aangebracht voor dit volk. Daarom konden zij ook niet anders Gods eigendom worden dan door de aanvaarding en koping door Christus. Als Middelaar wilde Hij het op Zich nemen om deze kudde te eigenen met Zijn bloed en te verzoenen met Zijn leven. Maar ook om ze thuis te brengen door Zijn toepassing. Hiertoe verbond Zich de Heilige Geest als derde Persoon in het goddelijk Wezen om dit werk daadwerkelijk te verheerlijken in hun harten. Wie zal dit keren? Daar mag zich alles tegen verheffen, maar Asaf mag roemen in de allesoverwinnende genadekracht Gods.

Nu wordt bij de verdere overdenking van dit werk Gods het wonder alleen maar groter. En dat wordt zielspraktijk voor al Gods kinderen op aarde. Ziet u maar. Gij leiddet Uw volk als een kudde. Een kind kan begrijpen dat Asaf hier de woestijnreis van het volk Israël op het oog heeft. Dit spreekt van uitleiden, doorleiden en inleiden. Waar vond God dit volk? In het slavenhuis van Egypte, in de macht van Farao, die zich tot het laatste heeft verzet om hen te laten trekken. Daar begint Gods leiding. Door almachtige en onwederstandelijke herschepping leidt de Heere uit. Door de liefde worden ze zeer gewillig gemaakt. Dan komt de breuk openbaar. Zo één kan het in de slavendienst van satan en het diensthuis van de zonden niet langer uithouden. Onvoorwaardelijk valt de keus in het hart. Echter, die leiding is niet alleen uitleiding. Ook de verdere doorleiding is het werk Gods. Na de zoete lokkenstijd leidt de Heere Zijn volk in de woestijn om hen hier voor en toe te bereiden om ingeleid te worden in Kanaan. Hoe doet God dat? Als een kudde. Dit wijst vanzelf op het veelgebruikte beeld van de schapen. Wat is echter een schaap in de woestijn zonder herder? Dat is verloren, gewis ten dode opgeschreven. Het valt spoedig ten prooi aan de vele gevaren die het bedreigen. Nooit komt het thuis. Toch zal van de gemeente Gods geen klauw achterblijven. Daar staan de schapen niet voor in, maar daar staat God voor in. Immers Hij heeft gezegd: Ik, Ik zal naar Mijn schapen vragen. Hij heeft een enige Herder over deze schapen aangesteld. Hoe bewogen was Christus over het verlorene, want Hij zag hen als schapen zonder herder. Juist in de leidingen in de woestijn wordt de onmisbaarheid en gepastheid van deze Herder geleerd. Christus leidt Zijn volk door de woestijn. Daar raken de voorraden, uit Egypte meegebracht, op. Daar wordt de ondraaglijke hitte van de dag en de koude van de nacht ervaren, waaronder ze dreigen te bezwijken. Daar hebben ze menigmaal geen lafenis, en de wateren van Mara zijn zo bitter. Daar woont Amalek die in de staart aanvalt als het volk moede en mat is. Daar willen de volken geen doorgang verlenen. Zo heeft de Heere het nodig gekeurd dat ze door vele verdrukkingen moeten geleid worden. Om in deze wegen te leren alles te verliezen, ja te sterven aan alles buiten deze enige Herder. Ze vrezen duizendmaal om te komen. Maar Asaf zingt: Gij leiddet Uw volk als een kudde. God staat er voor in. Hij vergist Zich niet. Zijn eer is aan hun behoudenis verbonden. In de woestijnleidingen leren ze ook hun natuur en bestaan kennen. Een murmurerend, afgodisch, dwaalziek bestaan. Hoe laag het afloopt is niet uit te drukken. In de loutering van de woestijn blijven er geen vrome, gewillige, maar goddeloze mensen over. Maar die zichzelf nu nooit meer kun- nen meevallen, kunnen God nooit meer tegenvallen. Gij leiddet Uw volk. De Heere heeft die grote Herder der schapen aangesteld, om hen te leiden, zoals de wolk- en vuurkolom Israël leidden door de woestijn. In de duisternis is Hij hun Licht. Bij het steken van de middagzon is Hij hun tot een verkwikking. Hij leidt hen naar Zijn raad langs wegen die zij niet geweten en nooit gekozen zouden hebben. Hij geeft hen ook de Elims om de zoete rust te genieten en gedrenkt te worden uit de fonteinen des heils. Gij leiddet. Daarom komt dat volk in de woestijn niet rechtvaardig om. Waar nu dat volk moet gaan, ging ook de Herder. Die hen leidde. Hoe diep heeft Hij Zich willen vernederen. Zijn leven was een woestijnbestaan. In alle benauwdheid was Jezus mede benauwd. Bovenalles stelde Hij Zijn leven voor Zijn schapen. Nooit is de Herder van het pad geweken.

Nu leidt Hij Zijn volk in de wegen van beproeving en ontdekking om alzo deel te krijgen aan Zijn Persoon en arbeid. Hij is die uitnemende Profeet voor allen die in de woestijn de weg niet meer weten om bekeerd te worden. Hij is die enige Priester Die al hun weerspannig overtreden verzoent en zuivert. Hij is die verheven Koning Die hen keer op keer redt. De leidingen Gods zijn echter ook middellijk. God heeft ook de middelen verkoren waardoor Hij Zijn gemeente leidt. Wie gebruikt Hij hiervoor? Mozes en Aaron. Geen engelen, maar mensen van gelijke beweging. Daartoe gewillig en bekwaam gemaakt. Hoe heeft de Heere het echter Zelf opgenomen voor Zijn dienaren, toen het volk hen wilde verwerpen. De geest van de revolutie wil zelfs het gezag dat God aanstelt, verwerpen. Dit tot groot onheil van de kerk. Echter wat hebben ook Mozes en Aaron het soms diep laten liggen. De zachtmoedige Mozes kan vanwege ongehoorzaamheid niet ingaan. En Aaron liet zich overhalen om toe te geven aan de afgoderij van het volk. Ambtsdragers zijn mensenkinderen die genade nodig hebben om Gods eer en het heil van het volk te zoeken. Mozes en Aaron. In Mozes hand stelde de Heere de wet. In Aarons hand de dienst der verzoening. Zo leidt God Zijn volk door wet en evangelie, die nimmer van elkaar gescheiden kunnen worden. De wet om voortdurend ontdekt te worden en als een schuldige overtreder geen rust te vinden buiten het enige offer dat God behaagt. Het evangelie van vrije genade, dat een hartelijke lust geeft om naar al de geboden Gods te leven. Zo wordt de gemeente Gods als een kudde uitgeleid, doorgeleid, maar ook in Kanaan ingeleid. Als hun omzwervingen geteld zijn, leidt God ze in de rust die voor Zijn volk overblijft, in het licht van deze leiding mag Asaf door het geloof al zijn verdrukkingen en beproevingen zien en aanvaarden. Dan mag het geloof heilig verenigd zijn met Gods onbegrepen leidingen, gelovende dat God Zich niet vergist en dat de uitkomst niet zal falen. Gij leiddet. Dan ligt het niet in mijn hand, niet in de hand van Mozes en Aaron, maar in Christus' hand.

Stolwijk,

ds. C.A.van Dieren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen