De rijke man en Lazarus

MEDITATIE

"En het geschiedde dat de bedelaar stierf en van de engelen gedragen werd in de schoot van Abraham. En de rijke stierf ook, en werd begraven ". Lukas 16 ; 22, 23a.

Deze gelijkenis onderscheidt zich van andere. Christus laat ons blikken in de plaats van eeuwig licht en in de buitenste duisternis. Ook is opmerkelijk dat de Heere een naam gebruikt. Dat is in een gelijkenis niet gebruikelijk. De hoogste Profeet tekent ons twee mensen in hun leven, hun sterven en hun eeuwige bestemming.

Allereerst dus hun leven. De Heere begint met de rijke man. Hij valt op door zijn kleding en levensstijl. Hij draagt purperen kleding en hij neemt het er goed van. Godsdienstig is hij ook! Dat blijkt in de eeuwigheid als hij Abraham vader noemt. En Abraham noemt hem kind. Maar zijn godsdienst heeft geen gevolgen voor zijn houding tegenover Lazarus die aan zijn poort zit. Hij mist de liefde tot God en daardoor ook de ware liefde tot de naaste. Hij leeft alle dagen vrolijk en prachtig. Aan dood en eeuwigheid denkt hij niet. Hij stelt de dag van zijn dood ver van zich.

Is hier niet de doorsnee kerkmens mee getekend? Lijkt u op deze man? Hoe horizontaal is ons leven ingericht? Misschien bent u alleszins godsdienstig, maar niet bekend als een arme bedelaar aan de hemelpoort. Aangrijpend. Over dezulken weent Christus. Dat was bij Lazarus anders. Hij is een bedelaar, die van het gegeef moet leven. Talrijke zweren bedekken zijn lichaam. Straathonden, onreine dieren, likken zijn zweren en houden hem gezelschap. Maar deze man heet Lazarus d.w.z. God is mijn Hulp. Voor het oog van zijn omgeving is hij arm, maar ten diepste is hij schatrijk. De gelijkenis heet daarom ook niet de rijke man en de arme Lazarus. Nee, deze Lazarus is rijk, want hij heeft God tot zijn toevlucht, zijn hulp. En wie Hem heeft is welgelukzalig!

Lazarus is het beeld van Gods kinderen. Nee, dat betekent niet dat bij bekering armoede hoort en bij rijkdom de wereld.

Abraham, Job, David, Maria Magdalena. Jozef van Arimathea waren rijk, hadden vele goederen. Maar van al Gods kinderen geldt wel dat ze arm in zichzelf waren en zijn. Ze leren alles verliezen, kwijtraken, wat geen God en Christus is. Ze gaan een stervend leven leren kennen, een leven van afbraak in zich zelf, maar in dat verlies ligt juist de winst. In dat sterven komt te meer het leven in Christus openbaar.

Tegelijk is ook waar dat de Heere vaak juist met Zijn kinderen diepe en moeilijke wegen houdt. Daar is Lazarus een bewijs van. Ook in zijn hart zullen de vragen geweest zijn. Waarom liet de Heere dit alles in zijn leven toe? Waarom deze weg van kruis en beproeving? Waarom deze moeite en dit verdriet? En de binnenpraters zullen hem vaak benauwd hebben. Gods weg met de Zijnen is niet na te rekenen. Die weg is als de Heere er licht over geeft alleen te bewonderen en te aanbidden. De beproevingen en moeiten zijn nodig om ze uit te drijven naar de Herder. Om aan Zijn voeten te brengen. Om te leren: Weizalig hij die al zijn kracht en hulp alleen van Hem verwacht. In die weg wordt ook de bede gestameld: "Uw wil geschiede".

Maar bij hun sterven verandert alles. Let op de volgorde. Eerst wordt de aandacht gevestigd op Lazarus. Maar zijn sterven is enkel winst. Het is het verlies van eigen ik, het kruis, maar bovenal van de zonde. De engelen kwamen en droegen hem in de schoot van Abraham. Dat wijst op een ereplaats. Toen was de bedelstand voorbij. Van een begrafenis lezen we niet. Die zal wel erg sober zijn geweest. Dat was met de rijke man anders. Ook voor hem brak het uur van sterven aan. Toen moest hij voor God verschijnen en rekenschap van zijn leven afleggen. En de uitslag van het Goddelijk onderzoek viel niet mee. We lezen de aangrijpende woorden: "En als hij in de hel zijn ogen opsloeg, zijnde in de pijn". Zijn geld en goed konden de dood niet tegenhouden. Wat een verschil met, de bedelaar. Voor Lazarus brak bij het sterven de eeuwige dag aan, voor de rijke man de eeuwige nacht! Hoe zal dat met ons zijn? De Schrift spreekt van een tweeërlei bestemming. Dat wordt in dit leven be- slist. Na de dood is de genadetijd voorbij. Voor smeekgebeden is het dan te laat! Abraham noemt de rijke man kind. Hij droeg het teken van het verbond. Maar kinderen des koninkrijks kunnen verloren gaan. Dat is de ernstige werkelijkheid. Wat is ons levensdoel? Er is een onoverbrugbare kloof, zegt de gelijkenis, tussen de hemel en de hei. Wij bidden u, jongere en oudere, van Christus' wege, alsof God door ons bade, Iaat u met God verzoenen.

Er is ook een grote kloof tussen hemel en aarde. Die kloof hebben wij veroorzaakt. Maar, o wonder van Goddelijke ontferming, ze is niet onoverbrugbaar. We kunnen bekeerd worden. Als de Heilige Geest ons hart opent, gaan we die afstand zien en bewenen. Dan hebben we geen rust meer voor die breuk geheeld is. Maar wat wordt er zaligheid genoten als het oog des geloofs, in de verlorenheid van het bestaan, geslagen mag worden op Hem, Die in de kloof heeft gestaan en een eeuwige gerechtigheid heeft aangebracht. O zalig uur, als we Hem ontvangen mogen als Borg, Middelaar en Verzoener. Dan ontvangen we ook een nieuwe naam: Lazarus, God is mijn helper. Dan is de dood geen betaling voor de zonden meer, maar een afsterven van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven. Jongeren en ouderen, waarom zult gij sterven en verloren gaan? De kloof tussen hemel en aarde is overbrugbaar. "Zoekt de HEERE terwijl Hij te vinden is en roept Hem aan terwijl Hij nabij is".

Alblasserdam,

ds. B. van der Heiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen